26 มกราคม 2548 11:31 น.
nuclear_life
เขามายืนอยู่ตรงนี้ที่ตรงหน้า
ทำอ่อนล้าวูบวาบใจสั่นไหว
เขามองหน้าสักพักก็เลี่ยงไป
ใจสั่นไหวร้าวรานที่เขาทำ
เขาเงียบกริบไร้คำพูดคำเอยทัก
เขาคงรักคนอื่นช่างแสนขำ
เราคงไร้สติไร้ความจำ
เขาจึงนำความช้ำประทะใจ
แต่วันนี้เขาบอกฉันคิดผิด
เขารักฉันเกินมิตรจิตแจ่มใส
ที่ไม่มองสบพักต์ที่เป็นไป
เพราะเขินใจอายตัวกลัวมลาย
เหมือนทั้งโลกมีเสียงร้องเรียกทัก
เหมือนดาวเดือนเลื่อนทับยังไมสาย
ดุจแสงทองสาดแสงส่องประกาย
ใจกระหายความรักก็อิ่มเอม
19 มกราคม 2548 12:04 น.
nuclear_life
แหม....เลือกมีแควนทั้งทีต้องหล่อๆ
ไม่หน้าหม้อหลวกลวงให้หวั่นไหว
ต้องdark tall and handsomeว่ากันไป
หาได้ไม๊รู๊หล้อหล่อพ่อร๊วยรวย
มาหล่อเก๋าดูดีมีระดับ
แต่เอาจริงอาพับก็ไม่ไหว
มีทั้งทีต้องหล่อรวยเร้าหัวใจ
คงหาได้ใช่ไหมบอกฉันที
อ้าย..เราก็อายุอานามนับ
สิบหกพักต์น่าเนตรยังผ่องใส
ใครมีดีมีครบใครสนใจ
ติดต่อได้ไม่ปิดกิจการ....สวัสดีค่ะ
19 มกราคม 2548 11:36 น.
nuclear_life
แม้จะล้มจนใจถลอกยับ
แม้จะไร้ใครซับหยาดเหงื่อใส
แม้เธอเองไม่เหลือแล้วซึ่งใครใคร
แม้ฟ้าใสของเธอยังมืดมน
ขอเพียงเธอรวบรวมแรงทั้งหมด
ขอเพียงไม่ละลดต้องมีหน
ขอจงมีดอกไม้บานกลางใจตน
ขอให้ทนความทุกข์อีกอึดใจ
ฉันจะอยู่ตรงนี้คอยเคียงข้าง
เธอจะไม่อ้างว้างยามสั่นไหว
ให้เธอรู้ฉันจะอยู่ตลอดไป
นานเพียงไรเพื่อนคนนี้ไม่ทิ้ง.....เธอ
13 มกราคม 2548 18:25 น.
nuclear_life
ไร้แล้วเพื่อนใจเดินเรียงเคียงคู่
ไร้วิญญูเธอทิ้งฉันไปไหน
เพียงแค่ฉันคนนี้ดีเกินไป
แค่นี้ใช่หรือไม่ที่ทิ้งกัน
ไร้มือหนาคอยโอบคอยกระชับ
ไร้สิทธิ์ทักทายยามใจไหวสั่น
เพียงแค่ฉันคนนี้ดีเกินฝัน
เพียงแค่นั้นใช่ไหมที่ทิ้งไป
ต่อให้ฉันคนนี้ความดีหมด
จึงปรารภพูดจากันใช่ไหม
แม้วันนี้ตัวฉันเป็นเช่นไร
คงสายแล้วใช่ไหมพ่อคนดี
หน้าส่วนตัว
1348
