22 ตุลาคม 2547 02:16 น.
NonSense
...ไม่สิ ....เขาผู้นั้นเป็นผู้ใดก็ไม่อาจคาดเดา ...ชายที่ดูลึกลับ แข็งแกร่ง และทรงพลัง มีแสงสีขาวเรืองๆออกมาจากนัยตา..ผมยาวสลวยสีขาว...และริ้วรอยอักขระเคลื่อนไหวอยู่ทั่วร่างซีกขวา...เขาผู้นั้น...อาจไม่ใช่ราจิเนสอีกต่อไป..
ท่านพี่..!! ..ราจิเนส..!!...ไม่นะ เรนเซียที่ฟื้นคืนสติมาพบกับร่างพี่ชายและราจิเนส ท่ามกลางมรสุมสายฟ้าสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทุกแห่ง
เรนเซียวิ่งไปพลิกร่างของ เลออน อย่างไม่คิดชีวิต...
ท่านพี่...ท่านพี่.....ไม่นะ..ท่านพี่อย่าจากข้าไป...ท่านพี่..ฮือๆ..
เรนเซีย พยุงร่างของ เลออน ขึ้นมาโอบกอดทั้งน้ำตาพลางร้องห่มร้องไห้ประหนึ่งหัวใจสลาย....เมื่อนั้น..
เปรี้ยงง..!! สายฟ้าผ่าลงมาตรงเบื้องหน้าราจิเนส เสียงดังสนั่นหวั่นไหว.. ปรากฏเป็นวัตถุสีดำปักลงที่พื้น....
ดึงมันขึ้นมาสิ ราจิเนส..มันเป็นของเจ้า... ฮาคูสชักจูง ราจิเนส..
ราจิเนส ลุกขึ้นยืนอย่างไม่รีบร้อน..แล้วดึงด้ามของวัตถุสีดำขึ้นมา...มันคือดาบสายฟ้า..
ตัวด้ามเป็นหินอัมพันสีดำทะมึน...ตัวดาบสีดำนั้นหาใช่โลหะไม่..
อาจเป็นผลึกมันวาวอย่างหนึ่งที่ถูกตัด ขัด เจียระไน จนเป็นเล่มดาบหนาสีดำวาว..ความยาว 4 ฟุตเศษ
มีลวดลาย บรรจงสลักลงไปในเนื้อผลึกอย่างสวยงาม พร้อมถมเนื้อทองเป็นอักษรภาษา โครทิส
ความว่า...มันผู้ใดที่ไม่ยำเกรงต่อผู้ที่ครอบครองข้า..มันผู้นั้นจงมลายสิ้น..
ราจิเนสยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง..แล้วชี้ปลายดาบขึ้นสู่ท้องฟ้า...ปรากฏเป็นสายฟ้าผ่าลงมาที่ปลายดาบ ประหนึ่งถูกชักนำด้วยอำนาจแห่งผู้ควบคุมสายฟ้า...
เจ้าวายร้ายสีเทา ยืนแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง..ก่อนจะตัดสินใจเขาปะทะกับราจิเนส..
มันตัดสินใจวิ่งฝ่ามรสุมสายฟ้าเบื้องหน้าพร้อมกับง้างดาบเตรียมจะฟัน ราจิเนส ที่ยืนนิ่งอยู่ให้ขาดเป็น 2 เสี่ยง...
เจ้าวายร้ายเข้าถึงตัว ราจิเนส ได้อย่างรวดเร็วเช่นเคย..
ฟิ้ว..ว..!!
ราจิเนสหายไป..ในเสี้ยววินาทีก่อนที่คมดาบจะถึงตัว..และทิ้งร่างไร้วิญญาณของนักรบเกราะเทาที่ถูกฟันขาดครึ่งไว้เบื้องหลัง
ไม่ว่าด้วยเหตุผลกลใด..หากเป็นมนุษย์ผู้มีชีวิตจิตใจย่อมหวั่นเกรงไม่บังอาจหาญกล้ามาต่อกรกับชายผู้เป็นดังเทพ...ไม่สิ..เป็นอสูร..อสูรผู้ควบคุมสายฟ้า...
มันจบแล้ว สหายข้า.. ฮาคูส ส่งเสียงดังก้องในจิตของ ราจิเนส
ราจิเนส ปักดาบลงที่พื้น... แล้วมันก็ถูกสายฟ้าดึงดูดกลับขึ้นไปสถิตย์ยังที่ประทับแห่งดาบดังเดิม...
ท้องฟ้ากลับแจ่มใสขึ้นอีกครั้ง..แต่เสียงร้องไห้ระงมของหญิงสาวผู้สูญเสียนั้นยังไม่หยุด...
ราจิเนส ย่างเท้าไปที่เรนเซีย..
ท่านจะทำอะไรพี่ข้า..ไปให้พ้น..!!..
ราจิเนสไม่สนใจคำพูดขับไล่ไสส่ง..เขาอุ้มร่างของ เลออน เข้าไปในบ้าน...แล้ววางร่างนั้นไว้บนเตียงคนไข้..
ราจิเนส!! ...ท่าน..!!..อ๊ะ!!.... เรนเซีย เฝ้าดู ราจิเนส อย่างใจจดใจจ่อ..
ราจิเนส นำฝ่ามือ วางประทับไว้ที่หน้าอกในบริเวณที่ใกล้กับหัวใจ...แล้วเสียงหัวใจของ เลออน ก็ดังขึ้นอีกครั้ง....
เรนเซีย รู้สึกตัวขึ้น และรีบไปเตรียมเลือดของตัวเองเพื่อถ่ายเทให้กับพี่ชายผู้สูญเสียเลือดจวนเจียนจะหมดตัว..
..ราจิเนสเพ่งมองที่ใบหน้าของ เลออน แล้วหัวใจของเลออนก็เต้นเป็นจังหวะ..เป็นจังหวะ...ดังขึ้น..และดังขึ้น..
หลังจากที่ได้รับความช่วยเหลือจาก ราจิเนส และ การปฐพยาบาลจาก เรนเซีย....เลออน ก็ลืมตาขึ้น โชคดีที่ดาบไม่ได้แทงถูกจุดสำคัญ เลออน เพียงแค่สูญเสียเลือดเท่านั้น..
เลออน ลุกขึ้นไอกระเสาะกระแสะ แล้วยิ้มให้กับน้องสาวผู้เป็นที่รัก ก่อนจะสวมกอดกันด้วยความปิติยินดี..
แล้วราจิเนสก็เดินจากไป...
เดี๋ยวก่อนราจิเนส..เจ้าจะไปไหน?.. เลออน เอ่ยถาม.. แต่ ราจิเนส ก็มิได้เอ่ยตอบ..ยังคงเดินต่อ..
หยุดก่อนท่านราจิเนส....เรนเซีย พูดกึ่งสั่ง หวังให้ ราจิเนส หยุด
ราจิเนส นิ่งชะงัก แล้วหันหน้ามาเพียงซีกซ้าย..
ข้าจะไม่นำพาความเดือดร้อนมาสู่พวกท่านอีก..สหาย..ผู้แสนดี.. ราจิเนส พูดจบ ก็หายตัวไปกับคลื่นสายลมที่พัดพาล่อหลอกหยอกล้อ เลออน และ เรนเซีย..
ถ้าปล่อยเค้าไปคนเดียว..คงไม่รอดแน่..
ปล่อยไว้แบบนี้ ราจิเนส จะต้องเป็นเหมือนกับท่านพ่อของพวกเรา...ใช่ไหมท่านพี่?
ข้าจำเป็นต้องช่วยเขาแล้วล่ะ เรนเซีย..ราจิเนส คืนชีวิตแก่ข้า...
แต่ขอให้พี่หายดีก่อนเถิด...แล้วเราจะออกเดินทางด้วยกัน..
....เลออน พยักหน้ารับคำ แล้วก็นอนพักฟื้นโดยอยู่ในความดูแลของ เรนเซีย...
..จากนี้จะเป็นเช่นไรกันนะ? เจ้าอสูรสายฟ้า??....
..................................
...............
.........
.....
..
.
The Lighting Monster (นักรบอสูร สายฟ้า) จุติภาค..00-05 .. END
(จบภาค Intro) TO BE CONTINUE
by NonSense
21 ตุลาคม 2547 20:14 น.
NonSense
มันไม่ใช่ธรรมดาซะแล้ว.... เลออนครุ่นคิด แล้วค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล และลาก เรนเซีย ที่หมดสติไปไว้ที่ปลอดภัย..
ราจิเนส นอนเจ็บระบมไปทั้งตัว จริงอยู่ที่สามารถรับดาบมันได้...แต่จะให้สู้เรี่ยวแรงที่ผิดมนุษย์นั่น..คงยาก...
จะทำยังไงล่ะ เจ้าหนุ่ม?..ให้ข้าช่วยไหม? ฮาคูสเอ่ยถามขึ้นมาในขณะที่ ราจิเนส นอนจุกอยู่ที่พื้น
ครืด..ครืด..ครืด..เสียงดาบยาวของมันลากกับพื้น...เจ้าวายร้ายนั่นย่างเท้าเข้ามาอย่างใจเย็น ในขณะที่ ราจิเนสพยุงตัวเองขึ้นยืน...
มันต้องมีสักวิธี..ที่ข้าจะไม่ต้องพึ่งพาเจ้า.. ราจิเนสกล่าวตอบ ฮาคูส อยู่ในใจ..
ทันใดนั้น..วายร้ายนั่นก็เข้าถึงตัวราจิเนสได้อย่างรวดเร็วพร้อมกับหวดดาบคมๆไปที่ลำตัวของ ราจิเนส โดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว...
ตูมม...!!....โครมม!! ราจิเนส ตัวลอยไป 20 ฟุต และไปจบลงที่ต้นแอปเปิ้ลต้นใหญ่....
....ราจิเนส ถึงกับ กระอักเลือด ออกจากปาก..ไม่เหลือเรี่ยวแรงจะขยับตัว..แต่ทว่า..
อ้าว..แล้วแผล..แผลล่ะ?....ข้าว่าข้าโดนเข้า...ตรงนี้?..หรือเปล่า?..
ราจิเนสต้องประหลาดใจ ที่ตนไม่มีบาดแผลภายนอกจากคมดาบของเจ้าวายร้าย..แต่ก็ไม่สามารถจะพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นได้
ครืด..ครืด..ครืด.. มันค่อยๆใกล้เข้าประชิดตัว ราจิเนส อย่างใจเย็น...
ข้าจะมอบแสงสว่างแก่เจ้า...ราจิเนส.. เสียงของ ฮาคูส ก้องขึ้นอีกครั้ง
หึๆ..ให้ข้าตายซะดีกว่า....ตายไปพร้อมกับเจ้า.... ราจิเนสยังคงปฏิเสธ ฮาคูส แม้ในวาระสุดท้าย..
แล้วเจ้าจะต้องเสียใจ....
เจ้าเพชฆาตในเกราะสีเทา ง้างดาบขึ้นอีกครั้ง..ราจิเนสหลับตาลง ยอมรับความพ่ายแพ้...มันวางดาบเล็งไว้ที่คอของ ราจิเนส แล้วง้างขึ้นสูงสุด.....
..ฉับ!!.....
ตายซะไอ้บ้า...นี่แหน่ะๆ !!
ก่อนที่คมดาบจะถึงคอของราจิเนส เลออนได้กระโดดเข้ากอดเจ้าวายร้ายจากด้านหลัง...ทำให้คมดาบพลาดไปฟันใส่ต้นแอ๊ปเปิ้ลอย่างหวุดหวิด...
เลออน เข้ากอด และทุบตีอย่างไม่ยั้งมือ..แต่ไม่ทำให้เจ้าวายร้ายในชุดเกราะสีเทาสะทกสะท้านได้เลย...มันคว้าคอของเลออนได้..แล้วยกขึ้นสูง...
อั่ก..ปะ...ปล่อย ! เลออนได้แต่เกาะแขนซ้ายของมันไว้ และ ดิ้นทุรนทุราย...
ปล่อย เลออน เดี๋ยวนี้นะ..ไอ้นรก!!!!! ราจิเนส ที่หมดปัญญาจะต่อสู้ ทำได้แค่ส่งเสียง..ด้วยความเจ็บใจ...
..ฉึก!!.........
อึก.ก....ก.. .....โครม!!.....
มันใช้ดาบของมัน แทงหน้าอกของ เลออน จนทะลุออกด้านหลัง ต่อหน้าต่อตาของ ราจิเนส ก่อนจะใช้มือที่จับคอ โยน เลออน ไปปะทะกับต้นไม้ที่อยู่ถัดไปไม่ไกลนัก..
ราจิเนส สะเทือนใจยิ่งนัก..
ไม่..เลออน..ม่ายยยยยยยยย..!!....
เลือดของ เลออน หลั่งนองพื้นรอบๆตัวของเขา..ราจิเนส ได้แต่มองดูวาระสุดท้ายของเพื่อนผู้แสนดี...
ฮาคูส...... ราจิเนสถึงกับหลั่งน้ำตา..
....??....
..โปรดจงมอบพลัง..แก่ข้า..
ด้วยความโกรธแค้นถึงขีดสุด ราจิเนส จึงไม่มีทางเลือกอื่น
เมื่อมันจัดการกับ เลออน เป็นที่เรียบร้อย มันก็หันกลับมาทางราจิเนส
พูดตามข้า..โอ คา เทล ฮา เค ออส เซน ยอ เท เซน ฟา คาล
..โอ คา เทล ฮา เค ออส เซน ยอ เท เซน ฟา คาล..
รา เอล โฮ เม โอ
..รา เอล โฮ เม โอ ..
..ครืน..ครืนน !!!..... หลังจากพูดจบ ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆกายของราจิเนส ก็เริ่มเปลี่ยนแปลง...
.................................................
..................
..........
....
..
.
TO BE CONTINUED
21 ตุลาคม 2547 09:45 น.
NonSense
ราจิเนสเก็บสัมภาระของตัวเองใส่ถุงผ้าเล็กๆ เตรียมตัวจะออกเดินทาง..
อากาศดีนะ ^ ^....เจ้าจะไปแล้วหรือ..? เลออน ทักทาย
อยู่ทานมื้อเช้าด้วยกันก่อนไหมคะ? เรนเซียกล่าวถาม
ขอบคุณท่านทั้งสอง ที่ดูแลข้าเป็นอย่างดี..แต่ข้าคงรอช้าไม่ได้แล้ว..
เช่นนั้นข้าจะไปเตรียมอาหารให้ท่านกินระหว่างทางก็แล้วกัน พอพูดจบ เรนเซีย ก็เดินเข้าไปในครัว
^ ^"
รอข้าสักครู่นะ เลออนวิ่งเข้าไปในห้องโถงอย่างรีบร้อน และนำหีบเหล็กใบใหญ่ออกมา..
โครม!! เลออน วางหีบเหล็กที่ดูจะหนักมากใบนั้นลงกับพื้น.. แล้วก็เปิดออก..
สิ่งนี้คือ?
เจ้าลองสวมดูก่อนสิ...
ท่านได้เกราะดีๆแบบนี้มาจากที่ไหน? ราจิเนสพูดพลางสวมชุดเกราะสีดำทะมึน ที่ดูแข็งแกร่ง
มันเป็นเกราะของพ่อข้า..ของดูต่างหน้าชิ้นเดียวที่ท่านพ่อทิ้งไว้ให้..แต่ข้าคงไม่ได้ใช้มัน...ข้าให้เจ้า
ถ้ามันมีความสำคัญขนาดนั้น ข้าคงรับไม่ไหว..
ไม่รู้สิ..ข้ารู้สึกไม่สบอารมณ์กับเกราะผุๆที่เจ้าใส่มาเท่าใดนัก..ข้าเลยเอาเกราะชุดสีดำนั่นไปปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมกับตัวเจ้า..
มันทำจากโลหะผสมชนิดพิเศษที่......
กรี๊ดดดด..ด...ด...!!! เรนเซียร้องลั่น..
เลออน และ ราจิเนส มุ่งไปทางเสียงของ เรนเซีย ที่ดังมาจากในครัวอย่างเร่งด่วน..
................................................................
.....................
..........
....
..
.
เมื่อทั้งสองไปพบ เรนเซียถูกคนแปลกหน้าที่ดูน่ากลัวจับตัวเอาไว้
มันมีดาบยาวที่ดูคมกริบเป็นอาวุธ พร้อมด้วยเกราะเหล็กสีเทา
เรนเซีย..!! ......
เจ้าเป็นใคร เจ้าต้องการอะไร.. ปล่อย เรนเซีย เดี๋ยวนี้นะ!!
พอ เลออน พูดจบ มันก็เหวี่ยง เรนเซีย ไปปะทะกับผนังอย่างแรงจนหมดสติ
เลออน ยืนนิ่งไปครู่ใหญ่
.....
ไอ้เดนมนุษย์ ...ชั้นจะฆ่าแก.....!!! เลออน โกรธสุดขีด หยิบมีดทำครัวได้แล้ววิ่งไปทางเจ้าตัวร้าย หวังจะฆ่าให้ตายด้วยความโกรธ
ฮึ่มมม....แก
เจ้าวายร้ายจับมือของ เลออน เอาไว้ได้ก่อนที่มีดจะถึงตัว..แล้วเหวี่ยงเลออนไปปะทะกับผนังอีกคน...
เจ็บใจนัก..!! เลออนเลือดอาบหน้า
เจ้าต้องการอะไร.. ราจิเนสเอ่ยถาม..พร้อมกับมองไปรอบๆเพื่อหาอะไรที่พอจะต่อกรกับมัน
วายร้ายในเกราะสีเทาก็ สแยะยิ้ม..แล้วชี้ปลายดาบมาทาง ราจิเนส แสดงถึงการท้าทาย..
ราจิเนสส...รับนี่.. เลออน โยนดาบให้ราจิเนส
มันเป็นดาบเล่มเดิมที่ราจิเนสเคยใช้..แต่ทว่า..ตัวดาบเรียวและแคบลง..ดูจะคมมากทีเดียว...น้ำหนักก็เบาลง เหมาะมือยิ่งนัก..
ขอบใจท่านมาก เลออน ข้าจะไม่ทำให้ท่านต้องผิดหวัง..
เข้ามาสิ..ไอ้ทุเรศ ราจิเนสกล่าวท้าทาย แล้วตั้งท่ารับมือ
เจ้านี่ถูกควบคุมอยู่ เสียงของ ฮาคูส ดังขึ้นอีกครั้ง
ว่าไงนะ..!! ราจิเนสอุทานดังลั่น
อะไร..??.. เลออน สงสัยว่าราจิเนสอุทานขึ้นเพราะเหตุใด
เช่นนั้นข้าคงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจาก ฆ่า..
เจ้าวายร้ายในเกราะสีเทาวิ่งเข้ามาพร้อมกับง้างดาบขึ้นสูง เตรียมจะฟาดฟันใส่ ราจิเนส
เข้ามาเลยย...ย๊ากกกกก!!..
เคร๊งง..!!ราจิเนส รับดาบแรกอันหนักหน่วงของมันไว้ได้..พร้อมกับตวัดไปด้านข้างของลำตัว...แล้วฟันลงไปที่ช่องโหว่ที่มันเปิดทิ้งไว้อย่างคล่องแคล่ว...
แต่ไร้ผล....ชุดเกราะของมันแข็งแรงเกินกว่าที่ดาบบางๆและเรี่ยวแรงของราจิเนสจะฟันเข้า....
เจ้าตัวร้ายหวดดาบมาอีกครั้งในเสี้ยววินาทีที่ราจิเนสยืนชะงัก
ราจิเนสหลบถอยฉากออกมาได้อย่างรวดเร็ว..
แล้วข้าจะฆ่ามันได้ยังไง? ราจิเนสกังวลใจ
ในขณะที่ราจิเนสครุ่นคิด เจ้าตัวร้ายก็มุ่งเข้ามาอีกครั้ง...
......................................
................
........
...
.
TO BE CONTINUE
21 ตุลาคม 2547 00:55 น.
NonSense
อ้าว? แล้วถ้าเช่นนั้น...อ๊ะ..!! เลออน พบกับอะไรบางอย่าง
ท่านเห็นสิ่งนี้ท่านคงรู้ใช่ไหม?
ราจิเนสชี้ให้เลออนดูอักขระสีดำบนหน้าอกของตัวเอง
อักขระนั่น...!!
ปีศาจตนนั้นมันยังไม่ตาย และยังอยู่ที่นี่....ในร่างของข้า..
มันเป็นอักขระที่ใช้สะกดวิญญาณร้าย ท่านผู้อาวุโสจอมขมังเวทย์แห่งเฟลมสโตน ได้ปิดผนึกเจ้าปิศาจตนนั้นไว้ในร่างของข้า ด้วยอักขระนี่ และข้าได้รับมอบหมายให้นำไปทำลาย..ยังสุสานปิศาจ..
หมายถึง ศิลาศักดิ์สิทธิ์ทางใต้ใช่ไหม?
ถูกต้อง..
แต่เพื่อสิ่งนั้นเจ้าจะต้องสละชีพของตัวเองนะ ราจิเนส
มันเป็นเกียรติยศสูงสุดสำหรับข้า...
เจ้าบ้าไปแล้วหรือ เจ้าจะต้องตายนะ..!!
ข้ารู้ดี..แต่ข้าไม่มีทางเลือกอื่น...ท่านไม่เข้าใจ !!!
เอะอะ อะไรกันคะ? เรนเซียเอ่ยถามและค่อยๆนำสำรับที่เตรียมมาขึ้นวางบนโต๊ะ
อ้าว เรนเซีย มาพอดี.. นี่คือ ราจิเนส นักรบศักดิ์สิธิ์ผู้ยิ่งใหญ่ แห่งเฟลมสโตนน!! เลออน ประชดใส่
-- --"
อ๋อ ท่านนักรบผู้ที่สามารถล้มเจ้ายักษ์บ้าอำนาจนั่น ข้าเห็นกับตาตัวเองแล้ว ข้าขอบคุณท่านมากเลย ที่ช่วยกำจัดมัน
ข้าก็ไม่มีทางเลือกเช่นกัน เพราะจู่ๆ มันก็หวดดาบใหญ่เท่าฝาบ้านนั่นมาทางข้า หมายจะเอาชีวิตข้า
ห๊า?..... จริงหรอ?
น่าแปลกใจนักรึไง ทุกที่ทุกเมือง ที่ข้าเดินทางผ่านมา ต่างก็มีผู้ไม่ประสงค์ดี ลอบทำร้ายข้ามาตลอด ข้าต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยการระแวงสงสัยคนรอบข้างเช่นนี้ จนได้มาพบพวกท่านนี่แล่ะ
แต่ข้าว่ามันแปลกๆอยู่นะ
??
ปกติแล้วเวลาเจ้า โดเนท ทะเลาะวิวาท มันจะใช้แต่หมัดลุ่นๆเท่านั้น ข้ายังไม่เคยเห็นมันเอาดาบนั่นมาแกว่งเลยซักครั้ง
เช่นนั้นหรือ?
พอเถอะๆ ยังไงมันก็ม่องเท่งไปแล้วล่ะนะ ดีแล้วล่ะที่ต่อไป เกรทาวน์ จะเป็นเมืองที่สงบสุขที่สุด
ข้าเตรียมอาหารเสร็จแล้ว ทานกันได้แล้ว
โอ้นี่ซุปเนื้อวัว ที่ข้าโปรดปราน..เจ้าช่างรู้ใจข้าจริงๆ ไม่เสียแรงที่เป็นน้องสาวของข้า...
ราจิเนส เลออน และเรนเซีย ทานอาหารค่ำร่วมกัน และแยกกันเข้านอน โดยจัดที่นอนให้ ราจิเนส ในห้องของ เลออน และนี่ก็ดูเหมือนจะเป็นคืนที่สงบสุข
เจ้าหนุ่ม
ทำไมไม่เรียกข้าว่า เจ้าเด็กน้อย เหมือนอย่างเคยล่ะ?
...
ข้าไม่อยากจะทะเลาะกับเจ้านักหรอก
ข้าก็เช่นกัน แต่ขออย่าได้มาปรากฏตัวในฝันของข้าทุกครั้งที่ข้าหลับจะได้ไหม?
บางครั้งอยู่ๆก็ส่งเสียงขึ้นมาในหัวของข้า ...มันไม่ตลกเลยนะ..
ดูเจ้าจะเกลียดข้ามากเลยสินะ
แรกๆก็กลัวอยู่หรอก แต่หลังๆมาข้าชักชินชาซะแล้วล่ะ ลองได้มาเจออย่างข้าดูสิ เป็นใครก็ต้อง..
เอาล่ะ พอๆๆ..ที่ข้ามาคุยกับเจ้าครั้งนี้ ข้าตั้งใจจะมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเจ้าเล็กน้อย...
ดูเจ้าเปลี่ยนไปมากนะ เจ้าปีศาจ...
นามของข้าคือ ฮาคูส..
ก็ได้ๆ...ฮาคูส ดูเจ้าไม่เหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านๆมานะ?
ฟังข้าก่อนแล้วค่อยกระแนะกระแหนใส่ข้าจะได้ไหม?
ก็ข้า...เหอๆๆ ^ ^"
ตั้งแต่เจ้านำข้ามาจาก แกรนเฟล ข้ารู้สึกถึงอำนาจบางอย่าง..
อะไรอีกล่ะ? - -"
เจ้าจำได้หรือไม่ ว่าเจ้าฆ่าคนไปกี่คน ตั้งแต่เดินทางมา..
1..2..3..4..5.....เยอะแฮะ?..ข้าจำไม่ได้หรอก.. ^ ^" แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนล่ะ?
ทุกคนที่จ้องเล่นงานเจ้าโดยไร้ซึ่งสาเหตุนั่น แท้จริงแล้วพวกเขาถูกควบคุมด้วยอำนาจลึกลับบางอย่าง
หากจริงดังที่เจ้าว่า แล้วใครกันที่ควบคุมพวกเขา?
ข้าก็ไม่รู้ ...รู้เพียงว่า...มันเป็นตัวอะไรซักอย่างที่ร้ายกาจกว่าข้าเสียอีก... ฮาคูสพูดแล้วก็เดินหายเข้าไปในความมืดมิด..
เดี๋ยว ฮาคูส..อย่าเพิ่งไปสิ ข้ามีเรื่องจะซักถามเจ้าอยู่...
โธ่ เจ้ายักษ์ทึ่มเอ๊ยย!! - -.
............................................
.................
......
..
.
TO BE CONTINUE
19 ตุลาคม 2547 15:36 น.
NonSense
.......................
...........
......
..
.
อ้าวนั่นเจ้า ราจิเนส ใช่ไหม? ข้าไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม? เลออน กล่าวถามด้วยความตื่นเต้น
ไม่รู้สิ ข้าก็เพิ่งจะเคยพบคนที่ไม่กลัวตายแบบเจ้านั่น ฮ่าๆๆ ซิด เอ่ย
ข้าพนัน 30 pin ว่าไอ้ลิงลมนั่นต้องโดนเจ้ายักษ์ 7 ฟุต โดเนท ฆ่าแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ ซิด กล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ
ก้อได้ๆ ข้าจะพนันกับท่าน ข้ายินดีจ่ายท่าน 100 pin หากเจ้า ราจิเนส โดนคว่ำ เลออน พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
ฮ่าๆๆ เลออน ท่านช่างใจดีอย่างน่าประหลาดใจข้านัก ฮ่าๆๆๆ
..............
.....
..
.
เลออนตั้งอกตั้งใจดูการนองเลือดครั้งนี้
ราจิเนสมีเพียงดาบเล่มเหมาะมือ และ ชุดเกราะเก่าๆผุๆ
ส่วนเจ้า โดเนท ถือดาบยาวตั้ง 5 ฟุต น่าจะหนักพอๆกับผู้หญิงสาว 1 คน แถมยังสวมเกราะเหล็กที่ดูหนาแน่นเป็นพิเศษ
............................................
...................
.......
..
.
โอ้..ท่านดูนั่น....30 pin เป็นของข้าซะแล้ว ฮ่าๆๆ จ่ายมาซะดีๆ ฮ่าๆๆๆ เลออน ดีอกดีใจ
อ้าว? เมื่อกี้ท่านมองทันหรือเปล่า? อยู่ดีๆ เจ้ายักษ์นั่นกลับล้มลง..? ซิด พูดไปพลาง นับเงินไปพลาง
แล้วมันจะรอดได้ไง โดนดาบเสียบทะลุคอหอยอย่างนั้น..ฮ่าๆๆ เลออน ยังไม่หยุดหัวเราะ
เอ้านี่ 30 pin ของท่าน เจ็บใจนัก...ลาก่อน
ลาก่อนท่านนักพนัน แห่ง เกรทาวน์! เลออนกล่าวลาพร้อมกับ อมยิ้มม ด้วยคาวมดีใจ
ฮ่าๆๆ ถูกใจข้ามากเจ้าหนุ่ม มื้อนี้ข้าจะเลี้ยงเจ้าเอง! เลออน พูดไปพร้อมกับหิ้วปีกของหนุ่มน้อยที่ดูหมดเรี่ยวหมดแรงมาพยุงขึ้นเดิน
ท่านเป็นใคร ทำไมต้องช่วยข้า พูดไป กะเผลกไป
ก็เจ้าเป็นตัวนำโชคของข้าน่ะสิ ราจิเนส! เลออน เปิดประตูบ้านพัก แล้วค่อยๆพาร่างของหนุ่มน้อยเข้าไป
ท่านยังไม่ได้บอกชื่อกับข้าเลย...แล้วท่านรู้จักข้าได้ยังไง ขี้โกงนี่นา?..โอ๊ยย!! ราจิเนสแสบที่โดนเหล้ารดบนบาดแผล
ตอนนี้เจ้าอยู่เฉยๆซะก่อน หายดีแล้วค่อยมาคุยดีกว่า
.............................................
...................
.........
.....
..
.
TO BE CONTINUED
หน้าส่วนตัว
1398
