27 พฤษภาคม 2547 20:24 น.

คิดถึง

คิดถึงรอยยิ้มที่มองทีไรก็สดชื่น...
คิดถึงค่ำคืนใต้ฟ้าพราว...เสียงลมหนาวออดอ้อน
ค่ำคืนที่ฟ้าปิด....แสงดาวมืดมิด...ถาวร
สองลมหายใจอ่อนๆ...ออดอ้อนบนผืนทราย

เธอคือเจ้าหญิงแห่งความรัก
ที่งดงามยิ่งนัก...มากกว่าสิ่งไหนๆ
เจ้าชายโทรมๆอย่างฉัน...แทบไม่เหลือค่าอะไร
แต่ทั้งสองใจก็รวมกันไว้...ปกครองทั้งสองใจกันและกัน

จนเวลาผ่านมานานเนิ่น...
ขอบคุณเธอเหลือเกิน...ที่ร่วมเดินทางใฝ่ฝัน
เส้นทางที่เคี้ยวคด...แต่ไม่ลดทอนความผูกพัน
สัญญาว่าจะดูแลคนของความผูกพัน...ไปให้ถึงอีกฝั่งของความฝัน..ตราบนาน..