22 ตุลาคม 2545 22:19 น.
Nonmin
แสงตะวันที่ส่องมาจากฟากฟ้า
สายวารีที่ไหลงอย่างสดใส
นกกระจิบที่บินผ่านไปไกลไกล
จะมีใครเข้าใจฉันสักคน
แสงดวงเดือนที่ส่องแสงยามมืดมิด
ใครจะคิดมันจะช่วยยามขัดสน
แสงจันทราที่ส่องยามมืดมน
มีกี่คนจะเห็นใต้ดวงดาว
ถ้าลองคิดสักนิดอาจช่วยได้
แสงสดใสที่ส่องมาอย่างแคล่วคล้าว
แสงแดงแดงที่ส่องมาจากดวงดาว
มีกี่คราวที่เห็นตัวตนแท้จริง
มันเป็นเพียงสะเก็ดดาวอันเล็กเล็ก
มันได้เก็บแสงดวงดาวเหมือนผีสิง
ที่ได้เล่าก็จะบอกจริงจริงจริง
คือเรื่องจริงตูมั่วอย่าเชื่อเลย
ฟรอมแก๊งค์ทิฟฟี่
ป.ล. บทสุดท้ายมันนึกไม่ออกเลยแต่งไปมั่วมั่ว (บทอื่นด้วย ^O^)
จัสมินผู้เอามาลงค่ะ
11 ตุลาคม 2545 22:11 น.
Nonmin
ในวันที่อ่อนล้า
มีนายเข้ามาเยียวยาให้เข้มแข็ง
ในวันที่ฉัน~หมดเรี่ยวแรง
มีนายเข้ามาแบ่งปันความห่วงใย
ในวันที่ลื่นล้ม
นายช่วยก้มฉุดฉันยืนตั้งไข่
ในวันที่ฉันขาด~กำลังใจ
มีนายคอยใส่ใจเฝ้าดูแล
และในวันหนึ่งวันนี้
หากขาดนายแม้นาทีคงพ่ายแพ้
เพราะนายนั้นไม่ใช่เพียงคนดูแล
แต่เป็นทุกอย่างแม้กระทั่ง ลมหายใจ
30 มิถุนายน 2545 21:51 น.
Nonmin
ฉันนั่งมองท้องฟ้ายามมืดมิด
ฉันเหงาจิตเมื่อได้เห็นแสงดารา
โอ้จันทอนเจ้ารอใครที่ปลายฟ้า
ถึงได้ส่องแสงจันทราให้เราชม
ฉันก็เป็นดั่งจันทร์ที่รอเฝ้า
ทุกวันนั้นฉันเหงาเปลี่ยวอารมณ์
รอวันให้ใครบางคนมาเชยชม
สนิทสนมช่วยดูแลหัวใจ
แต่วันนี้ก็ยังเป็นแสงจันทรา
ไม่มีใครมาหาเลยหรือไร
ทำไมหนอ แต่ละวันช่างเศร้าใจ
ไม่มีใครมาเข้าใจ ตัวฉันเลย
27 มิถุนายน 2545 21:22 น.
Nonmin
กุหลาบแดงสวยสดสะดุดตา
เมื่อรักมาหาเราให้พบสุข
แต่เมื่อรักทำไมถึงเป็นทุกข์
มิได้สุขไปอย่างที่ใจคิด
กุหลาบแดงแผลงฤทธิ์เมื่อเสพรัก
เหมือนประจักษ์หนามคมทำเศร้าจิต
เหมือนเลือดไหลตามทางขนานทิศ
มิใช่ผิดที่รักเพราะความต้องการ
กุหลาบแดงที่งดงามเพราะกลีบสี
เหมือนชักชวนให้มีรักมาประสาน
แต่หนามคมที่ได้แตะแล้วร้าวราน
เลือดไหลตามทางดั่งรักราวไป
25 มิถุนายน 2545 22:43 น.
Nonmin
วันจันทร์ไปโรงเรียน หัดอ่านเขียน มุ่งเรียนหนา
วันอังคารวันต่อมา หนีเรียนหนา อย่ามาเรียน
วันพุธวันต่อไป แสนสุขใจ ไม่มาเรียน
วันพฤหัสฯ อย่าอ่านเขียน ไม่ต้องเรียน แม่งมันเลย
วันศุกร์สนุกสนาน โดนตีหนา ที่ขาดเรียน
หน้าส่วนตัว
1005
