25 มกราคม 2548 17:16 น.
noom-zer
กี่วันแล้วนะที่หลับตาไม่ลง....สักคืน
น้ำตารื้น...เรื่องอื่นๆไม่มีปนเป..ในหัว
เรื่องเดียวคือเรื่องเธอ...ที่ยังกลัว
ในฝันยังมืดมัว...กลัวเธอจะทิ้งกัน
กี่คืนแล้วที่ไม่อาจข่มตาให้หลับไหล
ทบทวนให้คืน-คืน ผ่านไป....ด้วยไอฝัน
อยากให้ข้ามคืน...ดังตื่นลืมตาพลัน
ลืมเรื่องร้ายที่เกิดในความฝัน...แค่นั้นที่มี
เธอเองก็น่าจะเข้าใจฉันบ้าง
กี่คืนที่อ้างว้าง...เมื่อเธอไม่อยู่ที่นี่
ไม่อาจข่มตาหลับ กับกอดหมอนข้างที่มี
อุ่นไอ...ที่ขาดเธอที่นี่...ยิ่งกว่านรกทั้งเป็น
23 มกราคม 2548 12:56 น.
noom-zer
ในคืนที่สายลมพริดพริ้ว....
กลีบดอกไม้ปลิดปลิว....โปรยร่วง
มองหาดวงดาว ไม่พราวแสง..สักดวง
เป็นคืนค่ำที่เหมือนโลกลวง....มีแต่ดวงจันทร์
ในคืนที่ท้องฟ้ามืดมิด...
ดังไฟรักที่ดับสนิท.....ปิดกาลฝัน
เปล่งเสียงเรียกร้องใครสักคน จนเสียงแหบก็เงียบงัน
ดั่งดวงจันทร์บนผืนฟ้านั้น ที่ไม่เคยได้ยินเสียงของฉันเลย
22 มกราคม 2548 13:37 น.
noom-zer
คิดถึงรอยยิ้ม มองทีไรก็สดชื่น...
คิดถึงค่ำคืนใต้ฟ้าพราว...เสียงลมหนาวออดอ้อน
ค่ำคืนที่ฟ้าปิด....แสงดาวมืดมิด...ถาวร
สองลมหายใจอ่อนๆ...ออดอ้อนบนผืนทราย
เธอคือเจ้าหญิงแห่งความรัก
ที่งดงามยิ่งนัก...มากกว่าสิ่งไหนๆ
เจ้าชายโทรมๆอย่างฉัน...แทบไม่เหลือค่าอะไร
แต่ทั้งสองใจก็รวมกันไว้...ปกครองทั้งสองใจกันและกัน
จนเวลาผ่านมานานเนิ่น...
ขอบคุณเธอเหลือเกิน...ที่ร่วมเดินทางใฝ่ฝัน
เส้นทางที่เคี้ยวคด...แต่ไม่ลดทอนความผูกพัน
สัญญาว่าจะดูแลคนของความผูกพัน...ไปให้ถึงอีกฝั่งของความฝัน..ตราบนาน..
21 มกราคม 2548 11:08 น.
noom-zer
กี่เมล็ดพันธุ์ที่เติบโตเป็นต้นความเหงา
กี่รอยเงา....ต้นเหตุของความเศร้า....น้ำตาเพ้อ
กี่ความร้าวรอน....โหยอ่อนของใจเธอ
กี่คืนวันที่ฉันเพ้อ....ตอนไม่มีเธอเคียงกาย
หากแต่สักวันหนึ่ง....ต้องมีคืนลา
เพื่ออนาคต....เพื่อวันข้างหน้า....เธอพออยู่ได้ไหม ?
หากเพียงสักช่วงเวลาหนึ่ง...ที่ฉันอยู่ไกล
เธอยังอาจจะอ่อนใจ....ไปกับใครอีกคน
ทั้งที่อีกใจก็ไม่อยากเอ่ยลา....
อยู่ที่นี่ก็นับวัน เร่งนาฬิกา....ทุกคราหน
จะกลับไปบ่มเพาะ....ให้ต้นรักอดทน
เติบโตคุ้มกัน....แดด ฝน ให้ต้นรักของเรา
17 มกราคม 2548 14:44 น.
noom-zer
หนึ่งนาทีของเรา อาจจะไม่เท่ากัน
หนึ่งนาทีของฉัน เหมือนคืนวันอันหลับไหล
หนึ่งนาทีของเธอ เหมือนหนึ่งนาทีที่ผ่านไป
ฉันเองก็แอบน้ำตาซึม ร้องไห้ คิดถึงเธอ
หนึ่งนาทีของเรา อาจจะไม่เท่ากัน
คนเหงาจึงมีเพียงฉัน ที่ละเมอเพ้อ
แอบเฝ้ารอการเหลียวมองมา ของสายตาเธอ
หนึ่งนาทีที่ดูเหมือนคืนเพ้อ...เมื่อไหร่จะผ่านไป
หนึ่งนาทีของฉันที่อยากตะโกนให้ก้องฟ้า
บอกกับทุกสิ่งในโลกว่ามันทรมานแค่ไหน
หนึ่งนาทีที่รอ แทบทดท้อ อ่อนใจ
หนึ่งนาทีของเธอเคยมีฉันบ้างไหม...บอกที
ได้โปรดเถอะ !!! อย่าทิ้งผมไว้กับเวลา
หน้าส่วนตัว
3759
