จะแพ้ใกล้ชิด...จิงรึ

P_pEn

... 
...ถ้าจะพูดถึงว่า ผมกับแฟนห่างกันล่ะก็ สำหรับผม ใกล้กันสุดๆ แต่ว่า ไปหาบ่อยๆ ก็จนกันพอดี เวลาคิดถึงก็โทรคุยกันเอา ใช้เวลาใกล้กันให้มากที่สุดก็ได้แค่ทางโทรสับ เพราะว่าถ้าไปหาที่บ้านได้โดนลูกตะกั่ว จากพ่อเค้าแน่ๆ ถ้าโทรเข้าบ้านก็ได้โดน ประกาศิตจากคุณแม่ที่เคารพ แต่ถือหลัก คนไทยธรรมดาคนหนึ่งที่ว่า ด่านได้ อายอด เมื่อก่อนน้องเค้าไม่มีโทรสับ(ลืมบอกไปว่าแฟนผมอ่อนกว่าผมหลายปีเหมือนกัน) โทรเข้าบ้านกว่าจะได้คุย บางวันเกือบสิบรอบ ทนรำคาญไม่ไหวก็ให้เราคุยเองแหล่ะบางวันโดนว่าซะเละ ก็เงียบๆไปวันครึ่งวัน แล้วก็โทรไปใหม่... 
...บางวันก็มีโทรสับ dirivery มาถึงที่ เลยคับท่านแม่น้องเค้าโทรมาว่าเราเป็นชุด ก็สงบไปสักพักแล้วก็ ลุกขึ้นสู่ มือระดับนี้ไม่ท้อแล้ว แถมไม่ถอยด้วย ใครจะว่าหน้าด่านก็ไม่เถียงเพราะมันจิงอย่างแรงเลยคับท่าน... 
...ผมก็เคยท้อๆ เหมือนกัน แต่แฟนผมก็บอกว่า อย่าท้อดิ เรายังไม่ท้อเลย ผมก็สงสารเค้าเหมือนกัน ยิ่งรู้สึกแย่ไปใหญ่ถ้าต้องทำให้เค้าต้องร้องไห้... 
...แต่เราก็ผ่านปัญหาต่างๆมาด้วยกัน มีบางครั้งที่เส้นใยบางๆที่เรียกว่าความรักก็เกือบขาด แต่เมื่อเราผ่านมันมาได้ ก็จะทำให้รู้ว่าเส้นใยบางๆนั้น มันยิ่งหนาขึ้น และหนาขึ้น ใครคงจะแกะมันออกไปไม่ได้อีกแล้ว ผมเคยคิดเช่นนั้น มาตลอด...