6 กุมภาพันธ์ 2548 14:17 น.
nuclear_life
เจ็บระทมปนทุกข์สุดหม่นหมอง
สิ่งหมายปองความสุขอยู่แห่งไหน
ความต้องการปราถนาอยู่แสนไกล
ไร้ฟ้าใสแสงทองส่องทางเรา
จนวันนี้ฟ้ายังไร้อับจนแสง
ไร้พรมแดนความเศร้าแลความเหงา
ในวันนี้ยังเจ็บไม่ทุเลา
ความเจ็บเหงาร่วมประดังยังไม่คลาย
ขอเพียงเห็นแสงทองผ่านลำหมอก
ขอเพียงเห็นแสงลอดความเหงาหาย
ของเพียงมีกำลังใจและแรงกาย
ในตาหายสลาย...หยดน้ำนอง
6 กุมภาพันธ์ 2548 14:13 น.
nuclear_life
ผ่านไปทีชีวิตที่แสนทุกข์
พบความสุขควาวใสไต่เติมสี
มีความรักความงามหวานวจี
มีวันนี้วันที่ฉันนั้นเฝ้าคอย
ตอนนั้นมีลมฝนพายุมีความเศร้า
ตอนนี้เราไม่ต้องนั่งเศร้าเหงาหงอย
ก็ตอนนี้สุขยิ้มได้ไร้แม้รอย
ไม่มีฝอยน้ำตาไหลกระเซ็น
ตัวเธอเองวันนี้หากมีทุกข์
จงรอสุขรอต่อไปแม้ไม่เห็น
ว่าอีกนานหรือไม่หายลำเค็ญ
แม้จะเป็นเช่นไรก็ต้องรอ
เพราะเมื่อวันหลังพายุนั้นมาถึง
ใจติดตรึงที่เคยร้าวจะร้องขอ
ให้เธอยิ้มให้สมใจที่เฝ้ารอ
ดั่งที่ฉันรอขอบอกกันเธอ
จงรอให้วันนี้ผ่านไป ^^
26 มกราคม 2548 11:31 น.
nuclear_life
เขามายืนอยู่ตรงนี้ที่ตรงหน้า
ทำอ่อนล้าวูบวาบใจสั่นไหว
เขามองหน้าสักพักก็เลี่ยงไป
ใจสั่นไหวร้าวรานที่เขาทำ
เขาเงียบกริบไร้คำพูดคำเอยทัก
เขาคงรักคนอื่นช่างแสนขำ
เราคงไร้สติไร้ความจำ
เขาจึงนำความช้ำประทะใจ
แต่วันนี้เขาบอกฉันคิดผิด
เขารักฉันเกินมิตรจิตแจ่มใส
ที่ไม่มองสบพักต์ที่เป็นไป
เพราะเขินใจอายตัวกลัวมลาย
เหมือนทั้งโลกมีเสียงร้องเรียกทัก
เหมือนดาวเดือนเลื่อนทับยังไมสาย
ดุจแสงทองสาดแสงส่องประกาย
ใจกระหายความรักก็อิ่มเอม
19 มกราคม 2548 12:04 น.
nuclear_life
แหม....เลือกมีแควนทั้งทีต้องหล่อๆ
ไม่หน้าหม้อหลวกลวงให้หวั่นไหว
ต้องdark tall and handsomeว่ากันไป
หาได้ไม๊รู๊หล้อหล่อพ่อร๊วยรวย
มาหล่อเก๋าดูดีมีระดับ
แต่เอาจริงอาพับก็ไม่ไหว
มีทั้งทีต้องหล่อรวยเร้าหัวใจ
คงหาได้ใช่ไหมบอกฉันที
อ้าย..เราก็อายุอานามนับ
สิบหกพักต์น่าเนตรยังผ่องใส
ใครมีดีมีครบใครสนใจ
ติดต่อได้ไม่ปิดกิจการ....สวัสดีค่ะ
19 มกราคม 2548 11:36 น.
nuclear_life
แม้จะล้มจนใจถลอกยับ
แม้จะไร้ใครซับหยาดเหงื่อใส
แม้เธอเองไม่เหลือแล้วซึ่งใครใคร
แม้ฟ้าใสของเธอยังมืดมน
ขอเพียงเธอรวบรวมแรงทั้งหมด
ขอเพียงไม่ละลดต้องมีหน
ขอจงมีดอกไม้บานกลางใจตน
ขอให้ทนความทุกข์อีกอึดใจ
ฉันจะอยู่ตรงนี้คอยเคียงข้าง
เธอจะไม่อ้างว้างยามสั่นไหว
ให้เธอรู้ฉันจะอยู่ตลอดไป
นานเพียงไรเพื่อนคนนี้ไม่ทิ้ง.....เธอ