20 ธันวาคม 2549 13:38 น.
OO_Paracetamol
หมดเสียทีกับเยื่อใยให้เธอหยาม
ออกมาปรามห้ามหัวใจอย่าถลำ
เจ็บกี่ทีปวดกี่คราไม่เคยจำ
ปล่อยเขาทำเหยียบย่ำใจจนเกินทน
เรานั้นหรือแค่คนซื่อจนเกินเซ่อ
ดูไม่ออกว่าตัวเธอไม่เคยสน
เอาคำจริงเคล้าคำลวงมาเปปน
ทะนงตนหลงว่าเธอก็มีใจ
จึงทุ่มเทความรักให้ไม่มีเหลือ
ทั้งยังเชื่อในตัวเธอไม่หวั่นไหว
กว่าจะรู้ถึงความจริงก็สายไป
มอบหัวใจให้ย่ำยีเสียจนพัง
นับแต่นี้พอกันทีกับความรัก
ร้าวรานนักจะไม่จำแล้วความหลัง
ขอแอบมองจากไกลๆอย่างชิงชัง
อยู่ประทังร่างไร้ใจกายซบดิน
มือไขว่คว้าหาเสี้ยวใจที่หล่นหาย
ตามหาดทรายเรี่ยสายลมและโขดหิน
จากดอกหญ้าฟ้าสีครามสายธารริน
รวมเศษใจอันขาดวิ่นเข้าด้วยกัน
เป็นก้อนใจดวงใหม่ที่ไร้รัก
แล้วหยุดพักจากเรื่องราวอันโศกศัลย์
รอวันใดเศษเสี้ยวใจสมานพลัน
จะมีเพียงกันและกัน ฉัน-และหัวใจ (ที่ไร้เธอ)
หน้าส่วนตัว
1116
