4 พฤศจิกายน 2546 22:17 น.
Nonmin
--------------
"เต๊งเนงเต๊งเนง! เต่งเนงเต๊งเนง!" เสียงออดเข้าเรียนของโรงเรียนสตรีศรีประเสริฐดังขึ้น ฉันหยิบหนังสือของวิชาคณิตศาสตร์ขึ้นมาเตรียมไว้คอยอาจารย์ทันที เสียงเจี๊ยวจ๊าวของนักเรียนหญิงในห้องดังด้วยอาการผิดปกติ
"พวกนั้นคุยเรื่องอะไรกันน่ะ ฟ้าท่าทางยังไงกะเล่าเรื่องผีงั้นแหละ!" ฉันถามฟ้า เพื่อนผู้กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่
"อะไรกันจ๊ะ ใบหญ้า นี่เธอไม่รู้หรอกเหรอ ว่าวันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาน่ะ" เสียงของฟ้าตื่นเต้นขึ้นกว่าเก่า
"โธ่! ก็แค่นักเรียนใหม่ธรรมดา ไม่รู้จะตื่นเต้นอะไรกันนักหนา!" ฉันว่า
"ไม่ใช่ธรรมดานะยะ ยายเบ๊อะ! นักเรียนที่เข้ามาใหม่เนี่ย เป็นผู้ชาย!!!" ฟ้าเน้นเสียงเกือบจะกรี๊ดขึ้นมางั้นแหละ "เขาเข้ามาโรงเรียนหญิงของเราได้ก็เพราะว่า ผอ. เป็นคุณป้าของเขา"
"งั้นก็ใช้เส้นนี่หว่า!" ฉันคิด ทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ใจจริงๆ ฉันเองก็รู้สึกตื่นเต้นนะ /////
"เอ้า! พวกเธอ เงียบกันได้แล้วจ้ะ" อาจารย์วิชัยพูดขึ้น และยิ้มน้อยๆ ท่านเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องเราและเป็นอาจารย์สอนวิชาคณิตศาสตร์หละ "วันนี้ห้องเรามีนักเรียนเข้ามาใหม่นะ เข้ามาได้ อานนท์" แล้วสักพักร่างหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้อง นักเรียนหญิงหลายคนพากันขยับตัวอย่างตื่นเต้น
"สวัสดีครับ ผมชื่ออานนท์ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ" เขาพูดขึ้นด้วยเสียงลึกๆ นุ่มๆ ทำไมถึงหน้าตาดีอย่างนี้นะนักเรียนหญิงทุกคนยังอมยิ้มนิดๆ หน้าแดงหน่อยๆ เลย
"เอาหละ ไปนั่งที่โต๊ะนั้นนะอานนท์" อาจารย์วิชัยพูดขึ้น ต๊ายตายว้ายกรี๊ด! เขานั่งข้างฉันหรือเนี่ย!!!
วันนั้นเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกหวั่นไหวมาก ก็แหม ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายขนาดนี้มาก่อน ฉันเรียนชั้นอนุบาลกับประถมที่เซนต์ปอลฯ ซึ่งเป็นโรงเรียนหญิงล้วน แล้วที่นี่ก็เป็นโรงเรียนมัธยมหญิงล้วนเช่นกันตลอดวันนั้นฉันพยายามแสดงอาการแข็งๆ ทื่อๆ เพื่อไม่ให้อานนท์รู้ว่าฉันสนใจเขา (ก็อายนี่!) แต่รู้สึกว่าเขาจะเข้าใจผิด
"เธอเหมือนทอมเลยนะ" เขาพูดขึ้นในเวลาพักเที่ยง ฉันสะดุ้งเล็กน้อย รู้สึกหน้าแดงจัด ฉันยืนตัวตรง เม้มปาก แล้วพูดหนักๆ ว่า "ฉันไม่ใช่ทอมนะ!" เขาถึงกับชะงัก แต่แล้วก็หัวเราะ
"อย่างนี้ยิ่งเหมือนใหญ่เลย ฮึฮึ" แม้จะเป็นคำพูดเล็กๆ น้อยๆ แต่ฉันรู้สึกเขาเสียมารยาทมาก จึงมองหน้าเขาตรงๆ แล้วพูดว่า "ทำไมไม่ดูตัวเองเสียบ้างล่ะยะ! ตัวผอมแห้ง แถมยังเข้ามาในโรงเรียนหญิงอีก เชอะ! โรงเรียนชายก็มี โรงเรียนสหฯ ก็มี นายคิดจะใช้เส้นใช่ไหมล่ะยะ หรือไม่ก็" ฉันลดเสียง "อยากเหมือนผู้หญิง ใช่ป๊ะ? ไอ้ตุ๊ด" แล้วฉันก็หัวเราะ เขามองฉันอย่างโกรธๆ แล้วก็เดินหนีไปเลย
ฉันรู้สึกสะใจ แต่ก็ใจหายเหมือนกันเพราะจริงๆ ฉันก็หลงเขาอยู่นิดๆ แต่ฉันจะทำยังไงดีล่ะ? ให้ไปขอโทษ แล้วพูดว่า "ฉันเหมือนทอมก็เพราะพยายามทำ ไม่งั้นเธอจะรู้ว่าฉันสนใจน่ะหรือ" ไม่มีทางหละ! ฉันไม่พูดอย่างนั้นแน่นอนเอาเถอะ! อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด!
ดังนั้น ตั้งแต่วันเป็นต้นมา เขาก็เรียกฉันว่า "นังทอม" ส่วนฉันก็เรียกเขาว่า "ไอ้ตุ๊ด" เราเป็นคู่แข่งกันมาเสมอ ทั้งเรื่องเรียน กิจกรรมกีฬา ดนตรี และอีกมากมาย ฉันจึงค่อยๆ รู้สึกเกลียดอานนท์เรื่อยๆวันหนึ่งเราทะเลาะกันในวิชาคณิตฯ
"เอ๊ะ! ไอ้ตุ๊ดโง่! ถ้าจะจับแยกตัวประกอบ แล้วทำไมไม่เขียน XX ล่ะยะ!" ฉันว่า ขณะมองสมุดของเขา
"ฉันจะเขียน X² นังทอม มันก็ถูกเหมือนกัน อย่ามายุ่ง" เขาว่าแล้วเราก็ทะเลาะกันอีกนาน เมื่ออาจารย์วิชัยเห็น ท่านจึงรีบแยกเราสองคนทันที แล้วให้ฉันนั่งหลังห้อง ขณะที่เขานั่งหน้าห้อง เพื่อไม่ให้ทะเลาะกันอีก
แต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นั้น ในวิชาประวัติศาสตร์ อาจารย์ให้อาสาสมัครออกมาอธิบายเรื่องการปฏิวัติฝรั่งเศส ซึ่งฉันชอบเรื่องนี้มาก จึงรีบยกมือ แต่เจ้าอานนท์ก็ยกมือเหมือนกัน
"ฉันจะออกก่อน ไอ้ตุ๊ด!" ฉันว่าแล้วขว้างปากกาใส่เขา เขาจึงขว้างกลับมาอาจารย์จึงจับเราไปยืนตากแดดหน้าอาคาร
"หนูใบหญ้า กับอานนท์ทะเลาะกันประจำเลย!" ฉันได้ยินอาจารย์พงษ์ศรี อาจารย์วิชาภาษาไทยพูดขึ้น "เราจะทำยังไงกันดี เพื่อไม่ให้เด็กสองคนนั่นมีเรื่องกัน" อาจารย์ทุกคนในห้องพักครูเงียบกันไปครู่หนึ่ง แล้วอยู่ๆ อาจารย์มุทิตา อาจารย์วิชาประวัติศาสตร์พูดว่า
"งั้นเราก็จับเด็กสองคนนั่นให้ออกเดทกันซะเลย! ถ้าได้ผลล่ะก็ เด็กสองคนนั่นคงจะไม่ทะเลาะกันอีกแล้วหละ" แล้วในที่สุด ฉันกับอานนท์จะถูกจับให้ไปออกเดทในวันเสาร์ อย่างไม่เต็มใจนัก
วันนั้นเป็นวันที่มีอากาศดีมาก ฉันใส่เสื้อสีเทาเก่าๆ กับกางเกงยีนส์เข่าขาดๆ มา ขณะที่เขาใส่กางเกงดำ เสื้อสีดำที่มีคำว่า "โสด" ติดอยู่ เราสองคนดูไม่เข้ากับสภาพอากาศเลย
"อาจารย์บ้า ทำไมต้องให้เราทำอย่างนี้ด้วยนะ!" ฉันบ่น แต่รีบเดินจ้ำๆ ไปที่สวนสนุกทันที อานนท์มองฉันแล้วยิ้ม "นี่! นังทอม เธออยากเดทกับฉันมากเลยเหรอ ถึงได้รีบอย่างนั้นน่ะ" ฉันจึงรีบทำตาเขียวใส่เขา แต่ก็ต่างพากันเข้าไปในสวยสนุก จริงๆ ฉันก็อยากมาที่นี่มาก เพราะเพิ่งสร้างเสร็จ แล้วมันก็สวยมากด้วย รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย เพราะมีคู่รักหลายคู่
เราสองคนไปเล่นปลาหมึกกัน ฉันรู้สึกสนุกมากทั้งที่ไม่อยาก เราได้ไปเล่นม้าหมุน และล่องแก่ง และเราก็มาเจอกับรถไฟเหาะ อานนท์รีบพูดกับฉันว่า "เธอห้ามจับมือฉันนะ" ฉันจึงว่าเขาเสียยาว
ฉันพยายามจับราวข้างหน้าแทนในขณะที่รถไฟเหาะมาได้ไม่เท่าไหร่ แต่เมื่อมันลงเข้าไปในอุโมงค์ ฉันกรี๊ดลั่น และฉันก็จับมืออานนท์อย่างห้ามไม่อยู่เพราะความกลัวแต่เขากลับไม่ว่าอะไร
เรามาต่อกันด้วยบ้านผีสิงทันที ฉันพยายามหัวเราะเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าฉันกลัว แต่เหมือนเขาจะมองตาฉันออก
"ฉันว่าเราอย่าเข้าเลย ใบหญ้า" อานนท์พูด ฉันอึ้งไปแป๊บนึง
"เธอเรียกชื่อฉันได้แล้วหรือ" ฉันถามโง่ๆ "เอ้อเข้าสิ" แล้วอานนท์ก็ลากฉันเข้าไปทันที
บ้า บ้า บ้า ไอ้บ้านผีสิงบ้า! ทำไมต้องทำผีให้เหมือนนักก็ไม่รู้ ยี๋!! มีทั้งปิศาจ ผีดูดเลือด ฉันร้องแต่ก็พยายามไม่เข้าใกล้อานนท์ แต่ทันใดนั้น
"กรี๊ด!!!" ฉันร้องลั่น เมื่อเห็นหัวคนขาดที่เหมือนจริงมากมาหล่นตรงหน้าฉัน แต่รู้สึกเหมือนว่าหน้าฉันจะแนบกับอก ของอานนท์ แขนสองข้างกอดรอบตัวเขา ฉันพยายามปล่อย แต่ก็มีผีคอยาวโผล่มาอีกฉันปล่อยเขาไม่ได้
"เธอกลัวจริงๆ นั่นแหละ เขาหัวเราะ" ฉันรู้สึกว่าหัวใจเขาดังสนั่นหวั่นไหว แล้วมือสองข้างของเขาก็มาโอบตัวฉันแล้วเราก็ออกไปจากบ้านผีสิง
เรามาจบที่ชิงช้าสวรรค์ วิวทิวทัศน์ช่างสวยเหลือเกิน แต่แล้วเสียงอานนท์ก็พูดขึ้น
"ฉันขอโทษนะที่เคยทำร้ายกาจกับเธอน่ะ ใบหญ้า" อานนท์พูดขึ้น ฉันหน้าแดงเล็กน้อย
"ฉันตะหากล่ะที่ต้องขอโทษ ฉันเคยรู้สึกว่าเกลียดเธอ แต่ก็เพิ่งมารู้วันนี้ว่าเธอไม่ใช่คนที่สมควรจะถูกเกลียด" ฉันเห็นอานนท์เบิกตากว้างขึ้น แล้วเขาก็หันไปดูวิวทางหน้าต่างอย่างเขินๆ แขนสองข้างวางบนหลังเก้าอี้ เวลาอย่างนี้เขาดูดีมาก ฉันชักจะชอบเขาซะแล้วสิ
เราออกจากสวนสนุก แล้วซื้อไอติมมากินกัน ขณะเดินกลับ ฉันชวนคุยตลอดทาง เราคุยได้ดีจนถูกคอเลยหละ
"ฉันต้องกลับทางนี้แล้วหละ อานนท์ บ๊ายบายจ้ะ!" ฉันพูดแล้วยิ้มให้เขา แต่เขาเข้ามาจับมือ
"เดี๋ยวก่อน!" เขาเรียก ฉันหันมามองเป็นเชิงถาม "แก้มเธอเปรอะไอติม" แล้วอานนท์ก็เอาปากมาจูบแก้มฉัน ฉันจับแก้ม แล้วหน้าแดง
"ไอ้ไอ้เจ้าบ้า! ลามกที่สุด!" ฉันว่า พลางวิ่งไล่เขา ขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะตก มีดวงจันทร์ แล้วเช้าวันใหม่ ที่สิ่งใหม่ๆ จะเริ่มต้นอีกครั้งเริ่มต้นแต่ในสิ่งที่ดีๆ
หน้าส่วนตัว
1043
