7 มกราคม 2548 22:16 น.
Packnet
บอม : นี้สรุปว่าจะกินดีๆ หรือจะกัดฉันก่อนถึงจะกินอร่อยเนี้ย
มีน : ก็ประมาณนั้น ฉันไม่ควรเสียเวลากับนายเลย ฉันจะกลับแคมป์ละ อยากอยู่ที่นี้คนเดียวก็ตามใจ
เมื่อมีนกำลังจะเดินไป ก็หน้ามืดด้วยพิษไข้ป่าทันที
บอม : อย่าอวดเก่งไปหน่อยเลย ตัวเองยังไม่สบายจะเอาเรี่ยวเอาแรงที่ไหนกลับแคมป์ มานอนก่อนนิ ถึงจะไปได้
มีน : เลิกบ่นเป็นไอ้แก่หลังบ้านเสียที รำคาญวะ แล้วก็ไม่ใช่พ่อฉันอย่ามาสั่งมาสอน หนวกหู
บอมทนไม่ไหวจึงเข้าประชิดตัว แล้วจูบทันที ซึ่งมีนก็ไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืน มีทางเดียวก็คือ "ตบ"
มีน : นายมันบ้าไปแล้ว นายทำยังงี้ทำไมบอม ฉันไม่เคยสร้างความเดือดร้อนอะไรให้เธอเลย นายมันก็ไอ้งั่งดีๆนี้เอง ไอ้โรคจิต
บอม : เค้าขอโทษมีน เค้าไม่ได้ตั้งใจ ก็คนมันโมโหจะให้ทำไงละ
มีน : จะไปไหนก็ไป ฉันคงจะอยู่กับคนโรคจิตอย่างนายไม่ได้แล้วละ ถือว่าเราไม่เคยรู้จักกันนะ ฉันจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นมาเมื่อกี้ก็แล้วกัน
บอม : ทำยังงี้ แล้วคิดว่าฉันจะเลิกชอบเธอหรอมีน ฉันรักเธอนะ แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าเธอรักฉันเหมือนกัน อย่าปกปิดความจริงสิมีน
น้ำตาของมีนไหลพรากลงมาที่แก้ม เธอจึงวิ่งเข้าไปกอดบอมทันที
มีน : บอมฉันไม่กล้าที่จะบอกนาย เพราะนายมีทั้งเมย์ ส่วนฉันก็มีเอกที่แอบชอบอยู่ ฉันกลัวเสียน้ำใจพวกเค้า เราเป็นเพื่อนกันจะดีกว่านะบอม
บอม : เราจะไปกลัวพวกนั้นทำไม ในเมื่อเรารักกันไม่มีใครเข้ามาขวางความรักของเราได้หรอก
มีน ; แต่ฉันว่ามันเร็วไป เราเพิ่งม.2 นะบอม ผู้ใหญ่เค้าคงไม่เห็นด้วยหรอก
บอม : เราก็ไม่ต้องเปิดเผยสิ เราจะคบกันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะมีคนเห็นใจ แต่ตอนนี้เธอรีีบพักผ่อนเถอะก่อนที่จะเป็นอะไรไปมากกว่านี้
มีน : ขอบใจนะที่ดูแลฉันมาตลอด ฉันไม่เคยมองนายในแง่ดีเลย ฉันขอโทษนะ
แล้วมีนกับบอมก็นอนด้วยกัน แต่บอมก็ไม่มีสิทธฺ์ที่จะกอดมีน แต่เค้าทั้งสองก็จับมือกัน เพื่อความแน่ใจต่อรักที่มีให้กัน
---------------------------------------------------------------------------
แบงค์ : ไอ้งั่งบอม มันจะทำอะไรมีนรึปล่าวเนี้ย
ปาล์ม : เชื่อใจบอมหน่อยิแบงค์ บอมเค้าเป็นสุภาพบุรษอยู่นะ
เจมส์มี่ : บางทีเราก็ไม่ควรเชื่อใจจนเกินไปนะ เพราะว่าไป้พวกเนี้ยมันน่าไว้ใจตั้งแต่เมื่อไร
ปาล์ม : พอเหอะ เรารีบตามหามีนกันเถอะ
**************************************************
วันนี้ก็รีบเขียนเหมือนกันนะ อาจจะดูสั้นๆ เพราะเริ่มง่วงแล้ว ราตรีสวัสดิ์นะทุกคน
5 มกราคม 2548 21:55 น.
Packnet
บอม : ก็เพราะเธอเก่งแต่ปากไงมีน ใครๆเข้าถึงสนใจในตัวเธอ
แล้วบอมก็เข้านอน อีกด้านของแคมป์
อาย : เป็นยังไงกันบ้างแบงค์ เจอมีนรึปล่าว ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง ฉันละเป็นห่วงมีนจริงๆ
ปาล์ม : มีนต้องรอดซิ พรุ่งนี้เราจะติดตามหามีนต่อไปนะ ฉันว่าเรารีบเข้านอนกันเถอะ
เมย์ : ป่านนี้กำลังมีความสุขกับบอมมากกว่า อย่าไปห่วงเลย
แบงค์ : แกมันก็คิดได้แต่เรื่องทุเรศๆยังงี้แหละ มีนไม่เคยพิศวาส บอมเลย แม้แต่หน่อย หุบปากแล้วเข้าไปนอนซะ ก่อนที่จะเจอตบ
โอ๋ : เก่งจังเลยนะ พวกเนี้ย
เมื่อผู้หญิงเข้านอนกันหมดแล้ว ยกเว้น ปาล์ม ก็มาจับเข่ากันถึงมีน
ปาล์ม : เป็นห่วงมีนจังเลย ไปอยู่กะอีตาบอมจะมีอะไรกินรึปล่าวก็ไม่รู้ มีนยิ่งเป็นคนเรื่องมากอยู่
เอ๊กซ์ : ปาล์มฉันถามจริงๆนะ มีนชอบใครหรอ ฉันไม่เคยเห็นมันคิดถึงใครเลย
แบงค์ : มีน ไม่เคยคิดถึงใครหรอก มันกำลังสั่งสมประสบการณ์ เพื่อไปเรียนเมืองนอก ฟงแฟนมันไม่เคยคิดจะมีเลย
แทน : อ้าว ยังงี้ก็เหงาแย่นะดิ
ปาล์ม : มีนไม่เคยเหงาเลย กลับสนุกที่ได้ทำงานมากกว่า
เอก : พรุ่งนี้ตอนเช้า เรามีเดินป่ากันไม่ใช้หรอ โอกาสนี้เราก็แยกตัวไปตามหามีนก็ได้นิ
น้อย : จะไปก็ได้นะ ฉันยิ่งอยากไปให้พ้นๆพวกยัยเมย์อยู่
ทุกขึ้นจึงขึ้นนอน ไฟถูกปิดทุกหลอดทุกดวง เหลือแต่ความอาลัยเท่านั้นที่ยังไม่ดับ
**************************************************
รุ่งเช้า บอมตื่นขึ้นมา ก่อไฟให้มีนอีก แล้วจึงไปหาผลไม้มา รอบนี้เค้าได้ฝรั่งกับมะละกอ
บอม : รีบไปล้างหน้าล้างตาซะ แล้วมากิน จะได้เดินกลับไปแคมป์ไหวไง
มีน : ฉันยังมึนๆอยู่เลยบอม พาไปหน่อยดิ นะๆๆๆๆๆๆ
บอม : ก็ได้
เมื่อมีนอาบน้ำ แบบไม่เปลื้องผ้าเสร็จ เธอก็รีบทานฝรั่งทันที
บอม : อร่อยมะ
มีน : ไม่รู้สิ คนกำลังหิวถามมาได้ไง งี่เง่าสิ้นดี
---------------------------------------------------------------------------
วันนี้แค่นี้ก่อนนะง่วงแล้วจีะ ราตรีสวัสดิ์ทุกคน
4 มกราคม 2548 22:34 น.
Packnet
บอม : ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรนิ
มีน : ไปเล่นกับกลุ่มของนายเหอะ ที่นั่นมีสาวๆรอบริการนายอยู่แล้วนี้ มาตามฉันให้เสียเวลาทำไม
ยิ่งพูด ก็เหมือนจะพากันหลงเข้าป่าอยู่ดี มีนจึงหยุดแล้วนั่งลง บอมเลยนั่งใกล้ๆ
มีน : โอ้ ! พระเจ้า ลูกหลงทางเสียแล้ว โปรดนำทางให้ลูกได้พบกับเพื่อนๆเถิด ขอพระนามของพระองค์จงเป็นที่สักการะ
บอม : มั่วแต่เสียเวลาอ้อนวอนพระเจ้า ฉันว่าเรารีบหาทางออกเถอะ ก่อนที่จะมืดจะค่ำกว่านี้
มีน : ไม่ต้องมาสั่งนะ นายไม่ใช่พ่อฉันนิ อย่ามายุ่ง ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน อยากกลับก็กลับคนเดียวดิ ฉันไม่กลับซะอย่าง อุ้ย ! ทำไมเจ็บยังงี้ละ
มีนพูดไปบ่นไป เลยไม่ทันสังเกตว่าข้างหน้ามีต้นไม้ใหญ่ เธอจึงชนแล้วหมดสติไป อีกด้านของแคมป์
เอ๊กซ์ : แบงค์ มีนละ ไปด้วยกันไม่ใช่หรอ ทำไมกลับมากันแค่ 3 คน หรือว่ามีนไปกลับบอม
ปาล์ม : พูดเป็นเล่นไปได้ ใครเค้าอยากจะลดตัวลงไปคุยกับพวกแก 3 แก๊งค์เนี้ย ทำตัวไม่สมฐานะเลย
เมย์ : นี้ปาล์ม เธอชักจะลามปามพวกเรามากไปแล้วนะ อิจฉาละสิที่คนอื่นเค้ามีผู้ชายให้เคลียคลอ ส่วนตัวเองกับเพื่อนไม่มี ฉันว่าเธอมาอยู่กับกลุ่มฉันจะดีกว่านะ
เจมส์มี่ : ใครเค้าจะไปอิจฉาพวกเธอละ ก็็ในเมื่อมีกันแค่ 3 แก๊งค์ ก็เลยต้องเทคแคร์กันยกใหญ่ กลัวไม่มีใครจะเอากันรึไง ถึงหร่านไม่เลือกที่ยังงี้
โอ๋ : มันชักจะมากไปแล้วนะเจมส์ ฉันไปสร้างความเดือดร้อนอะไรให้แกมิทราบ พวกแกมันก็ดีไปหมดนั่นแหละ เห็นคนอื่นเค้าดีกว่า ชักจะอิจฉา
แบงค์ : ไม่มีใครเค้าอิจฉาในเรื่องทุเรศๆอย่างพวกเธอหรอก ฉันสมเพชมากกว่า ไปกันเถอะปาล์ม เจมส์ มีนไม่ได้กลับมากับเรา มีนต้องหลงป่าแน่ๆเลย
เมื่อทั้ง 3 คนออกติดตามหามีนแล้ว แก๊งค์บรูพาต่างก็จับเข่าคุยถึงเรื่องมีนกันใหญ่เลย
แทน : ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไง มีนเนี้ยก็เก่งอยู่นะ แต่ในสภาพผู้หญิงยังงี้ ฉันว่าไม่รอดแน่เลยวะ ฉันหมายถึงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ เช่น ก่อไฟ หรือ ตั้งแคมป์เล็กๆอยู่
โจ้ : ไอ้มีนมันเก่งอยู่แล้ว คิดดูดิขนาดปากมันนะ ยังไม่มีใครสู้ได้เลย ฉันไม่เคยเห็นมันทำอะรแล้วไม่สำเร็จเสียที มีแต่เสร็จก่อนพวกเรา ส่งก่อน แถมได้คะแนนเต็มทุกที เก่งขนาดนี้ต้องเอาตัวรอดสิวะ
เวฟ : ต้องรอดดิวะ ก็บอมมันไปด้วยนี้ว๊า
เอ๊กซ์ : อะไรนะ บอมไปด้วย ไอ้บ้ากามกลวิจริตนั่น ไม่ใช่มันจะขมขืนมีนหรอ
เมย์ : บอมเค้าไม่กล้าหรอก เค้าแอบชอบมีนอยู่แล้ว อีบ้านั่นต่างหากจะขมขืนบอม เป็นห่วงบอมจังเลย
ฝ้าย : อย่าพูดยังงั้นสิเมย์ ใครๆเค้าก็แอบชอบมีนทั้งนั้น เพราะมีนทั้งเก่ง ทั้งสวย แถมน่ารัก นิสัยดี เสียทีปากจัด แต่มีนก็หยิ่งใช่ย่อยนะ
อาย : ใช่ๆมีนสร้างความประทับใจให้พวกเราได้มากทีเดียว บอมก็เป็นคนดี คงไม่ระรานกันหรอก แต่ตอนนี้เรารีบไปเข้านอนกันเถอะ เดี๋ยวอาจารย์มาไล่ ซวยกันไปใหญ่
โอ๋ : ฉันละเบื่อยัยมีนจริงๆ ชอบทำตัวให้มีปัญหาอยู่เรื่อยเลย
ทางด้านของแบงค์ ปาล์ม เจมส์ ที่พากันออกตามหามีนแต่ไม่พบ
ปาล์ม : ต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆเลย มีนไม่เคยทำให้เราเป็นห่วงขนาดนี้มาก่อน
แบงค์ : นี้ปาล์มมันอยู่ในป่า ไม่ใช่ในเมืองเธอยังจะมองให้มันเป็นที่ๆเดียวกันอีก
เจมส์ : เรารีบกลับไปที่แคมป์ก่อนดีกว่า แล้วค่อยรายงานให้อาจารย์ทราบ เพื่อว่าอาจารย์จะให้พวกเราออกตามหามีนไง หลายคนหลายตามองหาไม่นานก็เจอ
เมื่อบอมพามีนมาพักที่พักที่สะอาดแล้ว เค้าก็ก่อไฟขึ้นมา ตามที่เรียนไว้ แล้วก็หาผลไม้กิน ตามแนวต้นไม้ เค้าไ้ด้ทั้งชมพู่ เล็บแมว ตะขบมากิน
บอม : กินซะนี้ พยุงท้องไว้ก่อนจะได้ไม่ปวดท้องไง
มีน : ฉันกินไม่เป็น นายเอาอะไรมาให้ฉันกิน ชมพู่ฉันยิ่งไม่ชอบใหญ่เลย นายจงใจหาอะไรที่ฉันกินไม่ได้มา นายอยากให้ฉันตาย
บอม : ฉันจะทำยังงั้นทำไม ในเมื่อเราเป็น.........เพื่อนกันนิ
บอมอ่อยเสียงลง
มีน : เพื่อนที่ฉันไม่เคยทำอะไรให้นายเนี้ยนะ ฉันรั้น ไม่เคยฟังนายเลย เลิกทำดีกับฉัน แล้วหันไปดูว่ามีใครเค้าหวังดีกับนายอยู่
บอม : ฉันไม่สนว่าใรจะมาหวังดีกับฉัน แต่ถ้าเป็นเธอฉันจะยอมมากเลยนะมีน ยอมทุกอย่างที่เธอพอใจ
มีน : ทุกอย่างใช่มะ ( พูดแบบมีเล่ห์นัย )
บอม : อย่ามั่วพูดมากเลย รีบกินเข้าไปก่อนที่เธอจะตายนะมีน ชีวิตเธอยังอีกไกล ยังมีคนเค้ารอเธออยู่ นอนซะ พรุ่งเธอจะพบว่าคนคนนี้ยังเป็นห่วงเธฮทุกลมหายใจ
บอมพูดพร่ำไป หลังจากที่มีนพล่อยหลับไปแล้ว
**************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป
3 มกราคม 2548 13:50 น.
Packnet
แก๊งค์บรูพา ประกอบด้วย เอ๊กซ์ แทน โจ้ เวฟ
แก๊งค์สองคม " เมย์ โอ๋ อาย ฝ้าย
แก๊งค์แกร่งไม่ท้อ " บอม เอก น้อย โชค
แก๊งค์จตุรเทพ " มีน แบงค์ ปาล์ม เจมส์มี่
**************************************************
แบงค์ : มีน เค้าว่าเราไปเดินเล่นในป่ากันดีกว่าเนาะ ดีกว่าเสียเวลาไปเล่นน้ำตก กะไอ้พวกปัญญาอ่อน
เจมส์มี่ : มีน ถ้าพวกเองไปเค้าก็ไปด้วยนะ รำคาญพวกมานั่งจีบกันที่น้ำตกเนี้ย
ปาล์ม : มีน เค้าเห็นด้วยนะ
มีน : ตามใจทุกคนก็แล้วกันนะ
เมื่อแก๊งค์บรูพาประชุมลูกน้องเสร็จแล้ว ต่างก็พากันอ่านหนังสือบนรถต่อ มีแต่ 3 แก๊งค์ที่เหลือนั่นแหละที่มัวแต่นั่งจีบกัน
เอก : เมย์เล่นน้ำตกกับพวกเค้านะ
เมย์ : ได้สิ ฉันอยากจะเล่นกับพวกเธอมากเลยเอางี้ดีกว่า ฉันกับโอ๋เล่นกับแก๊งค์พวกเธอ ส่วนฝ้ายกะอายไปกับแก๊งค์บรูพานะ
โอ๋ : น่าจะมาเล้นรวมกันดีกว่านะ ผู้ชายเยอะๆ โอ๋ชอบ
ฝ้าย : ฉันไม่เอาด้วยนะ ขืนไปกับบูรพามีหวังเสียตัวแน่เลย
อาย : ไปเล่นเหอะน่าฝ้าย เดี๋ยวเราโดนเมย์กะโอ๋ไล่ออกจากกลุ่มปล่าวๆนะ
เมื่อถึงน้ำตกแล้ว แก๊งค์จตุรเทพก็เดินไปในป่า 3 แก๊งค์ที่เหลือก็ไปเล่นน้ำตามแผน แต่บอมหัวหน้าแก๊งค์แกร่งไม่ท้อกลับเดินตามมีนมา มีนเดินหลงทางกับเพื่อนๆมา เธอจึงหยุดเดินแล้วหันหลังกลับ ในจังหวะนั่นเอง บอมก็อยู่หลังมีนแล้ว ปากของทั้งสองเกือบจะถูกกัน
มีน : บอม ทำยังงี้ทำไมอะ เค้าไม่เคยสร้างความเดือดร้อนอะไรให้นายเลยนะ
บอม : เฮ้ย มีนขอโทษ เค้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เค้าว่าจะเดินมาคุยกับมีน แต่เผอิญมีนหยุดเราก็เลยชนอยู่นี่ไง
มีน : สรุปว่าเป็นความผิดของฉัน
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**--**--**--**--**-
โปรดติดตามตอนต่อไป
หน้าส่วนตัว
596
