8 ธันวาคม 2550 10:57 น.
oray
นานแค่ไหนแล้ว...ที่คุณจมปรักกับอดีต
นานแค่ไหนแล้ว...ที่คุณยังลืมเขาไม่ได้
นานแค่ไหนแล้ว...ที่คุณได้เสียเขาไป
นานแค่ไหนแล้ว...ที่หัวใจคุณอ่อนล้า
นานแค่ไหนแล้ว...ที่น้ำตามันหยาดรินอาบแก้มคุณทุกวัน
ถึงเวลาหรือยัง...ที่จะนึกถึงวันพรุ่งนี้
ถึงเวลาหรือยัง...ที่คุณจะลืมเขาเสีย
ถึงเวลาหรือยัง...ที่คุณจะเริ่มต้นชีวิตใหม่กับใคร
ถึงเวลาหรือยัง...ที่หัวใจของคุณจะกลับมาเข้มแข็งตามเดิม
ถึงเวลาหรือยัง...ที่คุณจะหยุดร้องไห้และลุกขึ้นไปเริ่มต้นวันใหม่
อ่านแล้วคิดในขณะที่คุณมัวแต่เสียใจ
วันเวลาก็ผ่านพ้นไปเรื่อยๆ...ไม่มีใครเขามาเห็นใจคุณหรอก
ทุกๆคนจะต้องเดินตามทางของเขา...
เขาไม่มีเวลาแม้แต่เสี้ยววินาทีที่จะหันมาดูว่า
ทำไมคุณจึงล้มอยู่ ณ ที่นั้นในขณะที่คุณร้องไห้เสียใจกับความรัก
อีกคนหนึ่งกำลังค้นพบความปลื้มใจจากความรัก...คุณจะรออะไร...
รอคนมาช่วยพยุงใจของคุณให้พ้นจากความมืดอย่างนั้นหรือ
คุณไม่ใช่เด็กอมมือ...ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่เป็น...
ไม่มีใครจะช่วยเหลือคุณก่อน
ถ้าคุณไม่ลองช่วยเหลือตัวของคุณเองเสียบ้าง
คุณจะมีคุณค่าในสายตาของคนอื่นได้อย่างไร
ในเมื่อ...สายตาของคุณเอง.
คุณกลับไม่เคยเห็นค่าของตัวเองเลยสักนิด
อดีต..กับ..ปัจจุบัน...มันคนละเวลากัน
เราเพียงแต่ต้องระวังให้ประวัติศาสตร์ไม่กลับไปซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง
การที่คุณจะพบส่วนเติมเต็มได้นั้น...คุณต้องหามันเสียก่อน
ไม่ขุดเพชร เจียระไนเพชร...เพชรจะมาได้อย่างไร
ไม่ขุดทอง ร่อนทอง...ทองจะมาได้อย่างไร
ไม่เปิดใจรับความรัก...จะได้รับความรักอย่างไร
คิดให้ดี...ทั้งนี้ก็เพื่อตัวของคุณเอง...
บางครั้งการพูดอะไรที่แรงๆ ..ก็รู้...
อาจทำให้คนที่รัก เจ็บปวด แต่ก็จำเป็นต้องพูด
เพื่อให้เค้าตัดสินใจได้ และตัดใจ
อนาคตของเรา ยังเป็นของเราอยู่เสมอ....
อยากให้คุณได้รู้....
มันเจ็บปวดที่ต้องพูดอะไรๆ
ที่ไม่ตรงกับหัวใจ...มันยาก...จะบอก...
แต่ก็อยากให้คุณเข้าใจ....
ก้นบึ้งของหัวใจดวงนี้...ยังเป็นของคุณเสมอ...
ตราบนานเท่านาน.....
7 ธันวาคม 2550 14:57 น.
oray
เคยทำอะไรผิดกันบ้างไหม?
เมื่อเราทำความผิดไปแล้ว จะทำอย่างไรกันคะ ความผิดนั้นใหญ่มากๆและย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้อีกแล้ว เป็นความผิดติดตัว โดยที่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่เป็นการทำให้ตัวเองมีความสุขอย่างเห็นแก่ตัว เมื่อเรื่องจบไปแล้ว กลับรู้สึกผิดมากๆ แต่แล้วก็ได้อ่านบทความบทหนึ่ง อ่านแล้วทำให้รู้สึกดีขึ้น นิดนึงค่ะ........
เมื่อทำผิด สิ่งแรกที่ต้องทำคืออย่ามัวแต่เสียใจต่อความผิดพลาดที่มันเกิดขึ้น เพราะการใช้เวลาไปกับการเสียใจในสิ่งที่มันผ่านไปแล้ว ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย เหมือนกับเราใช้เวลาไปกับความว่างเปล่า แถมทุกข์ใจอีกต่างหาก เมื่อสำนึกหรือรู้ว่าทำผิด ก็ต้องดูสาเหตุของความผิดพลาดนั้นๆ ว่าคืออะไร ถ้าแก้ไขได้จงแก้ไขโดยด่วน แต่หากไม่สามารถแก้ไขได้อีกแล้ว ก็จงจำไว้เป็นบทเรียนเพื่อไม่ให้ผิดพลาดซ้ำอีกในคราวต่อไป หรือ หากเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต จะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นได้อีกแล้ว ก็คงต้อง...ทำใจ คิดว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม แต่ก็อย่าลืมว่าทุกสิ่งนั้นเป็นอนิจจัง สิ่งที่เราคิดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วในอนาคตมันอาจจะเกิดขึ้นอีกก็ได้ ดังนั้น จงมีสติต่อการกระทำทุกอย่างของเรา จงตั้งอยู่ในความไม่ประมาทนั้นแหล่ะดีที่สุด
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
หน้าส่วนตัว
986
