ผ่านมาแล้วก้อนานนัก วันที่รักเดินทางผ่านดวงใจ เก็บเป็นความเจ็บและช้ำหมองไหม้ ซุกซ่อนอยู่ข้างในเรื่อยมา จะต้องเจ็บอย่างนี้อีกนานไหม ลองถามหัวใจแล้วได้ยินกลับมาว่า พอได้แล้วความเจ็บนั้นเลิกซะดีกว่า ก่อนหัวใจจะเฉยชาจนไม่มองใคร แต่ความคิดนั้นมันขัดแย้ง เหมือนคอยจะแกล้งตอกย้ำเข้าไว้ เดี๋ยวความรักจะมาเหยียบย่ำแล้วก็จากไป หลงเหลือแค่ความเดียวดายกับใจที่ชินชา