16 เมษายน 2547 12:53 น.
Patch...
ใกล้ หกโมงเย็นแล้วทำไมยังไม่เห็นเดียวจะมาอีก หรือจะอำเรา วันนี้อุตสาห์ใส่ชุดสะสวยเชียวน่ะจะแกล้งกันหรือไง งานวันนี้จะต้องไปเจอกับแหม่มที่ไม่ชอบหน้าฉันและเจอนนท์คนที่ฉันเพิ่งทะเลอะด้วย ฉันเลยต้องแต่งตัวสวยเป็นพิเศษ
นั่งไงมาแล้ว
ชุดสวยดีนิ คนที่มารับฉันดันไม่ใช่เดียวแต่เป็น นนท์ ทำไมล่ะ พอดีไอ้เดียวยังแต่งตัวไม่เสร็จฉันก็เลยมารับแทน
หรอ ไปยังล่ะ ขณะที่นั่งรถมาฉันกับนนท์ไม่พูดกับสักคำ นนท์คงยังโกรธฉันอยู่แน่เลย
วันนี่สวยดีน่ะ ฉันได้ยินเสียงอะไรน่ะเมื่อกี้
อะไรน่ะ
ก็บอกว่าสวยดีอะไรสวยฉันนึกในใจ
ก็ทั้งหมดแหละนนท์เริ่มขึ้นเสียงใส่ฉัน แต่ก็อดดีใจไม่ได้ที่นนท์ชมว่าสวย
ในที่สุดเราก็มาถึงบ้านแหม่มกัน พอรถจอดเดียวก็วิ่งมาเปดประตูรถให้ฉันทำกับว่าฉันเป็นเจ้าหญิงอย่างนั้นแหละ ส่วนนนท์แหม่มก็เดินมารับ หน้านี่บานเชียวพอเห็นนนท์ จากนั้นพวกเราก็เข้าไปในงาน เดียวอาสาไปเอาน้ำมาให้ฉัน ฉันก็เลยต้องอยู่คนเดียวสักพักแหม่มกับนนท์ก็เดินมา
สุขสันต์วันเกิดน่ะแหม่ม ขอให้มีความสุขมากๆน่ะฉันอวยพรตามมารยาท แม้ที่จริงจะไม่อยากก็ตาม
ขอบคุณน่ะ เจน แล้วเดียวล่ะไปไหน เพิ่งรู้น่ะว่าเจนกับเดียวเป็นแฟนกัน
คงไม่ใช่หรอกมั้ง หรือใช่นนท์พูดบวกกับท่าทางที่ยั่วโมโหใส่ฉัน จนฉันเกิบหมดความอดทน
ใช่ฉันเป็นแฟนกับเดียว แล้วเดียวก็กำลังไปเอาเรื่องดื่มให้ฉันอยู่เราเพิ่งเรื่มคบกับก็เลยหวานไปหน่อยต้องขอโทษด้วยน่ะถ้าบาดตาบาดใจใครเข้าสำเร็จฉันพูดให้นนท์หัวเสียไดสำเร็จ
เจน อ่ะน้ำครับเดียวเดินมาพร้อมกับพันช์ สองแก้ว
ขอบคุณน่ะเดียว เดียวเนี่ยใจดีจังเลย
เดียวแฟนใหม่เดียวเนี่ย น่ารักไม่เบาน่ะ จริงไหมค่ะนนท์
หรอก็งั้นๆ ไปทางโน้กันดีกว่าเดี๋ยวจะเป็นเบาหวานกันพอดีแล้วนนท์ก็พาแหม่มเดินไปทางอื่นปล่อยให้ฉันอยู่กับเดียวสองคน
เจน วันนี้เจนสวยมากน่ะรู้ไหมเดียวพูดกับฉันอย่างผิดปกติ
หรอเดียว ฉันว่าเราไปคุยกับเพื่อนคนอื่นดีกว่าน่ะฉันชักไม่อยากอยู่กับตานี่สองต่อสองแล้ว
ทำไมล่ะ เราเป็นแฟนกันน่ะไม่คุยกับแฟนแล้วจะคุยกับใคร
นี่นั้นมันแค่ละครน่ะฉันเริ่มหวั่นใจ ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อนน่ะไปที่อื่นดีกว่าอยู่กับตานี่ไม่น่าไว้ใจไม่รู้เป็นเพื่อนนนท์ได้ไงนิสัยไม่เห็นเหมือนกันเลย พอพูดจบฉันก็ออกไปจากงาน
ฉันเดินออกมาจากงานเลี้ยง ฉันรู้สึกว่าฉันช่างแตกต่างกับคนในงานเหลือเกิน ใช่สิเพราะฉันไม่ได้มาในฐานะเพื่อน หรือพูดอีกที่คือเข้าไม่ได้เชิญนั่นเอง
อากาศข้างนอกดีจัง ไม่เหมือนในงานเลยอึดอัดไปหมด ดูไปบ้านของยายแหม่มก็ใหญ่ดีน่ะ ก็นั่นแหละคนรวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด อยากกลับจังไปชวนเดียวกลับดีกว่า เดี๋ยวก่อนแล้วถ้าไอ้บ้าเดียวคิดลามกขึ้นมาจะทำยังไงล่ะ ชวนนนท์กลับดีกว่า แต่นนท์คงอยู่กลับแหม่มล่ะสิ งั้นกลับเลยแล้วกันคงไม่มีใครรู้หรอก เรามันไม่ใช่คนสำคัญอะไรหรอก
ฉันกำลังจะกลับแต่แล้วก็มีคน มาดึงแขนฉันไว้พอฉันหันไปมอง
นนท์ มาทำอะไรแถวนี้
แล้วเธอล่ะมาทำอะไรแถวนี้
ฉันฉัน จะกลับแล้ว
อะไร จะกลับแล้ว แล้วใครไปส่ง มาเดี๋ยวฉันไปส่งเธอเอง
ไม่ต้อง ฉันกลับเองได้ เธอไม่ต้องมาเสียวเวลากับฉันหรอก เดี๋ยวแหม่มรอ
นี่ยัยเจนแหม่มน่ะหรอเขารอฉันได้อยู่แล้ว
ยังไม่ทันที่นนท์จะพูดจบฉันก็เดินจากมาก่อนแล้ว แต่นนท์ดึงฉันไว้
นี่เธอ ไม่อยากไปกับฉันจริงๆหรอ หรือกลัวไอ้เดียวเข้าใจผิด
นี่ ฉันกับเดียวไม่มีอะไรกันน่ะ ไม่เหมือนเธอกับแหม่มหรอก
ฉันก็ไม่ได้มีอะไรกับแหม่มเหมือนกัน
หรอ ฉันทำท่าทางไม่เชื่อกับสิ่งที่นนท์พูด แต่ฉันก็รู้สึกดีใจอยู่ข้างในนิดๆเหมือนกัน งั้นฉันกลับก่อนน่ะ ฝากบอกแหม่มด้วย ไปน่ะ
มาฉันไปส่ง
แต่
ไม่ต้องมีแต่ เดี๋ยวฉันไปส่งมาพูดจบนนท์ก็ดึงแขนฉันไปขึ้นรถแล้วก็ขับออกจากงานไป ระหว่างทางเราไม่คุยกันเลยจนถึงบ้านฉัน
ขอบใจน่ะที่มาส่ง
ไม่เป็นไรสำหรับเธอ แค่นี้เรื่องเล็ก คำพูดของนนท์เล่นทำเอาฉันใจเต้นขึ้นมาเลยไม่รู้นนท์จะสังเกตเห็นสีหน้าของฉันหรือเปล่า
หรอ ยังไงก็ขอบใจน่ะฉันกำลังจะเปิดประตูรถออก นนท์ก็ดึงแขนฉันไว้แล้วพูดว่า
เจน เธอเป็นคนที่มักจะยอมทำตามขอร้องของคนอื่นใช่ไหม ดูท่าทางนนท์จะจริงจังมากเลย
ใช่ ทำไมหรอ
งั้นฉัน ขอร้องเธอมาเป็นแฟนกับฉันได้ไหม
อะไรน่ะฉันตกใจมาก แต่ก็ดีใจมากด้วย
ฉันรู้ว่าเธอได้ยินน่ะ ว่าไงล่ะเสียงนนท์เหมือนจะขู่ แต่ดูออกว่าเป็นการกลบเกลื่อนความเขินนั่นเอง
นนท์เธอรู้ไหมว่า คำขอร้องของเธอมักจะใช้กับฉันไม่ได้ ดูท่านนท์จะตกใจเหมือนใจกันน่ะ
แต่คราวนี่ยกเว้นเป็นกรณีพิเศษ
จริงหรอนนท์โผกอดฉัน ด้วยความดีใจมาก และฉันก็เหมือนกัน
การยอมครั้งนี้คงเป็นการยอมที่ฉันมีความสุขที่สุดแน่นๆเลย
13 เมษายน 2547 02:50 น.
Patch...
เจน งานกลุ่มที่อาจารย์ให้ทำเรื่อง สินทรัพย์น่ะ เจนอยู่กับใครหรอ
ยังไม่มีเลย
งั้นพวกเราอยู่ด้วยน่ะ พวกฉันมี 4 คนรวมเธอด้วยอีก 1 เป็น 5คนพอดีเลย
งั้นก็ได้ งั้นพวกฉันไปน่ะจะทำเมื่อไรก็บอกด้วยละกันพูดจบเพื่อนในเอกเดียวกันของฉันก็เดินจากไปโดยที่ไม่เคยถามถึงเรื่องรายงานเลย
ฉันเรียนอยู่ปี 1 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เอกที่ฉันเรียนไม่บอกก็คงจะรู้ใช่ไหมล่ะ ฉันอยู่เอกการบัญชี การเรียนของฉันถือว่าดีมากฉะนั้นคงไม่แปลกที่มีคนมาขอทำรายงานด้วย ฉันมักจะถูกเพื่อนในเอกบางคนมาขออยู่กลุ่มทำรายงานด้วย เพื่อที่รายงานออกมาดีและที่สำคัญตัวเองไม่ได้ทำอะไรเลย ใช่เพราะถึงแม้ว่าจะเป็นงานกลุ่มแต่พวกนั้นไม่เคยมาถามถึงรายงานเลยและยังไม่ช่วยอีก แต่ฉันก็ไม่เคยไปเถียงเอาอะไรหรอกน่ะเพียงแต่บางที่ก็เจ็บใจอยู่เหมือนกัน
เจน ไปดูหนังกันไหมพอดีมีตั๋ว สองใบ นนท์ถามก่อนที่จะเดิมมาตีหัวฉันเอาอีกแล้วให้พวกนั้นใช้อยู่ได้ไม่เข็ดหรือไง
ไม่หรอก ไหนมีตั๋วหนังไม่ใช่หรอเรื่องอะไรล่ะฉันบ่ายเบียงไปเรื่องอื่นเพราะไม่อยากโดนนนท์บ่น
ฉันรู้จักนนท์ตอนเรียนวิชาที่มหาวิทยาลัยบังคับเรียน มีหลายคณะเรียนรวมกัน นนท์นั่งเรียนข้างฉันแล้วเราก็เริ่มคุยกัน นนท์เริ่มสังเกตพฤติกรรมของฉัน จนนนท์รู้ว่าฉันเป็นคนที่ค่อนข้างจะยอมคน เวลาที่ฉันมีเรื่องไม่สบายใจ ฉันก็จะมาเล่าให้นนท์ฟังเสมอ จนฉันรู้สึกว่านนท์ไม่ใช่แค่เพื่อน นนท์เป็นมากกว่านั้นแต่ฉันก็ไม่กล้าคิดเพราะฉันกลัว กลัวว่านนท์ จะไม่อยู่ที่ตรงนี้แล้ว
นี่ไงเรื่อง The fast ไงมีคนบอกว่าสนุกมากน่ะ ไปดูด้วยกันน่ะ
ก็ได้ แต่ต้องขอร้องฉันก่อน
อะไรน่ะ ไม่มีทาง
น่า นา น่ะ นิดเดียวเอง
ไม่มีทาง ไปดูกับคนอื่นก็ได้ ไม่อยากจะบอกว่าพระเอก หล่อมากๆ
ก็ได้ ไปดูด้วยก็ได้ ในสายตาของนนท์คงเห็นฉันเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น
..
ในที่สุดก็เหมือนเดิม ฉันต้องทำรายงานคนเดียว แต่ก็ช่างมัน เสร็จแล้วนิภูมิใจไว้รายงานที่เราทำมากลับมือเชียวน่ะ และแล้วฉันก็ส่งรายงานที่ฉันทำมากับมือให้อาจารย์แล้วแถมฉันยัง แบ่งคะแนนของฉันให้กับคนอื่นอีก ฉันนี่มันช่างเป็นคนดีอะไรอย่างนี้
เจนเสียงของเดียวดังมาแต่ไกล
มีอะไรหรอเดียว น่าจะเป็นเรื่องใหญ่เลยน่ะเนี่ย
คือ วันนี้เป็นวันเกิดแหม่มน่ะ คือฉัน
แหม่มแฟนเดียวหรอ แล้วไง
คือ ฉันกับแหม่มเลิกกันแล้ว แต่ฉันอยากทำให้แหม่มรู้ว่าฉันก็สามารถมีแฟนใหม่ได้หลังจากเลิกกับแหม่ม แล้ววันนี้แหม่มจัดงานวันเกิดที่บ้านฉันเลยอยากให้ เจนไปงานกับฉันหน่อยได้ไหม
อืม ได้สิ
จริงหรอ
อืม ฉันตอบตกลงโดยที่ไม่รู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับฉัน กี่โมงล่ะ
เดี๋ยวฉันไปรับตอน หกโมงเย็นน่ะ ขอบใจมากน่ะเจน
อืม ฉันก็เป็นอย่างนี้แหละใครขอร้องอะไรก็ทำให้หมดก็ทำไงได้ล่ะ เพื่อนเดือดร้อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิใช่ไหม
เจน เมื่อกี้คุยอะไรกีบไอ้เดียว นนท์เข้ามาตีหัวฉันอย่าจัง ก่อนที่จะถาม
แค่ขอให้ฉันไปงานวันเกิดแหม่ม แฟนเก่าของเดียวนะ
จะบ้าหรอ ไม่รู้หรือไงว่าแหม่ม เป็นยังไง ใช่ฉันรู้ว่าแหม่มเป็นยังไง สวย รวย เอาแต่ใจ และที่สำคัญไม่ชอบฉัน เพราะอะไรนะหรอ เพราะว่าแหม่มชอบนนท์แล้วก็ตามตื้อนนท์มาตลอด แต่นนท์ก็แปลก มีคนสวยมาชอบไม่ยักสนใจ และนนท์ก็มักจะไปไหนมาไหนกับฉันจนแหม่มไม่ชอบขี้หน้าฉันไปเลย แต่ฉันก็รู้สึกดีใจน่ะที่นนท์สนใจฉันมากกว่าคนอื่น
อืมรู้ แล้วไง
นี่เธอโง่ หรือฉลาดน้อยกันแน่ ถึงพูดแบบนี่ออกมา
ก็ฉันจะไป แล้วก็ตอบตกลงเดียวแล้วด้วย นนท์ ห้ามห้ามฉันโดยเด็ดขาดเข้าใจไหม
เจน เธอนี่มัน. มานี่เลยพูดจบนนท์ก็ลากฉันไปที่ห้องชมรม
นี่ นนท์ปล่อยฉัน ฉันเจ็บน่ะตอนนั้นฉันกลัวมาก ไม่รู้ว่านนท์เป็นอะไร แล้วต่อไปนนท์จะทำอะไรอีก
ทำไม ที่กับคนอื่น ขอให้เธอทำอะไร เธอก็ทำให้ทุกอย่าง แต่ที่ฉันขอเธอไม่ให้ไปงานวันเกิดแหม่มแค่เนี้ยทำให้ฉันไม่ได้หรอ เจน
ก็ก็ฉันตกลงสัญญากับเดียวไว้แล้ว จะให้ฉันทำยังไงล่ะ
หรอ ไอ้เดียวมันสำคัญมาเลยใช่ไหม สำคัญกว่าฉันด้วยใช่ไหม เธอถึงไม่สนใจคำพูดของฉันอีก
ไม่ใช่
แล้วอะไรล่ะ
เดี๋ยวก่อน ที่เธอไม่อยากให้ฉันไป เป็นเพราะเธอกลัวฉันจะไปเป็นก้างเธอกับแหม่มใช่ไหม
เจน เอาอะไรมาพูด เธอก็รู้ฉันไม่ให่เธอไปเพราะอะไร
พอ นนท์เธอจะพูดยังไงก็ไม่มีประโยชน์ เพราะฉันจะไป แล้วไม่ต้องกลัวว่าฉันจะไปเป็นก้าง ฉันจะไม่ยุ่งกับเธอเลยตลอดงาน ตกลงไหมฉันพูดจบก็วิ่งออกมาจากห้องชมรม ก่อนที่น้ำตาจะไหลไปมากกว่านี้ ฉันได้ยินแต่เสียงของนนท์ตะโกนตามหลังมา
รอตอนหน้าน่ะค่ะ
5 เมษายน 2547 17:00 น.
Patch...
คนสองคนเริ่มรู้จักกันเริ่มเรียนรู้กันจนก่อเกิดเป็นความรักแต่เวลาที่เลิกลากันทำไมมีคนนอกมาทำให้สองคนที่เคยรักกันสามารถเลิกกันได้ คุณว่าจริงไหม ฉันคนหนึ่งละที่คิดว่าจริงเพราะฉันได้เจอกับตัวเองมาแล้ว
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนฉันอยู่มัธยมปลาย โรงเรียนที่ฉันอยู่เป็นโรงเรียนเอกชนชื่อดังในจังหวัด เดิมที่เป็นโรงเรียนหญิงล้วนแต่ตอนหลังเริ่มรับนักเรียนชายไว้บ้างแล้ว ดังนั้นโรงเรียนฉันจึงมีนักเรียนชายน้อยกว่านักเรียนหญิง
แก้วเป็นเพื่อนสนิทของฉันเราเรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมต้น แก้วเป็นคนน่ารัก ตัวเล็ก ขาว ผมสีอ่อน ตรงเสป็ก ของผู้ชายหลายๆ คน แต่แก้วเป็นลูกคนเดียวเลยมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ขี้งอน และด้วยนิสัยอย่างนี้ บวกกับความที่แก้วสายตาสั้นเวลามองอะไรต้องจ้องอยู่นาน ทำให้มีคนไชอบหน้าแก้วเยอะ
วันนั้นเป็นวันคริสมาสต์ ที่โรงเรียนมีการจัดงาน แก้วมาหาฉันแล้วบอกว่าตอนนี้คบอยู่กับเพื่อนในห้องเดียวกัน ชื่อ ที ฉันก็ยินดีด้วย ไม่ได้บอกว่า ที ดี หรือไม่ดีเพราะถ้าเพื่อนเลือกแล้วเราก็ต้องเคารพการตัดสินใจของเพื่อน
เริ่มมีคนรู้เรื่องที่แก้ว กับทีคบกันมากขึ้น ทำให้สองคนนั้นเจอ เพื่อนล้ออยู่บ่อยๆ แต่เพื่อนของแก้ว(ไม่รวมฉัน เพราะฉันคิดว่า ที เป็นคนดี รักแก้วด้วย)ไม่ชอบที และเพื่อนของ ที ก็ไม่ชอบแก้วเหมือนกันนอกจากนี้ทางบ้านของทั้งสองต่างไม่ยอมให้ทั้งสองมีแฟน แต่ความรักของทั้งคู่ก็คงเหมือนความรักของคู่อื่นๆ มีงอนกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ถือว่าเป็นคู่ที่น่ารักอีกคู่หนึ่งก็ว่าได้ แค่หลบหลีกบ้างเป็นบางเวลา
พอขึ้นชั้นใหม่ แก้ว กับ ที ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน ทำให้สองคนนี้ห่างกันขึ้นมาอีก เพื่อนของทั้งสองต่างใส่ไฟกันเต็มที่ เพื่อนของทีว่าแก้ว ไม่ยอมรับเพื่อนที แก้วไม่ชอบเพื่อนที แก้วคบคนอื่นอีก แก้วชอบหาเรื่อง ทางเพื่อนแก้วก็บอกแก้วว่าที ชอบเพื่อนในกลุ่ม ทีไม่เข้ากลุ่มเพื่อนแก้ว เพื่อนทีว่าแก้ว ทีไปเดินกับเด็กรุ่นน้อง แฟนเก่าทียังติดต่อกันอยู่ ทำให้สองคนนั้นทะเลาะกันเป็นว่าเล่นคล้ายกับว่าการทะเลาะจะทำให้ความสัมพันธ์กระชับแน่นแฟ้นขึ้น เปล่าเลยมีแต่ทำให้ตกต่ำลงจนต่างคนต่างเลิกลากันไปโดยที่ไม่มีการกลับมาคุยกันให้ดีก่อน
พอพวกเราจบมัธยมปลายต่างคนก็ต่างไป แก้วเข้าไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพ ส่วนที เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยที่ขอนแก่น แก้ว และทีต่างมีแฟนใหม่แต่ก็คบกันได้ไม่นานก็ต้องเลิกกันไป
จนวันที่แก้วไปเยี่ยมเพื่อนที่ขอนแก่นได้เจอกับทีทั้งสองได้คุยกับอีกครั้ง แก้วบอกกับที่ว่า คงไม่มีให้ทำอะไรให้แก้วได้มากเท่าทีอีกแล้ว ทีก็บอกกับแก้วว่า ทีไม่สามารถรักใครได้เท่าแก้วอีกแล้วเหมือนกัน ทียังบอกอีว่าที่เราเป็นอย่างนี้เพราะคนอื่น และเราไม่เคยหันหน้ามาคุยกันจริงๆจังๆสักที แต่ต่างคนก็ต่างรู้ว่าวันเวลาเก่าๆมันไม่สามารถหวนกลับมาได้อีก
คนสองคนนี้เริ่มรักกันตอนมีกันแค่สองคนแต่เวลาที่เขาเลิกกันทำไมมีคนหลายคน แล้วเวลาที่สองคนนั้นเสียใจ กินไม่ได้นอนไม่หลับมีใครเสียใจกับเค้าไหม คำตอบคือ ไม่มี
หน้าส่วนตัว
398
