จะออกตกใต้เหนือเพื่อบอกทิศ แต่ชีวิตเขวไปไม่แน่วแน่ ที่จีรังยังสิ้นสู่ดินแท้ คนพ่ายแพ้กลับคืนผืนธรณี ไฟเคยโชติเคยช่วงแล้วดวงดับ ตะวันลับลาไปไร้ราศี เมฆหมอกมืดมาคลุมกุมฤดี หนึ่งชีวีไร้ค่าสายตาตน ม้าเคยวิ่งเริงร่าทุ่งหญ้ากว้าง ถูกขังกลางคอกใหญ่ไร้ใครสน มวลมดงานช่วยเหลือเพื่อมวลชน กลับหมองหม่นเมื่อยล้าลาจากไป ร้อนฝนหนาวคราเดียวเดี๊ยวก็จาก หาฝั่งฟากฝั่งฝันนั้นอยู่ไหน ฟากฝั่งนี้ที่อยู่อยู่ทำไม หมดแรงใจฟันฝ่าพายุเอย