12 ตุลาคม 2554 19:36 น.
++PanizzZ++
ยืนหยัดอย่างเข้มแข็ง......และกล้าแกร่งด้วยศรัทธา
ไม่กลัวเผชิญหน้า...........และยอมรับกับตัวตน
ฝึกจิตให้สงบ.................ไม่สยบความสับสน
ยิ้มพรายอย่างแยบยล.......กับเรื่องราวทำร้ายใจ
ไม่ดูถูกหยามเหยียด........หรือเบียนเบียดกับผู้ใด
ไม่ใช้คนต่างบันได..........ที่เหยียบย่ำเพื่อหยัดยืน
คงไว้ซึ่งความดี...............และศักดิ์ศรีไว้เป็นพื้น
สติจงฟื้นตื่น..................เพื่อตริตรองความเป็นไป
ปัญหาที่รุมเร้า................คงบางเบาไม่หวั่นไหว
เข้มแข็งจากภายใน..........และไม่ละซึ่งความดี
10 ตุลาคม 2554 09:34 น.
++PanizzZ++
ทางที่เดินหนาวเหน็บเกินไป
ใจบางต้านไม่ไหวระริกสั่น
ทางเดินไม่เรียบสวยเหมือนวานวัน
จุดหมายปลายฝันไม่ชัดเจน
อุปสรรค์ยักษ์เกินกว่าสู้ไหว
หนทางไกลเลือนรางหลบเร้น
ฝันไม่ฟุ้งหวานดั่งเช่นที่เคยเป็น
หนทางเดินเยียบเย็นจนถอดใจ
กำลังใจหมดไปเมื่อไหร่หนอ
ยามนี้ถึงแท้ท้อหวั่นและไหว
ใจบาง บางยิ่งกว่าเมื่อแพ้ใจ
อีกนานไหมจะกลับมาแข็งแรง
15 กันยายน 2554 16:23 น.
++PanizzZ++
วันนี้อาจจะเหนื่อยอ่อนล้า
กับปัญหามากมายถาโถมใส่
หมดหวังหมดพลังหมดแรงใจ
เหนื่อยเกินไปที่จะสู้กับมัน
ลองหยุดหลับตาพักแม้สักนิด
มองชีวิตให้กว้างกว่าที่ฝัน
ปัญหามากมายหลายร้อยพัน
อาจเพียงแค่รอวันจะผ่านไป
อาจเป็นบททดสอบความแข็งกล้า
ที่เย้ยท้ากำลังใจอันยิ่งใหญ่
อาจเป็นมรสุมที่วัดใจ
ว่าข้างในเรานั้นยังแกร่งพอ
กำลังใจตรงนี้มีให้เสมอ
ขอเถิดเธอขอจงอย่าได้ท้อ
ยิ้มสักนิดพักสักหน่อยเถิดเธอหนอ
ไม่นานเกินรอ ทุกอย่างจะดีเอง
13 กันยายน 2554 22:34 น.
++PanizzZ++
ยามไม้ผลัดใบร่วงสู้พื้น
ทิ้งตัวคืนธรรมชาติผู้สร้างสรรค์
จนนาทีสุดท้ายใบไม้นั้น
ยังยืนยันก่อประโยชน์ให้ผืนดิน
ตัวเราตายไปแค่กายหยาบ
บุญหรือบาปเรานั้นหาได้สิ้น
ร่างเราเผาไปไม่ให้อะไรคืนถิ่น
ไม่เหลือให้ยลยินจดจำ
น่าอายใบไม้เป็นหนักหนา
เกิดมาไร้ค่าตายไปยังน่าขำ
ตอนมีลมหายใจไม่เคยคิดทำ
ช่างเลิศล้ำจริงหนอตัวคน
ตอนนี้มีชีวิตยังเหลือเวลา
มาเถิดมา มาร่วม แสวงผล
ทำความดีทิ้งไว้ให้ยินยล
ให้ได้ชื่อว่าเป็น "คน" อย่างภาคภูมิ
11 กันยายน 2554 16:46 น.
++PanizzZ++
จะรู้ฟ้านี้สวย
ต้องดูด้วยดวงตาอิ่มความฝัน
จะรู้ความหมายของกันและกัน
จะต้องแบ่งปันและให้อภัย
จะรู้คุณค่าตน
เมื่อผ่านพ้นอุปสรรคยิ่งใหญ่
จะรู้ความหมายของอะไร
ต้องใช้ใจไปสัมผัสมัน
หน้าส่วนตัว
1354
