27 พฤศจิกายน 2547 20:55 น.
NonSense
ณ วันหนึ่ง นั่งพร่ำ คำนึงจิต
ด้วยชีวิต 19 ฝน จนป่านนี้
ต้องฝ่าฟัน ความลำบาก ที่มากมี
ใช้ชีวี อย่างมนุษย์ พุทธชน
แล้วก็เกิด คำถาม ขึ้นในใจ
ว่าทำไม ทุกชีวิต ทุกแห่งหน
จึงผิดแผก แตกต่าง ทุกตัวตน
ต่างดิ้นรน เพื่อรอดตาย ได้อีกวัน
มีชีวิต ขึ้นมา เพื่ออะไร
เกิดมาแล้ว ก็ต้องตาย อายุสั้น
แม้ดิ้นรน ทนอยู่ สู้ฝ่าฟัน
ก็มีวัน ดับดิ้น สิ้นลมปราณ
บ้างก็ดี บ้างก็ร้าย หลายรูปแบบ
คนใจแคบ ใจดี มีทุกบ้าน
บ้างก็โลภ งกลาภ ไม่แบ่งปัน
พออาสัญ ลาภก็หาย ไปแต่ตัว
บ้างก็หวัง ทำดีไว้ ไปโลกหน้า
ไม่รู้ว่า มีจริง หรือปั่นหัว
โกหกกัน เข้าไว้ ให้น่ากลัว
ให้เว้นชั่ว ทำแต่ดี ทุกที่ไป
ท้ายที่สุด ก็ต้องหยุด ลงที่นี่
ที่ไม่มี ใครสักคน จะบอกได้
ว่าที่นี่ ใครมองเห็น เป็นเช่นไร
คงต้องตาย ถึงจะรู้ ทุกผู้คน
..........
9 พฤศจิกายน 2547 11:20 น.
NonSense
แล้วก็ถึง เปิดเทอม อันน่าเบื่อ
ไม่อยากเชื่อ วันหยุดกลาย คล้ายความหลัง
หมดเวลา ล้อเล่น เป็นจริงจัง
ต้องไปนั่ง Lecture เจออาจารย์
กองการบ้าน สุมหัว เท่าตัวช้าง
ต้องสะสาง ให้เสร็จ น่าสงสาร
ปั่นยันเช้า ไม่ได้นอน แต่คืนวาน
อีกทั้งงาน ตอกย้ำ ทำ Part-Time
เรียนก็หนัก งานก็หนัก ไม่พักผ่อน
อยากจะนอน สองทุ่ม ตื่นบ่ายสาม
ขืนอยู่ไป แบบนี้ มิได้ความ
เหมือนโดนล่าม น่าอนาถ ขาดใจตาย
เพื่อชีวิต วันข้างหน้า อนาคต
จำต้องอด ต้องทน พ้นไปได้
ขืนไม่ตั้ง ใจเรียน คงโดน Try
Grade เสียหาย ไม่ได้ต่อ เรียน ป.โท
บนเส้นทาง ชีวิต ลิขิตไว้
เส้นทางไกล กว่าตอนนี้ มีอีกโข
บ้างก็ถอย ท้อแท้ ร้องไห้โฮ
บ้างก็โง่ คิ้ดสั้น ฆ่าตัวตาย
มุมานะ ฝ่าไป ให้ถึงยอด
แม้ไม่รอด เร่งต่อ ก็ไม่สาย
ชีวิตคน ต้องทนร้อน ก่อนสบาย
เพื่อผ่อนคลาย หลังฝน เช่นคนจริง
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ให้พี่น้องทุกคน ที่กำลังฝ่าฟันอุปสรรค คับ!!
หน้าส่วนตัว
1170
