7 กุมภาพันธ์ 2548 15:27 น.
~* P e A S o *~
ความรักของฉันเหมือนเรือไททานิก
อาจมีพลิกมีคว่ำและจมหาย
ในท่ามกลางความเหง่าเปล่าเปลี่ยวและเดี๋ยวดาย
ไม่มีใครมาแยแสและสนใจ
วันที่ 14 เมษา วันที่ไททานิคจม
ฉันขื่นขมระทมเพราะรักร้าว
มันอาจเป็นค่ำคืนสุดท้านที่ได้เห็นแสงดาว
ตัวฉันเล่าก็เปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวกาย
เขาบอกกับฉันว่าฉันดีเกินไป
ฉันบอกว่าเรายังไม่สายที่จะกลับมารักกันใหม่
ในค่ำคืนใต้แสงจันทร์แม้มันจะสวยเพียงไร
แต่ในใจฉันนั้นเสร้าทุขระทม
มันอาจจะสายที่จะเรื่มต้นใหม่
เพราะต้องหลีกใจให้คนใหม่ของเขา
ในค่ำคืนนั้นมีเพียงเขาและเรา
ตัวเขาเสร้า..ฉันก็เหงา..มีดาวเป็นเพื่อน..ไททานิคคอยย้ำเตือนในหัวใจ
5 กุมภาพันธ์ 2548 23:01 น.
~* P e A S o *~
เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า
ดาราเข้ามาแทนที่
ในตอนนั้นตัวฉันคนนี้
ก็ไม่มีใครเหลียวแล
นั่นอาจจะเป็นเย็นสุดท้ายที่ได้เห็นแสงตะวัน
ในใจฉันผูกพันและรักเขา
เย็นวันนี้อาจไม่มีเขาและเรา
เธอรู้หรือเปล่าว่าฉันเสร้าใจ
อยากกรีดร้องให้ดังสุดเสียง
แต่ก็ทำได้เพียงแค่นั้งร้องไห้
เธออาจจะคิดว่าฉันดีเกินไป
แต่สำหรับฉันนั้นไม่ เธอคืออคนที่ดี
อยากจะทำอย่างอื่นให้มากกว่านี้
แต่ว่าทางที่ดีก็ควรร้องไห้
แม้วันนี้ในเส้นทางอาจไม่มีใคร
นั่งร้องให้ ใต้แสงจันทร์ คิดถึงฉันและเธอ
4 กุมภาพันธ์ 2548 23:28 น.
~* P e A S o *~
อยากบอกเทอร์เพราะเทอร์คือเพื่อน
คอยย้ำเตื่อนเพื่อนคนนี้ไม่ห่างหา
แม้วานวันผันเปลี่ยน......เปลี่ยนการเวลา
เรานั้นหนาจะจดจำเพื่อนตลอดไป
แม้วันนี้เราจะไปคนละทาง
จะไม่มีใครอยู่เคียงข้างร่วมทางสร้างฝัน
ความทรงจำเทอร์อาจรู้สึกหมดไปเร็วพลัน
สำหรับฉันเพิ่งจะเป็นวันแรกที่พบเทอร์
อยากบอกว่ารักเทอร์ที่สุด
และจะไม่หยุดรักเพื่อนคนนี้แม้ชีพหาย
จะรักเทอร์รักเพื่อนๆทุกลมหายใจ
จดจำไว้เราเพื่อนกันมิมีวันลืมเลือน
หน้าส่วนตัว
1277
