13 ตุลาคม 2548 20:36 น.
Nonmin
แต่ก่อนนั้นไม่เคยซึ้งถึงเรื่องรัก
ไม่ประจักษ์รักแท้เลยสักหน
ไม่เคยคิดจะรักใครเลยสักคน
ผ่านไปจนได้รู้จักพบเจอเธอ
เมื่ออยู่ใกล้หัวใจก็ไหวหวั่น
ทุกคืนวันเหมือนใจจะพลั้งเผลอ
ก่อนจะนอนยังละเมอเพ้อถึงเธอ
ตื่นก็เจอเห็นหน้าเธอในหัวใจ
เพิ่งมารู้มาซึ้งถึงใจจิต
หากฉันคิดขอรักเธอจะได้ไหม
เตรียมคำรักคำหวานจากความนัย
แต่ก็ไม่อาจเอ่ยเลยสักที
ไม่อยากเป็นเป็นแค่คนที่แอบรัก
และไม่อยากอกหักจากรักนี้
บอกตัวเองทำตามใจไม่รอรี
คำๆ นี้บอกออกไปว่ารักเธอ
29 ธันวาคม 2547 02:01 น.
Nonmin
เที่ยงคืนแล้วฉันยังนั่งอยู่ตรงนี้
ในหัวใจฉันมีภาพเธอเสมอ
เธอจะรู้บ้างไหมคิดถึงเธอ
ใจละเมอไปรักเธอเข้าแล้วเรา
อยู่คนเดียวยามดึกทำใจสั่น
ยามเหมันต์ลมหนาวมาก็ยิ่งเหงา
มีสายลมเย็นๆ ผ่านมาเบาๆ
ยังมีเงาจากแสงจันทร์ทิ้งทอดมา
กลิ่นมวลไม้โชยมาจากในสวน
หอมเย้ายวนทำเอาใจอุ่นบ้างหนา
ดวงดารายังมิลับจากขอบฟ้า
พอหลับตาภาพของเธอไม่จางไป
ป่านนี้แล้วเธอที่รักคงหลับอยู่
อยากเฝ้าดูหน้าเธอยามหลับใหล
แต่ตอนนี้ทำได้เพียงฝากลมไป
ฝากลมให้ไปบอกเธอว่าฝันดี
6 พฤศจิกายน 2547 01:47 น.
Nonmin
แค่นอนคิด...ถึงหน้าเธอ....ใจก็สั่น
แค่หลับฝัน...พบเจอเธอ...ก็หวั่นไหว
แค่ไม่เจอ...วันสองวัน...ว้าวุ่นใจ
อยู่แห่งใด...อยากพบเจอ...เธอเหลือเกิน
หยิบรูปเธอ...มาดู...พลางหนุนหมอน
จูบรูปเธอ...ก่อนนอน...รู้สึกเขิน
ช่วยไม่ได้...ก็คิดถึง...เธอเหลือเกิน
แม้เธอเมิน...ก็ยังรัก...เธออยู่ดี
เปิดหน้าต่าง...เห็นดาว...อยู่บนฟ้า
เหล่าดารา...สวยจนมิ...อยากหน่ายหนี
เธอจะมอง...เหมือนกันไหม...ในตอนนี้
อยากจะมี...เธออยู่...ข้างๆ กัน
16 ตุลาคม 2547 02:00 น.
Nonmin
ฉันก็รู้เธอกับเขาคือคู่รัก
แต่มิอาจห้ามหักจิตให้คิดฝัน
เธอจะรู้บ้างไหมว่าทุกวัน
ในใจนั้นเจ็บที่เธอไม่รู้เลย
ที่ปรึกษาไม่มีทางมองเป็นอื่น
หน้าระรื่นแต่ในใจมิอาจเผย
อัดอั้นไว้อย่างทุกวันเหมือนอย่างเคย
โอ้ใจเอยโซ่ความเจ็บคล้องมานาน
แม้จะแก้โซ่ออกแต่รอยอยู่
ฉันไม่รู้ใครจะช่วยมาสมาน
แผลใจเจ็บคงอยู่ไปอีกนาน
โซ่คล้องมาลย์คงไม่อาจหลุดไป
อยากจะบอกว่ารักแต่มิกล้า
เธอมาหาปรึกษากันมาแต่ไหน
สนิทกันชิดเชื้อจนคับใจ
แล้วจะบอกอย่างไรใครช่วยที
ยิ่งใกล้ชิดยิ่งสั่นยิ่งรัดแน่น
ยิ่งแน่นแฟ้นยิ่งเจ็บจนอยากหนี
แต่โซ่คล้องกำลังจึงไม่มี
แล้วจะหนีความรักนี้ได้อย่างไร
15 กรกฎาคม 2547 22:16 น.
Nonmin
เคยเรียนมั้ยคณิตศาสตร์ตอน ม. 2
ครูได้ลองสอนเรื่องการคูณหาร
พหุนามกระทบถึงดวงมาลย์
ความร้าวฉานนั้นก่อเกิดในหัวใจ
คิดดูสิ ตัวแปรเหมือนเธอกับฉัน
ตัวเธอนั้นเปรียบเหมือน X เธอว่าไหม
ฉันเหมือน Y เหมาะเจาะกัน สุดเพลินใจ
X + Y ผลลัพธ์ได้เป็น รักกัน
แต่วันหนึ่ง โจทย์นั้นได้เปลี๊ยนไป๋
ไม่รู้ใครเพิ่มพจน์ท้ายให้โจทย์ฉัน
กลายเป็น X+Y+Z โดยพลัน
ความรักนั้นเปลี่ยนไปในทันใด
เปรียบเหมือนดั่งมือที่สามเข้ามาแทรก
รักสองเราเลยแหลก แปลกใช่ไหม
แค่บวก Z แต่คำตอบ เหมือนเคยไม่
มีทางไหม ที่คำตอบจะกลับมา
ตัวแปร Z เรายัง ไม่รู้ค่า
แต่อยากว่า ขอให้ Z เป็น ศูนย์ หนา
เป็น เธอ + ฉัน + 0 โอ้ แม่จ๋า!!!
คำตอบนั้นกลับมา เหมือนดั่งเคย!!!
หน้าส่วนตัว
2119
