27 พฤศจิกายน 2547 20:55 น.
NonSense
ณ วันหนึ่ง นั่งพร่ำ คำนึงจิต
ด้วยชีวิต 19 ฝน จนป่านนี้
ต้องฝ่าฟัน ความลำบาก ที่มากมี
ใช้ชีวี อย่างมนุษย์ พุทธชน
แล้วก็เกิด คำถาม ขึ้นในใจ
ว่าทำไม ทุกชีวิต ทุกแห่งหน
จึงผิดแผก แตกต่าง ทุกตัวตน
ต่างดิ้นรน เพื่อรอดตาย ได้อีกวัน
มีชีวิต ขึ้นมา เพื่ออะไร
เกิดมาแล้ว ก็ต้องตาย อายุสั้น
แม้ดิ้นรน ทนอยู่ สู้ฝ่าฟัน
ก็มีวัน ดับดิ้น สิ้นลมปราณ
บ้างก็ดี บ้างก็ร้าย หลายรูปแบบ
คนใจแคบ ใจดี มีทุกบ้าน
บ้างก็โลภ งกลาภ ไม่แบ่งปัน
พออาสัญ ลาภก็หาย ไปแต่ตัว
บ้างก็หวัง ทำดีไว้ ไปโลกหน้า
ไม่รู้ว่า มีจริง หรือปั่นหัว
โกหกกัน เข้าไว้ ให้น่ากลัว
ให้เว้นชั่ว ทำแต่ดี ทุกที่ไป
ท้ายที่สุด ก็ต้องหยุด ลงที่นี่
ที่ไม่มี ใครสักคน จะบอกได้
ว่าที่นี่ ใครมองเห็น เป็นเช่นไร
คงต้องตาย ถึงจะรู้ ทุกผู้คน
..........
9 พฤศจิกายน 2547 11:20 น.
NonSense
แล้วก็ถึง เปิดเทอม อันน่าเบื่อ
ไม่อยากเชื่อ วันหยุดกลาย คล้ายความหลัง
หมดเวลา ล้อเล่น เป็นจริงจัง
ต้องไปนั่ง Lecture เจออาจารย์
กองการบ้าน สุมหัว เท่าตัวช้าง
ต้องสะสาง ให้เสร็จ น่าสงสาร
ปั่นยันเช้า ไม่ได้นอน แต่คืนวาน
อีกทั้งงาน ตอกย้ำ ทำ Part-Time
เรียนก็หนัก งานก็หนัก ไม่พักผ่อน
อยากจะนอน สองทุ่ม ตื่นบ่ายสาม
ขืนอยู่ไป แบบนี้ มิได้ความ
เหมือนโดนล่าม น่าอนาถ ขาดใจตาย
เพื่อชีวิต วันข้างหน้า อนาคต
จำต้องอด ต้องทน พ้นไปได้
ขืนไม่ตั้ง ใจเรียน คงโดน Try
Grade เสียหาย ไม่ได้ต่อ เรียน ป.โท
บนเส้นทาง ชีวิต ลิขิตไว้
เส้นทางไกล กว่าตอนนี้ มีอีกโข
บ้างก็ถอย ท้อแท้ ร้องไห้โฮ
บ้างก็โง่ คิ้ดสั้น ฆ่าตัวตาย
มุมานะ ฝ่าไป ให้ถึงยอด
แม้ไม่รอด เร่งต่อ ก็ไม่สาย
ชีวิตคน ต้องทนร้อน ก่อนสบาย
เพื่อผ่อนคลาย หลังฝน เช่นคนจริง
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ให้พี่น้องทุกคน ที่กำลังฝ่าฟันอุปสรรค คับ!!
18 ตุลาคม 2547 16:52 น.
NonSense
สีขาวนวล หอมละมุน บนร่มไม้
ติดตรึงใจ ใต้พหล ต้นดอกแก้ว
สะท้อนแดด พราวระยับ วับวับแวว
นกน้อยแจ้ว เจื้อนเจื้อย ระเรื่อยรมณ์
กลิ่นหอมหวล เชิญชวน รัญจวนจิต
พาให้คิด ถึงกาพย์แก้ว แผ่วประสม
พี่สาวท่าน มากเมตตา น่านิยม
ในสายลม แว่วสำเนียง ท่านเรียงมา
เวลานี้ พี่สาวท่าน เป็นฉันใด?
สุขสบาย ดีหรือไม่ อย่างไรหนา?
น้องๆห่วง หวงท่านพี่ ดุจแก้วตา
เห็นพี่มา หัวเราะรื่น ก็ชื่นใจ
ยามได้อ่าน ท่านร้อยกลอง คล้องคำสร้อย
ความทุกถ้อย คล้อยวจี ฤดีหมาย
เปรียบเสมือน เรือนรักกว้าง ให้พักใจ
จรมาไกล ได้หายเมื่อย พักเหนื่อยตา
ได้ทราบข่าว ครั้งพี่สาว เราป่วยไข้
บีบหัวใจ มือไม้เย็น เป็นหนักหนา
ดวงใจน้อง จะขาดแล้ว พี่แก้วตา
พี่ไม่มา น้องก็เหงา เฉาดวงใจ
ขอให้ท่าน จากป่วยไข้ นั้นหายดี
น้องๆพี่ รอคอยท่าน อย่างมั่นหมาย
ขอท่านพี่ จงมีสุข ปลอดทุกข์ภัย
เป็นดารา ส่องสไว ในใจเรา
.......................................................
ให้ พี่ดอกแก้ว พี่สาวของพวกเรา
16 ตุลาคม 2547 18:49 น.
NonSense
Now its time.
I fear to tell
Ive been holding it back so long.
But something strange deep inside
of me is happening.
I feel unlike
Ive ever felt
And its makin me scared
that I may not be what I
~think I am
What of us,
what do I say
Are we both from a different world
Cos every breath that I take,
I breathed it for you
I couldnt face
my life without you
And Im so afraid.
Theres nothing to comfort us
~What am I, *If I cant be yours.*
I dont sleep,
dont feel a thing
And my sense have all but gone
Cant even cry from the pain,
cant shed a tear now
I realize.
Were not the same
And its makin me sad
Cos we cant fulfil our dream
~in the life
So I must,
let us break free
I can never be what you need.
If there was a way through the hurt,
then I would find it
Id take the blows.
Yes I would fight it
But this is the one
impossible dream to live
~What am I, *If I cant be yours.*
Artist : THANATOS
http://www.siamstreet.com/zgames/m/srw/The%20End%20of%20Evangelion%20-%20Thanatos,%20If%20I%20Cant%20Be%20Yours%20(English%20Version).zip
สามารถ Download MP3 ของเพลงนี้ *If I cant be yours.*
ได้โดย Copy URL นี้ ไปวางในช่อง Adress และ คลิ๊ก Go!
*ต้องมีโปรแกรมช่วยดาวโหลด เช่น
DAP 7
InternetDownloadManager
(หาได้ที่ www.thaiware.com)
14 ตุลาคม 2547 11:14 น.
NonSense
คือบ้านเมือง สุขสงบ อันไกลโพ้น
มีผู้คน อยู่อาศัย ไม่หนาแน่น
ทุกชีวิต ต่างปกปักษ์ รักดินแดน
เป็นแว่นแคว้น แห่งนักสู้ SA MU RAI
แว่วแว่วเสียง หมู่กลอง ดังก้องกึก
ยามออกศึก คึกคัก เป็นยักษ์ใหญ่
เราจะสู้ ข้าศึก จนตัวตาย
เพื่อคุ้มภัย ภาคพื้น ผืนปัฏภี
ต้องฟาดฟัน ศัตรู คู่อาฆาต
มาบังอาจ คุกคาม ยามสุขขี
ต้องชดใช้ ด้วยโลหิต ด้วยชีวี
หากไม่หนี ข้าจะฟาด ให้ขาดตอน
ลงรายล้อม อ้อมหน้าหลัง แลซ้ายขวา
ละลานตา ฝุ่นตลบ กลบสมร
ไม่ระวัง พลั้งพลาด อาจม้วยมร
ถูกกวาดต้อน แตกยับ ทัพกระจาย
ดาบของข้า เจ้าเป็นดาบ ของนักรบ
ถึงศึกจบ เจ้าคงอยู่ ไม่สูญหาย
จะรักษา คมของเจ้า ไม่เสื่อมคลาย
หลั่งเลือดร้าย อ้ายข้าศึก ได้สืบมา
แม้ชีพข้า มอดม้วย ด้วยคมดาบ
ต้องเป็นดาบ คู่ใจ ใกล้มือข้า
จะสิงสู่ ดวงวิญญาณ ลั่นวาจา
เป็นคาถา สถิตย์ดาบ ตราบชั่วกาล
หน้าส่วนตัว
1170
