21 มกราคม 2549 22:25 น.
Numeo
๏ตะวันคล้อยคอยแยงแสงแทงเนตร
เป็นสาเหตุให้ร่างร้างหลับใหล
ง่วงงัวเงียเพลียเหนื่อยเมื่อยเพียงใด
ต้องจำใจจำตื่นฟื้นบรรทม
เสียงไก่ขันลั่นบ้านรำคาญยิ่ง
คนวุ่นวิ่งส่งสำเนียงเสียงดังขรม
หมาเห่าปลุกลุกฟื้นตื่นบรรทม
ตัวตื่นชมชื่นฟ้าอาทิตย์งาม
จึงระลึกนึกถึงคำนึงค่า
คนเกิดมามีสุขทุกข์ไต่ถาม
วนเวียนว่ายตายเกิดกำเนิดตาม
ทุกทุกยามเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน
แสงแดดทอล้อใจให้หวนหา
ถึงคุณค่าชีวิตคิดเฝ้าสอน
เป็นสักขีสุรียันตะวันรอน
ที่ไชชอนวันใหม่ให้เห็นเอย
21 มกราคม 2549 22:16 น.
Numeo
๏เรือโคลงเคลงเคว้งคว้างกลางสายน้ำ
เมฆหมอกดำปกปิดมิดเวหา
นกผกผินบินกลับลับขอบฟ้า
ผืนธาราเรือน้อยลอยลำเดียว
ฝนกระหน่ำซ้ำซัดพัดเป็นคลื่น
เสียงครืนครืนซัดน้ำเย็นเป็นน้ำเชี่ยว
วังน้ำวนก่อกันพันเป็นเกลียว
คอยขบเขี้ยวฉีกเรือราวเนื้อปลา
พายุขอก่อร่างสร้างตัวบ้าง
ขยับร่างรุกฟัดซัดเข่นฆ่า
หวังเรือพังดังซากฝากธารา
เป็นวิญญาณ์ภูตพรายกลางสายชล
ฝ่ายเรือน้อยคอยสู้เพื่ออยู่ต่อ
ไม่นั่งรอหวังเลือนลางกลางเวหน
ไม่ยอมแพ้แก่ฟากฟ้าชะตาตน
จะสู้จนตัวรอดอย่างปลอดภัย
จับหางเสือเรือไว้ได้ที่มั่น
หัวเหลือหันมุ่งหาเทียบท่าได้
ตั้งกระโดงโยงเสาเข้ากับใบ
ฝ่าฟันในมรสุมรุมรุกมา
ชลมารธารน้ำรุกซ้ำใส่
เรือมีใจตอบโต้โผสู่หล้า
พายุพัดซัดเรือเพื่อทายท้า
อีกฟากฟ้ากีดกางขวางทางเรือ
เรือไม่ขอท้อถอยคอยวันสิ้น
จะคอยดิ้นคอยรนจนทางเกื้อ
มีแดนดินถิ่นให้ไว้เทียบเรือ
จะสู้เพื่อชีวีที่งดงาม
หน้าส่วนตัว
1317
