11 พฤษภาคม 2554 18:54 น.
P.A.T.
Facebook
ใครเล่นเนตก็ต้องเล่นเฟสบุ๊ค เพื่อเพิ่มลุคเพิ่มค่าทันสมัย
ไว้สั่งงานสั่งเพื่อนคุยกับใคร เกมไหนไหนก็มีให้เล่นกัน
ต้องขอบคุณพ่อมาร์คซักเคอร์เบิร์ก เอิกเกริกเกิดโปรแกรมหฤหรรษ์
ทำให้มีเรื่องราวอัศจรรย์ ล่ำลือกันไปทั่วแคว้นแดนไทย
รูปโปรไฟล์ของใครช่างสวยหล่อ อยากจะม่อเธอทำให้หวั่นไหว
ต้องรีบเร่งกลัวคนแย่งเธอไป ไม่อยากให้ใครอื่นไปชื่นชม
มีรูปถ่ายข้อความอัพเดตใหม่ มาอย่างไวแย่งกันเหมือนขนม
สวยหล่อมากน่ารักจังแล้วแต่ชม ฉันขื่นขมระทมใจไม่อยากมอง
โฟโต้ชอปบังตาฉันไม่ได้ เลยทำให้มองเห็นจุดหม่นหมอง
มองเห็นได้ง่ายดายถ้าคุณลอง ลองมามองตรองดูไปพร้อมกัน
คนพวกนี้ถ่ายพันลงแค่สิบ นั่งเงียบกริบส่ายหัวไร้รมณ์ขัน
นี่รูปกูหรือว่ารูปใครกัน โอ้โหมันอุบาทว์โพสไม่ลง
กว่าจะเลือกรูปได้แสนเหนื่อยยาก ต้องลำบากแต่งรูปให้คนหลง
จากตัวดำเป็นขาวให้คนงง ว่าตกลงนี่คนหรือหลอดไฟ
เพราะไม่รู้มึงถ่ายอะไรมา แสงแม่งจ้าแสบตามองไม่ไหว
คราวหลังก็ไม่ต้องไปเที่ยวไกล แค่เดินไปถ่ายหลอดไฟมาก็พอ
เที่ยงเย็นค่ำกินอะไรก็ต้องถ่าย ไม่ได้หมายถึงถ่ายแบบขี้หนอ
ถ่ายรูปข้าวอาหารบนโต๊ะรอ แล้วก็พอกินเสร็จถ่ายอีกที
มึงถ่ายมาทำไมใครอยากรู้ ทำเหมือนกูพึ่งเห็นข้าวอีหน้าหมี
เคยแดกแล้วแดกก่อนมึงเป็นชาติปี หรือพึ่งมีตังมาแดกข้าวกัน
สเตตัสตอนนี้อารมณ์ไหน อยู่ใกล้ไกลบอกหมดแม้แต่ฝัน
มีคอมเม้นมาบอกอยู่ใกล้กัน ซวยแล้วฉันต้องชิ่งรีบวิ่งไป
เดี๋ยวโดนเห็นหน้าจริงเหมือนลิงบ้า สิวไฝฝ้าเต็มหน้าไม่สดใส
เดี๋ยวมันลือในเฟสลบเพื่อนไป อีชะนีนี่ไงสวยหน้าจอ
แล้วอีกพวกมีปมเรื่องความจน ต้องอวดคนอวดเพื่อนให้หน้าหงอ
กูซื้อหลุยส์มาวันนี้ตังเหลือพอ แต่ไม่ขอแดกข้าวไปหลายเดือน
ซื้อกุชชี่ชาแนลเวอร์ซาเช่ โหโคตรเท่ของจริงหรือทำเหมือน
รวยอย่างเดียวซื้อไม่ได้จึงต้องเตือน จะถูกเพื่อนมองว่าโง่น่าเศร้าใจ
ไปดูหนังก็ต้องถ่ายรูปตั๋ว ดูกับผัวกับใครต้องบอกไหม
มึงดูก่อนแล้วชนะหรือยังไง จะได้ไปมอบเหรียญทองให้มึงเลย
เป็นแผลมาก็ต้องถ่ายรูปโชว์ ให้คนมาโอ้โหกันเฉยเฉย
เป็นอะไรถามห่วงใยทุกคนเลย โง่เหมือนเคยเห็นเฟสบุ๊คเป็นหมอไง
10 พฤษภาคม 2554 23:22 น.
P.A.T.
เกรียน
เมื่อตอนเด็กฉันถูกชมว่าผมสวย เพราะแม่ช่วยดูแลและแก้ไข
เวลานั้นผ่านมาอย่างเร็วไว ฉันนั้นไซร้ถึงเวลาเข้าโรงเรียน
นั่งแถวหน้าตั้งใจเรียนหมั่นเพียรมาก ถึงจะยากก็ต้องอ่านต้องทนเขียน
ไม่อยากโง่อยากจะเก่งแบบขั้นเซียน เพื่อกราบเรียนพ่อแม่ว่าได้ชัย
แต่พอครบหนึ่งเดือนมีตรวจผม สุดจะทนผมสวยสวยต้องจากไป
เหลือแต่ตอเส้นผมให้เจ็บใจ บวชนาคไฟหรือกูมาเข้าบวชเรียน
เอกชนรอดไปไม่สั้นมาก รัฐบาลลำบากต้องหัวเกรี๋ยน
หรือมีญาติเปิดร้านแบบชั้นเซียน ถึงให้เกรียนอย่างกูไปตัดกัน
กูมาเรียนหนังสือไม่ใช่เหรอ หรือกูเบลอเดินมาอยู่กองพัน
ห่วงแต่ผมสั้นยาวกันทั้งวัน พวกอาจารย์ยิ้มกันกูรากไทร
เฮ้ยเฮ้ยเฮ้ยหัวพวกเอ็งมันไม่ขาว โธ่ไอ้ลาวผมพึ่งขึ้นมึงเห็นไหม
ถ้ารากไทรแบบมึงค่อยว่าไป สั่งกูไซร้เหมือนให้ตังไปตัดกัน
แล้วบางทีไม่ได้มีแค่พวกมึง กูต้องพึ่งกรมรด.ด้วยนะนั้น
มีบางทีกูก็คิดอยู่เหมือนกัน พวกมึงนั้นน่ารวมกันเป็นหนึ่งเดียว
ตัดผมมาใหม่ใหม่ให้หัวขาว พวกสาวสาวเห็นแล้วขำจนตัวเขียว
อาจารย์เห็นแล้วบอกดีนักเชียว กูรอดเลี้ยวสบายใจสบายกาย
อีกหลายวันต่อมาก็มาถึง กูแทบอึ้งกรมรด.สมองหาย
บอกผมยาวหยิบติดโธ่ไอ้ฟาย ใจคอควายจะเอาให้ไม่งอกเลย
เซ็งผ่านไปเริ่มใหม่ตอนต้นเดือน อาจารย์เตือนไม่ตัดผมใยนิ่งเฉย
อาจารย์ครับฟังก่อนอย่าโกรธเลย เพราะผมเคยพลาดมาแล้วโคตรเจ็บใจ
อาจารย์บอกไม่ได้เธอต้องตัด โธ่ไอ้หัดฟังกูพูดกันบ้างไหม
ครูบอกงั้นเรียนแต่รด.ไป ครูไม่ให้เดี๋ยวญาติครูกินแกลบกัน
อันบ้านอื่นเมืองอื่นเจริญกว่า ใยเขาจึงไม่ว่าช่างน่าขัน
การศึกษาดีกว่าของไทยกัน ไม่เห็นมันต้องผมสั้นหัวเกรียนเลย
หน้าส่วนตัว
2177
