1 มิถุนายน 2551 10:22 น.
oray
เมื่อมีเริ่มต้น มันก็ต้องมีจุดจบ แต่จะจบอย่างไร เราต้องรับมันให้ได้ ก็เท่านั้น..... ความรัก เริ่มจากความเหงาและความเข้าใจ ร่วมสร้างฝันกันไว้ มอบหัวใจให้กัน แสดงความรักต่อกัน อย่างที่ไม่มีวันจะคิด ว่าวันนึงข้างหน้า....จะโดนหักหลัง
ระยะเวลาสั้นๆ ความผูกพันมากเกินบรรยาย จนวันนึง ... เมื่อความวอกแวกเกิดขึ้น แค่คนบางคนเฉียดเข้ามา ก็มีเริ่มมีความอยากรู้ เริ่มอยากลอง สิ่งนั้นค่อยๆ ทำลายมิตรภาพที่มีมา ลงทีละน้อย โดยไม่รู้ตัว และในที่สุด ก็ถลำลึก......
ความลับไม่มีในโลก เมื่อเรื่องที่จะให้ลับ ไม่เป็นความลับ และคนที่รู้ ก็คือคนที่ผูกพัน ไม่มีใครรับได้ ที่ต้องสูญเสียความไว้เนื้อเชื่อใจ ไปโดยที่ได้รับความเจ็บปวดเป็นการตอบแทน
....... เลิกกัน เป็นทางออกที่ฝ่ายหนึ่งเลือก แต่อีกฝ่ายไม่ยอม และต้องการเริ่มใหม่ โดยให้ลืมเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาซะ....มันเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อ รักกัน มากขนาดนี้ ยังเป็นแบบนี้ แล้วจะหาความคงมั่นของจิตใจ ได้จากตรงไหน การตัดสินใจจึงเกิดขึ้น .... ตัดใจ หยุดเจอ หยุดความสัมพันธ์ ทุกอย่าง....หยุด
เป็นไปดังคาด...เมื่อเลิก เมื่อหมดภาระ เมื่อไม่ต้องแคร์ใคร สันดานมักง่าย ก็เกิดขึ้น .... ปากก็ตื๊อ ขอคืนดี การกระทำก็มั่ว...ไม่เลือก ใครก็ได้ ที่จะทำให้คลายเหงา ... ก็เอาหมด
ถึงวันนี้...ดีใจที่สุด ที่เชื่อการตัดสินใจของสมอง เพราะถ้าเชื่อหัวใจ....ป่านนี้ น้ำตาคงเช็ดหัวเข่า....เป็นแน่
ทุกวันนี้...เลือกที่จะทำทุกอย่างที่อย่างทำ ไปทุกที่ ที่อยากไป เพราะคิดเพียงว่า...ชีวิตคนเรามันสั้น....อะไรที่ทำแล้วมีความสุข ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ทำไปเถอะ....
ทำบุญเยอะๆ อโหสิกรรมให้นะ อย่าได้มาหลอกหลอนกันอีกเลย
14 มกราคม 2551 14:33 น.
oray
....ถ้าคนที่รัก....ทำเรื่องผิด ร้ายแรงมากๆ
ทำให้ต้องตัดสินใจเดินจากมา...
...ตอนนี้...สถานะของเราไม่เหมือนเดิม...อีกแล้ว
...แต่ด้วยความรัก...ทำให้ได้มาพบกันอีกครั้ง...
ทุกอย่างมันเปลี่ยนไป...ในช่วงเวลาไม่นาน...ที่จากกัน
ต่างคนต่างมีคนอื่นมาคอยดูแล...เพื่อให้ลืมกันได้...
แต่มันไม่ใช่...มันไม่เหมือน...ไม่มีใครแทนที่ใครได้...
ทุกอย่างที่คิดว่าจะกลับไปเหมือนเดิม...มันเป็นสิ่งที่ยาก...
ไม่อยากอยู่กับความอึดอัด...เลย...
จบกันไหม จบกันสักที
ถึงเวลาที่เรานั้นควรต้องเดินแยกทาง
เลิกกันไป หยุดมันทุกอย่าง
จบรักที่ไม่มีทาง หยุดรักที่ไม่มีวัน เป็นจริง
8 ธันวาคม 2550 10:57 น.
oray
นานแค่ไหนแล้ว...ที่คุณจมปรักกับอดีต
นานแค่ไหนแล้ว...ที่คุณยังลืมเขาไม่ได้
นานแค่ไหนแล้ว...ที่คุณได้เสียเขาไป
นานแค่ไหนแล้ว...ที่หัวใจคุณอ่อนล้า
นานแค่ไหนแล้ว...ที่น้ำตามันหยาดรินอาบแก้มคุณทุกวัน
ถึงเวลาหรือยัง...ที่จะนึกถึงวันพรุ่งนี้
ถึงเวลาหรือยัง...ที่คุณจะลืมเขาเสีย
ถึงเวลาหรือยัง...ที่คุณจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใคร
ถึงเวลาหรือยัง...ที่หัวใจของคุณจะกลับมาเข้มแข็งตามเดิม
ถึงเวลาหรือยัง...ที่คุณจะหยุดร้องไห้และลุกขึ้นไปเริ่มต้นวันใหม่
อ่านแล้วคิดในขณะที่คุณมัวแต่เสียใจ
วันเวลาก็ผ่านพ้นไปเรื่อยๆ...ไม่มีใครเขามาเห็นใจคุณหรอก
ทุกๆคนจะต้องเดินตามทางของเขา...
เขาไม่มีเวลาแม้แต่เสี้ยววินาทีที่จะหันมาดูว่า
ทำไมคุณจึงล้มอยู่ ณ ที่นั้นในขณะที่คุณร้องไห้เสียใจกับความรัก
อีกคนหนึ่งกำลังค้นพบความปลื้มใจจากความรัก...คุณจะรออะไร...
รอคนมาช่วยพยุงใจของคุณให้พ้นจากความมืดอย่างนั้นหรือ
คุณไม่ใช่เด็กอมมือ...ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่เป็น...
ไม่มีใครจะช่วยเหลือคุณก่อน
ถ้าคุณไม่ลองช่วยเหลือตัวของคุณเองเสียบ้าง
คุณจะมีคุณค่าในสายตาของคนอื่นได้อย่างไร
ในเมื่อ...สายตาของคุณเอง.
คุณกลับไม่เคยเห็นค่าของตัวเองเลยสักนิด
อดีต..กับ..ปัจจุบัน...มันคนละเวลากัน
เราเพียงแต่ต้องระวังให้ประวัติศาสตร์ไม่กลับไปซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง
การที่คุณจะพบส่วนเติมเต็มได้นั้น...คุณต้องหามันเสียก่อน
ไม่ขุดเพชร เจียระไนเพชร...เพชรจะมาได้อย่างไร
ไม่ขุดทอง ร่อนทอง...ทองจะมาได้อย่างไร
ไม่เปิดใจรับความรัก...จะได้รับความรักอย่างไร
คิดให้ดี...ทั้งนี้ก็เพื่อตัวของคุณเอง...
บางครั้งการพูดอะไรที่แรงๆ ..ก็รู้...
อาจทำให้คนที่รัก เจ็บปวด แต่ก็จำเป็นต้องพูด
เพื่อให้เค้าตัดสินใจได้ และตัดใจ
อนาคตของเรา ยังเป็นของเราอยู่เสมอ....
อยากให้คุณได้รู้....
มันเจ็บปวดที่ต้องพูดอะไรๆ
ที่ไม่ตรงกับหัวใจ...มันยาก...จะบอก...
แต่ก็อยากให้คุณเข้าใจ....
ก้นบึ้งของหัวใจดวงนี้...ยังเป็นของคุณเสมอ...
ตราบนานเท่านาน.....
7 ธันวาคม 2550 14:57 น.
oray
เคยทำอะไรผิดกันบ้างไหม?
เมื่อเราทำความผิดไปแล้ว จะทำอย่างไรกันคะ ความผิดนั้นใหญ่มากๆและย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้อีกแล้ว เป็นความผิดติดตัว โดยที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่เป็นการทำให้ตัวเองมีความสุขอย่างเห็นแก่ตัว เมื่อเรื่องจบไปแล้ว กลับรู้สึกผิดมากๆ แต่แล้วก็ได้อ่านบทความบทหนึ่ง อ่านแล้วทำให้รู้สึกดีขึ้น นิดนึงค่ะ........
เมื่อทำผิด สิ่งแรกที่ต้องทำคืออย่ามัวแต่เสียใจต่อความผิดพลาดที่มันเกิดขึ้น เพราะการใช้เวลาไปกับการเสียใจในสิ่งที่มันผ่านไปแล้ว ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย เหมือนกับเราใช้เวลาไปกับความว่างเปล่า แถมทุกข์ใจอีกต่างหาก เมื่อสำนึกหรือรู้ว่าทำผิด ก็ต้องดูสาเหตุของความผิดพลาดนั้นๆ ว่าคืออะไร ถ้าแก้ไขได้จงแก้ไขโดยด่วน แต่หากไม่สามารถแก้ไขได้อีกแล้ว ก็จงจำไว้เป็นบทเรียนเพื่อไม่ให้ผิดพลาดซ้ำอีกในคราวต่อไป หรือ หากเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต จะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นได้อีกแล้ว ก็คงต้อง...ทำใจ คิดว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม แต่ก็อย่าลืมว่าทุกสิ่งนั้นเป็นอนิจจัง สิ่งที่เราคิดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วในอนาคตมันอาจจะเกิดขึ้นอีกก็ได้ ดังนั้น จงมีสติต่อการกระทำทุกอย่างของเรา จงตั้งอยู่ในความไม่ประมาทนั้นแหล่ะดีที่สุด
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
13 มิถุนายน 2550 10:36 น.
oray
ความรัก เป็นสิ่งสวยงาม
ใครเป็นคนบอกนะ
...
จริงๆ ความรัก...
ทำให้คน สุขและเศร้า...ต่างหาก...
เมื่อได้เรียนรู้ความรัก
จะรู้ว่าควรทำอย่างไง
ควรรักอย่างไง...ควรรักให้เป็น...
และควบคุมได้
เมื่อรู้ตัวว่า กำลังก้าวเร็วไป
ควรหยุด และ ก้าวให้ช้าลง
เพื่อทบทวนสิ่งต่างๆ
ไม่มีอะไรสายเกินไป
หากจะถอยหลังสักก้าวสองก้าว
เพื่อคิดถึงเรื่องราวต่างๆ
ทบทวนมัน เพื่อสร้างความเข้มแข็ง
ในการตัดสินใจที่มั่นคง
ไม่ใช่ของใคร...
แต่เป็นของตัวเอง...
หน้าส่วนตัว
979
