1 มิถุนายน 2545 00:26 น.
notting hill
ทำไมฉันดันทุรังถึงเพียงนี้
ห้ามความรู้สึกมากมีนี้ไม่ได้
พยายามถึงกี่ครั้งยังไม่ไหว
ไม่ให้ใจคิดถึงเธอไม่ได้เลย
ฉันจะทำยังไงดีกับชีวิต
ก็มันยังไม่เลิกคิดไม่เลิกเอ่ย
ยังคิดถึงพูดถึงเธอเหมือนอย่างเคย
-ไม่เฉยเมย-ไม่ลืมเลือน-ไม่มีวัน-
มันก็คงอยู่ที่กาลเวลา
อนาคตคงพัดพาใจของฉัน
ให้เปลี่ยนใจจากเธอได้ในสักวัน
แต่ไม่รู้ว่าวันนั้น...........จะเมื่อใด
22 เมษายน 2545 04:04 น.
notting hill
บ้านเจ้าเอ๋ยเหนื่อยไหมในยามนี้
ทุกวันมีแต่ผู้มาทำร้ายเจ้า
แสงแดดร้อนลมแรงฝนหนักเบา
ฝุ่นคละเคล้าใบไม้เฉาปลิวว่อนไป
แต่ฉันรู้แม้เจ้าเหนื่อยก็ยังสุข
เศร้าเหงาทุกข์ไม่มีเลยไฉน
เพราะเจ้าพร้อมและชอบพออย่างเต็มใจ
ให้สิ่งใดในบ้านได้ครบครัน
เจ้าคอยดูแลต้นไม้ใบหญ้า
คอยมองนกและฝูงปลาน้อยของฉัน
มองมาหาเจ้าหมาอ้วนและลูกมัน
คอยมองหันหาคนร่วมชายหลังคา
ฉันไม่คิดว่าบ้านเป็นแค่บ้าน
ไม่ว่ากาลเวลาเปลี่ยนตามดินฟ้า
เจ้ายังคงมีความหมายตลอดมา
มีคุณค่าเกินกว่า.......ตลอดไป
21 เมษายน 2545 04:04 น.
notting hill
ยามเมื่อมองท้องฟ้า
จับปากกามาขีดเขียน
วาดรูปร่างวนเวียน
นั่งจนเจียนจะหนึ่งวัน
ปล่อยใจจินตนาการ
ภาพพาดผ่านตามใฝ่ฝัน
เล่นแสงแรเงามัน
ทุกสิ่งสรรพ์ปลดปล่อยใจ
ยามมองท้องทะเล
คลื่นหันเหแปรเปลี่ยนไป
เปรียบชีวิตวิ่งไหว
ทำจิตใจไม่เรียบเฉย
จึงคิดเขียนกวี
อารมณ์ดีมิร้อนเลย
ลมทะเลเย็นอย่างเคย
กลิ่นโชยเชยชื่นใจเรา
เขียนเปรียบชีวิตคน
จะสุขล้นต้องลองก้าว
จะพลาดกี่ครั้งคราว
เร่งรีบสาวเท้าเดินไป
ถึงแม้ทางขรุขระ
บุกไม่ละรุกเข้าไว้
ดั่งคลื่นโหมหินให้
กระเด็นไกลกร่อนตามทาง
20 เมษายน 2545 03:50 น.
notting hill
ใบไม้ปลิวพริ้วไหว
ลิ่วไปไกลใจเหว่หว้า
ไม้ดอกผลิออกมา
ตกต่อหน้าพาเศร้าใจ
แต่กิ่งค้ำลำต้น
ยิ่งทานทนไม่หวั่นไหว
แม้ลมโถมจากใด
ความในใจไม่เปลี่ยนแปลง
20 เมษายน 2545 03:50 น.
notting hill
แสงดาวพราวแพรวพราย
เปล่งประกายจายแจกจ้า
ระยิบยับเย็นยวนตา
ส่องแสงมาจับจิตใจ
วับวาวแววหวาบหวาม
ท่ามกลางความมืดสดใส
สุกสว่างพร่างอุ่นไอ
เกลื่อนฟ้าไกลให้เงางาม
เป็นเกร็ดเล็กละออง
ลอยละล่องเหลื่อมอร่าม
จันทร์เจ้าเย้าหยอกตาม
เหลืองวับวามวาวขาวนวล
ฟ้ามืดกลางคืนค่ำ
ดาวดื่มด่ำประดับดวล
ลมเย็นยะเยือกหวน
ยิ้มเชิญชวนเชยชมดาว
แจ่มจรัสดังภาพฝัน
เป็นหมื่นพันพร่างพรายพราว
เรืองเริงเวิ้งเวหาว
รอรับเช้าวาวตะวัน
หน้าส่วนตัว
915
