23 มีนาคม 2548 20:49 น.
nuclear_life
ตอนนี้ฉันนั่งฟังเพลงของโดม เพลง เวลา เพลงที่..เคย..เคยเป็นเพลงโปรดขอฉัน เวลาเป็นแค่คำคำหลอก เวลาเป็นแค่คำหลอก ก็มีแต่เข็มหมุนวนเรื่อยไป เวลาไม่เคยรู้หรอกยิ่งนานยิ่งตอกย้ำหัวใจ ยิ่งช้ำ ยิ่งทรมาน..... จริงเหรอ ? เมื่อปีที่แล้ววันที่ 19 ธันวาคม 2547 ฉันเห็นด้วยกับประโยคในเพลงนี้ และชื่นชอบเพลงๆนี้มากๆ เพราะฉันคิดว่าปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวฉัน ต่อให้เวลาอีก 1 ปี 2 ปี หรืออีกกี่ร้อยปี ทุกอย่างก็ไม่อะไรเปลี่ยนแปลง..
ใช่ ฉันรู้ว่าแค่อ่านเพียงย่อหน้าแรก หลากคนอาจเถียงอยู่ในใจ แต่ฉันอยากให้คุณได้รู้อะไรใน...ใจของฉัน
ฉันเคยเจ็บปวด เคยเศร้า เหงา และโดดเดี่ยว ฉันพร่ำเพ้อกับตัวเองว่าอีก... อีกนานแค่ไหน..กี่พันปี...ฉันก็จะไม่ลืมเรื่องนี้ ทรยศ คนที่ดูภายนอกแสนดีแต่จิตใจเยือกเย็น เสียน้ำตา ร้องไห้ฉลองความเจ็บปวด จนตาบวม ฟังเพลงนี้ซ้ำไปซ้ำมา คิดว่าคงยากที่จะไว้ใจใครแบบนี้อีก.....เพื่อนรัก แม้ว่าฉันจะมีโอกาสได้รู้จักคำๆนี้อีกหรือไม่ แต่สำหรับเธอคนนั้น....ทุกอย่างต้องเปลี่ยนแปลง ต่อให้ผ่านไปนานแค่ไหน ฉันและเธอคงไม่เป็นเหมือนเดิม.
แต่แล้ว....เวลาก็ช่วยฉัน
ฉันทำใจได้ ฉันไม่เจ็บปวด ฉันไม่รู้สึกโกรธแค้น ฉันไม่รู้สึกเสียใจ แม้ว่าเรื่องบ้าๆที่เกิดจะไม่เปลี่ยน ทรยศ ก็ คือ ทรยศ ไม่มีทางเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้ แต่เวลาได้ช่วยในสิ่งที่ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำได้ ยิ้มให้เธอคนนั้น โดยไม่ต้องฝืนแม้แต่น้อย ฉันยิ้มมาจากใจ ....ฉันรู้สึกดี
เวลาช่วยฉัน.... เวลาทำให้เปลี่ยน ถึงจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่สิ่งที่เปลี่ยนช่างมีค่ากับฉันเสียเหลือเกิน...
แล้วเวลากับเรื่องของคุณหล่ะ......คุณคิดว่าไง ^^
18 มีนาคม 2548 15:47 น.
nuclear_life
เราต่างก็รู้กันอยู่ว่า ความแน่นอนนั้นก็คือความไม่แน่นอน นั่นอาจจะใช่ในทฤษฎีแล้วหลักปฏิบัติหล่ะ มนุษย์ ทำได้มากแค่ไหน ..... ถ้าหากคุณทำได้100 เปอร์เซ็นต์ ก็ยินดีด้วยตอนนี้คุณคงมีความสุขน่าดู ไม่เหงา ไม่เศร้า ....ปลงได้
แต่ที่ฉันอยากจะบอกคือขอเรียกคุณว่า ไอ้ขี้แพ้ ...
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ยังดิ้นรนกระเสือกกระสนอยู่ในโลกลวงแห่งนี่ แม้ในบ้างครั้ง จะรู้สึกเหนื่อยมาก แต่ก็ทำได้ดีที่สุดแค่หลับตา...... เพื่อให้ภาพที่เกิดหลังลืมตานั้นสว่างกว่าเดิม.....
ล้ม ต้องรีบลุกนี่คือสิ่งที่อาจเตือนใจ นั่งคุกเข่านานไปเชื้อโรคอาจเข้าแผลได้ง่ายๆ วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำได้ ณ ตอนนั้นคือ หาน้ำสะอาด.....ล้างแผล
แม้ว่าโลกของเราจะดูโหดร้ายเสียเหลือเกิในบางเวลา แต่จะทำอย่างไรได้เมื่อเราได้ถูกกำหนดมาให้เป็นนักสู้ ทุกคนเป็นนักสู้...ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นตำรวจ ทหาร หรือ .... โจร เรามีคู่ต่อสู้ที่ร้ายกาจหน้ากลัว นั้นก็คือ ใจเราเอง ....
........ .........
บางคนประสบความสำเร็จกับการต่อสู้ที่ได้รับหมอบหมาย บางคนสู้เต็มที่แต่ก็แพ้ .....หรือแม้แต่บางคนยอมแพ้แม้ว่าจะยังไม่ได้สู้ ....แล้วบอกว่าฉันปลงแล้ว น่าอายสิ้นดี.....ทั้งที่โอกาสที่เราจะชนะมีได้ถึง 100 แต่ไม่ทำ
เพราะไม่แข็งแกร่งพอ ..ร้าวรานอ่อนแอ...ไม่แพ้กับก้อนทรายปั้นขนากมหึมา ที่ดูภายนอกยากแก่การทำลาย สุดท้านแตกกระจายกลายเป็นเม็ดทรายเม็ดเล็กๆบางครั้งอาจเล็กถึงกับที่ว่าเข้าตาแล้วไม่รู้สึกระคายเคือง .....
คนเราก็แค่นี้จะมีอะไรดีไปกว่าไม่ยอมแพ้ตัวเอง .......ปลง
ปลงเหรอ ? คำนี้ฉันคิดว่าฉันไม่อยากรู้จัก.....แม้บางเรื่องไม่อาจแก้ได้แต่ฉันเชื่อว่าต้องทำอะไรซักอย่างที่ไม่ใช่นั่งบอกว่า....ฉันปลงแล้ว....ถึงจะไม่เต็มร้อย...แต่ต้องไม่ใช่ 0
บางครั้งความคิดของฉันอาจจะขัดกับในหลายๆมุมมอง แต่ถ้าเป็นฉันฉันจะสู้จนหมดแรง......
11 กุมภาพันธ์ 2548 00:03 น.
nuclear_life
เปิ้ลหน่า ไปเถอะนะ เรามาอยู่บ้านเปิ้ลตั้งแต่ตอนม.4 ไปบ้านเราบ้างเถอะนะ จะพาไปไหว้คุญหญิงแม่ด้วย ดูว่าการอ้อนวอนครั้งนี้ช่างยากเย็น
แล้ว พี่วิทย์อยู่หรือป่าวหล่ะ ทิกิ ถ้าตานี่อยู่นะเปิ้ลไม่อยากไปเลยจริงๆนี่ถ้าพูดประโยคหลังได้โดยไม่ทำให้เพื่อนเสียเปลิ้นคงพูดไปแล้ว แต่ดีที่เก็บไว้แค่ในความคิด
หน่าไปเถอะพี่วิทย์เขาไม่มีอะไรหรอก แค่ปากมอมหน่ะเปิ้ลอย่าไปถือสาเลยนะ ถือว่าเราขอร้องไปเถอะ
นี่ทิกิ ก็ได้จ๊ะๆ เห็นเพื่อนเจ้าการของเธอทำหน้าจริงจังแบบนี้เป็นใครคงทำให้ผิดหวังไม่ลง
พรุ่งนี้เช้าเลยนะ
จ้า
ถึงเปิ้ลจะไปกรุงเทพบ่อยๆก็ตามแต่ครั้งนี้เธอรู้สึกแปลกๆอย่างไรชอบกล เหมือนต้องไปเจอเรื่องหนักอึ้งข้างหน้าอย่างไรก็ไม่รู้
สวัสดีค่ะคุณหนู แจ่มคิดถึงจะแย่
มีใครอยู่บ้านรึป่าวจ๊ะแจ่ม มองอะไรหน่ะ นี่เพื่อนทิกิเอง ชื่อเปิ้ล น่ารักม่ะ
น่ารักขนาดค่ะคุณทิกิ
สวัสดีค่ะพี่แจ่ม
ค้า ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ค่ะ น่ารักจริงเลยคุณ
แจ่มช่วยจักห้องให้เปิ้ลด้วยนะค่ะ เอาห้องใกล้ๆห้องทิกิหน่ะ
ค้าคุณทิกิ
เปิ้ลตามสบายเลยนะ เดี๋ยวเย็นๆไปเที่ยวจตุจักรกัน
แหม คุณหนูทิกิจะไปจตุจักร
เธอก็พูดอย่างกับไม่รู้จักกัน ไม่รู้เป็นอะไรเธออยากให้เพื่อนเธอคนนี้มาเป็นพี่สะใภ้เสียจริงๆ
อ้าว คุณหญิงแม่
สวัสดีค่ะ คุณหญิงกานต์
อื้ม นี่เหรอเพื่อนเธอยัยทิกิ ก็ดูดีนะ พ่อแม่ทำงานอะไรหล่ะ
คุณพ่อคุณแม่รับราชการครูค่ะ
..... อี๊กระจอกจริงๆ ดีนะที่นี่เป็นแค่ความคิด
จะกลับวันไหนหล่ะ
คุณแม่ค่ะ เปิ้ลเป็นแขกของทิกิ เค้าจะอยู่กี่วันก็ได้ ทีทิกิยังไปอยู่บ้านเค้าเป็นปีๆๆแล้วอีกอย่างพ่อเปิ้ลเค้ามีพระคุณกับคุณพ่อนะค่ะ พ่อที่เสียไปแล้วหน่ะค่ะ คุณแม่จำได้มั๊ย
หยุดก้าวร้าวแม่นะ
เธอไม่น่ามาที่นี่เลยจริงๆ
ไปเถอะเปิ้ล
เราขอนอนพักหน่อยนะททิกิ
จ้าแล้วเจอกัน
เวลาผ่านไปเหมือนแต่งเรื่อง
ว๊าย!!! ปล่อยชั้นนะ จะบ้ารึไง
ทิกิมาพี่กอดหน่อยนะ
ปล่อยนะไอ้คนลามก
พี่วิทย์ เปิ้ลเป็นไงบ้าง
อ้าว ทิกิจ๋าพี่กอดหน่อย คิดถึงจริง
ตานีดูจะไม่สนใจกับการกระทำชุ่ยๆของตัวเองเสียเลย
พี่วิทย์ขอโทษเปิ้ลก่อนค่ะ
ก็พี่นึกว่าเธอหน่ะ ไม่เป็นไรช่ายมั๊ย ชื่ออะไรนะ อ๋อ คุณเปิ้ล
ขอโทษชั้นเดียวนี้ สายตาหยิ่งทะนง ไม่เคยทำให้เธอแพ้แต่ไม่ใช่กับวิทย์
ไม่!!
เห็นทีเรื่องนี้คงไม่จบง่ายๆแล้วเราจะได้เห็นดีกัน คุณ วิทย์ ประกาศเกียรติ
10 กุมภาพันธ์ 2548 15:01 น.
nuclear_life
สวัสดีค่ะพี่กานต์ หล่อนเอ่ยทักพี่ชายด้วยเสียงหวานๆปนออดอ้อนเช่นนี้ทุกที
ไงเจ้าตัวดี พี่คิดถึงจะแย่ ทำข้อสอบไปรึป่าวหละ หืม? คำถามที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาลอดผ่านทางสายโทรศัพท์
วันนี้ทิกิสอบ3วิชาค่ะ ทำได้เยอะเลย ก็เพราะยัยเปิ้ลนี่แหละค่ะ ทำให้ทิกิกวาดคะแนนเรียบแน่ๆๆ
จะมั่นใจไปหน่อยแล้วนะพี่ว่า ^^
แล้วถ้าทิกิได้คะแนนเกิน 80 คะแนนทุกวิชาพี่มีของขวัญอะไรให้ทิกิรึป่าวค่ะ
อ้อนไม่เลิกเลยนะเรา เอาก็เอาอยากได้อะไรพี่ให้หมดเลย เว้น ดาว เดือน ฟ้า ของแบนี้พี่คงหาให้ไม่ได้
ไม่ยากขนาดนั้นหรอกค่ะพี่วิทย์ ^^ลืมไม่ได้
ลืมอะไรเจ้าตัวเล็ก
พี่ต้องให้ของขวัญยัยเปิ้ลด้วยนะค่ะ ไม่มีเปิ้ลทิกิก็คงทำข้อสอบไม่ได้ดีอย่างนี้
จะหนักหนาอะไรกัน เพื่อนเราคนเดียว
อะไรเปิ้ล เฉยๆหนาตัวเอง เสียงทิกิปรามเพื่อนข้างๆ
อะไรเหรอทิกิ อ๋อเปิ้ลหน่ะค่ะ เกรงใจ บอกว่าไม่ต้องก็ได้
ไม่หนักหนาหรอก เศษเงิน!! วิทย์พูดไปเพราะสนุกปากไม่ได้คิดจริงจัง ก็สำหรับเขามันเป็นเพียงเศษเงินจริงๆนี่
เปิ้ล!!! พี่วิทย์หน่ะพูดอะไร พี่เล่นพูด เศษเงินดังซะขนาดนั้น เพื่อนทิกิ เสียใจไปนู้แล้ว
เพื่อนเธอนี่ชักวุ่นวายนะพี่ว่า ถึงจะพูดไปอย่างนั้นแต่ตอนนี้ในใจวิทย์รู้สึกเสียใจที่พูดบ้าๆบอๆออกไปไม่ทันคิด
ไม่รู้หล่ะยังไงพี่ก็ต้องขอโทษเพื่อนทิกิด้วย
จ้าๆๆๆ แหมน้องเราดุจริง กลับมาพี่จะหอมให้แก้มบวมเลย
พี่วิทย์หน่ะทิกิพูดเป็นจริงเป็นจังนะค่ะ ว่าแต่ คุณหญิงแม่อยู่หรือเปล่าค่ะ
แม่ครับๆๆ น้องอยากคุยด้วย
สวัสดีเป็นไงลูกสอบปลายภาค
ก็ดีค่ะคุณแม่ ได้ยัยเปิ้ลช่วย
เปิ้ล ลูกเต้าเหล่าใครหน่ะทิกิ แม่รู้จักรึป่าว คุณหญิงไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แหม คุณแม่ค่ะ แม่ไม่รู้จักหรอกค่ะ ไว้ปิดเทอมทิกิจะพาเปิ้ลไปเที่ยวบ้านนะค่ะ
เดี๋ยวๆๆสืบๆมาให้ดีๆหล่ะว่าลูกเต้าใครที่ไหน มาระดับล่างๆเนี๋ยแม่ไม่อยากให้เราคบค้าหรอกนะ
แม่ค่ะ เรื่องนี้อีกแล้ว เปิ้ลเป็นคนดีนะค่ะแม่
จะมาหลอกเกาะลูกสิไม่ว่า
พอดีกว่าค่ะยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่ ตอนนี้อากาศหนาวมากเลยค่ะ
เหรองั้นกลับไปที่พักดีกว่าลูก
ขอหนูคุณกับพี่วิทย์หน่อยสิค่ะ
ว่าไงจ๊ะน้องรัก
พี่วิทย์เดี๋ยวปิดเทอมเจอกันนะ ยังไงก็พี่จะเป็นผู้ใหญ่แล้วเลิกสักทีเถอะเรื่องปากเสียหน่ะ
โหเล่นแรงนะเรา จ้าๆๆ แล้วเจอกันนะ
ใครจะไปรู้เหตุการณ์ในอนาคต เรื่องราวที่แสนจะธรรมดา คงเป็นเช่นนั้น ถ้าคู่กัดทั้งสอง ไม่ใช่เขาและเธอ
9 กุมภาพันธ์ 2548 19:18 น.
nuclear_life
วิทย์ ผู้ชายที่เพียบพร้อมด้วย รูปร่างหน้าตา ชาติกำเนิด การศึกษา ฐานะทางด้านวัตถุนิยม โดยเนื้อแท้แล้วเป็นคนจิตใจดี เด็จเดียว พูดจริงทำจริง แต่คงเพราะความเพียบพร้อมที่ดีที่มีมาแต่กำเนิดทำให้ไม่ได้แสดงความดีโดยเนื้อแท้ออกมาให้สมบูรณ์ การกระทำมักตรงกันข้ามกับความคิดที่แท้จริง ตอนนี้อายุอานาม ย่างเข้า 19 กำลังจะเข้าสู่โลกกว้างมหาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งของเมืองหลวงในประเทศไทย
ทิกิสาวน้อยน่ารักลูกสาวคนเดียวของบ้านประกาศเกียรติ ตอนนี้มัธยมศึกษาปีที่5 ที่เชียงใหม่ ค่อนเข้าเอาแต่ใจ รักเพื่อน เรียนเชียงใหม่ตั้งแต่ม.4ได้เปิ้ลเป็นทั้งเพื่อนทั้งคนดูแล
เปิ้ล หญิงสาวสวยใสแต่ไม่ไร้สมอง เธอเกิดมาในครอบครัวที่ฐานะปานกลาง ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไปวันๆหนึ่ง ด้วยรูปร่างหน้าตาภายนอกที่ดูค่อนข้างดี ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่เก่งและมันใจในตัวเองพอสมควร นิสัย เด็จเดี่ยว แน่วแน่ คิดก่อนทำ กล้าพูด กล้าทำ รักครอบครัวเป็นชีวิตจิตใจ ยอมเสียทุกอย่างได้เพื่อครอบครัวอันเป็นที่รัก
กานต์ หรือคุณหญิงกานต์ที่รู้จักกันดีในแวดวงสังคม เธอเป็นมารดาของวิทย์ ลูกชายคนเดียวของบ้าน ประกาศเกียรติ เป็นผู้ดีมาโดยกำเนิด นิสัยค่อยข้างเอาแต่ใจตัวเอง ยึดถือเรื่องฐานะ และ ชาติกำเนิดเป็นหลักใหญ่ในการคบผู้คน รักลูกชายและผู้สาว(ทิกิ)เป็นชีวิตจิตใจ ยอมละทิ้งทุกอย่างได้เพื่อนลูกทั้งสอง สามีเสียชีวิตเพราะ คุบทหารไปออกรบ หลังแต่งงานกันได้เพียง8 ปี ทำให้เธอต้องเลี้ยงลูกทั้งสองคนด้วยตัวเธอเอง
สิทธิ์ ผู้ชายที่พร้อมสละทุกสิ่งเพื่อคนที่ตนรัก ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้เปิ้ลมีความสุข เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเปิ้ลซึ่งเขาปิดบังความลับนี้ เรื่อง ที่เขาตกหลุมรักเพื่อนสาวของตัวเองมาโดยตลอด และคิดว่าต้องบอกเปิ้ลให้ได้เมื่อถึงเวลา
ตูนหญิงสาว หมวยที่มีเชื้อญี่ปุ่น แต่เกิดและโตในเมืองไทยเธอจึงมีความเป็นญี่ปุ่นแต่เพียงภายนอกเท่านั้น นิสัยรักสงบ เจ้าบทเจ้ากลอน อารมณ์อ่อนไหวง่าย เก็บความในใจเก่ง เป็นผู้หญิงที่ดูภายนอกอ่อนแอ แต่ภายในแท้จริงแล้วเด็จเดียว เข้มแข็งมาก
ภาคนี้เป็นภาคเปิดโรงแนะนำนักแสดงตัวเด่นๆซึ้ง ตัวละครทุกตัวชื่อที่นำมาแต่ได้มาจากผู้มีอุปการคุณที่เข้ามาติชมผลงานในเรื่องการเขียนกลอน บอกใบ้ให้ว่า ให้พี่กานต์เป็นพระเอก เปิ้ล เป็นนางเอก อย่างไรก็ตามต้องขออนุญาต ใช้ปลายปากกาแต่แต้มชีวิตของพวกพี่ๆ ให้แตกต่างแหวกแนวไปจากเดิมอย่างไรก็ดีขอให้ช่วยติดตามผลงานที่ตนเองแสดง และฝากท่านผู้อ่านทั้งหลายติดตามความเป็นไปของพวกพี่ๆเขาด้วยนะค่ะ
หน้าส่วนตัว
816
