23 มีนาคม 2548 21:16 น.
nonattis
ขอโทษนะฉันจะไป ให้ไกลหน้า
ละวางความเหว่ว้า ไว้เบื้องต้น
ละความหลังเรื่องบางอย่างคนบางคน
ละจำนนความจำเจเกเรใจ
ขอโทษนะฉันจะไปให้ไกลหน้า
คอยเวลารักษาใจให้เลือนหาย
คอยความเงียบเรียบร้อยค่อยผ่อนคลาย
คอยหัวใจให้เข้มแข็งให้แกร่งดี
ขอโทษนะฉันจะไปให้ไกลหน้า
ทิ้งชีวาที่พาพ้นจนวิถี
ทิ้งความเศร้าเอาความหลังไปฝังที
ทิ้งวันที่เธอหนีจากพรากหัวใจ
ขอโทษนะฉันจะไปให้ไกลหน้า
ลืมความดีที่เคยกล้าอุตส่าห์ให้
ลืมคนดีที่เคยคิดว่ามีใจ
ลืมให้ได้จะไม่จำให้ช้ำทรวง
ขอโทษนะฉันจะไปให้ไกลหน้า
ไม่ต้องมาทำเหินห่างอย่างหวงหวง
ไม่ต้องบอกตอกย้ำเธอเจอคนลวง
ไม่ต้องห่วงแม้เธอควงกับใครใคร
ขอโทษนะฉันจะไปให้ไกลหน้า
ขอเวลาเพียงพึ่งพาพักอาศัย
ขอความหลังเป็นตัวอย่างพลังใจ
ขอคนใหม่ไม่เหมือนเธอเจ่อะเจอที
ขอโทษนะฉันจะไปให้ไกลหน้า
ไปละนะไปแน่แน่ติดแรลลี่
ไปให้ไกลไกลจากเธออีกกี่ปี
ไปแค่นี้ กี่หมื่นวัน ฉันมิลืม
19 มีนาคม 2548 09:40 น.
nonattis
หักห้ามใจอย่างไรไม่ให้รัก
หักหวงห่วงบ่วงมักในความหมาย
หักห้ามคนหนใดยังง่ายดาย
หักใจตนทุรนทุรายในความจริง
หวังกับคนสับสนใจในความหวัง
หวังแล้วพังรั้งอย่างไรให้หยุดนิ่ง
หวังแล้วเกิดความร้อนรุ่มกลุ้มใจจริง
หวังแล้วสิ่งที่คาดไว้ไม่นำพา
หวังกับคนสับสนใจในความเหงา
หวังแล้วเมากับความหลังช่างโหยหา
หวังคำคนพ่นคำลวงพ่วงน้ำตา
หวังเพียงว่าใจอย่าล้าจงอดทน
คิดว่าใช่ในชีวิตคิดไขว่คว้า
คิดเพียงว่าต้องได้มาอย่าไปสน
คิดแค่นั้นฉันคิดไปตามใจตน
คิดแคร์คนฉันทนได้เพื่อใครเล่า
อยากทำได้ให้เหมือนก่อนตอนไม่รัก
อยากเชิดนักเดินยักไหล่ไปใส่เขา
ทำไงได้เมื่อเราเริ่ม แพ้ใจเรา
เสมือนเขา ชนะเราเข้าหมดใจ
ต้องงอนง้อรอต่อไปใช่ไหมนี่
ต้องทำงี้สักกี่ปีจะดีไหม
ต้องเป็นควายให้เขาจูงไปหรือไร
คิดทำไมให้ตัวเราเบาปัญญา
แพ้ใจตัวเอง ทรมาน
02.30 น.
19 มีนาคม 2548
5 มีนาคม 2548 13:48 น.
nonattis
ฉันทักทายเธอด้วยใจอยากให้รับ
ผมพูดสายอยู่ครับเธอรับสาย
มีอะไรโทรมา โทรทำไม
เสียเงินไปใช้เวลาต้องหากิน
หากเป็นอย่างที่เธอว่าคงน่าทึ่ง
ฉันคนนึงเอ่ยอ้างอย่างหน้าที่
ฉันเป็นเพื่อนเธอบ้างอย่างคนดี
คนอย่างนี้ที่รอหา สมาคม
แต่ทำไมบางครั้งเธอเสแสร้ง
รับแล้วแกล้งให้ผู้ใดพูดขมๆ
ถ้าไม่รับเธออย่าทำให้ใครระทม
การรับสายแทนมันข่มในจิตใจ
ไม่รื้อฟื้นคำพูดใดของคนไหน
เขาเป็นใคร ฉันไม่สน ฉันทนไหว
ต่อไปนี้ฉันจะเลิกสิ้นเยื่อใย
รอหายใจ รอรักษา หายากิน
เธอแกล้งฉันเพราะแค่อยากลองใจฉัน
บอกอย่างนั้นฉันก็มันคนยุคหิน
ฉันไม่ชอบให้ใครเล่นเป็นอาจิณ
คนอย่างเธอกล้าหยามหมิ่นดวงฤทัย
พูดถึงเพื่อนอีกคนก็ไม่ชอบ
พูดถึงเขาก็ตอบว่าไม่ได้
พูดถึงคนนั้นคนนี้มีอะไร
อยากให้ใจเธอกว้างบ้างก็ยังดี
ควานไปเถอะคนที่ว่าถ้าอย่างนั้น
หาไปเต้อะเจอะร้อยพันคงหันหนี
เจอบ้างนะ แต่มิใช่ใครจะมี
ประจบเธอเสนอดีกี่พันคำ
อยากให้เธอเจอแล้วกันฉันไม่ว่า
ถ้าเขาคิดให้เธอมาอุปถัมภ์
วานใช้เธอในทุกที่ที่ต้องทำ
เจ็บแล้วจำอยากให้คิดสะกิดใจ...
3 มีนาคม 2548 19:03 น.
nonattis
น้ำแข็ง จะต้องละลาย
เมื่อเจออะไรกระทบมา
เหมือนก้อนหินในธารา
ย่อมเสื่อมซา ตามคืนวัน
ฉันเปรียบเหมือนก้อนหิน
ไร้ทางดิ้นและเหหัน
เหมือนน้ำแข็งอยู่ในขัน
เจอเพียงน้ำ มันก็กลาย
ไร้รูปเดิม จะคืนร่าง
ด้วยความต่างแลสลาย
เทน้ำ 1 ครั้ง ตัวยังไม่ตาย
แต่หากปล่อยไว้ มลายแน่นอน
อยากให้เธอคนดีช่วยฉันบ้าง
เอาน้ำแข็งในขัน พลันไปซ่อน
เก็บในตู้เย็น จะอยู่แน่นอน
รูปเดิมเหมือนก่อน ไม่ละลาย
หากเธอปล่อยฉันไว้ตามลม
น้ำแข็งอย่างฉันคงจมหลบลมร้อน
ละลายไปกับน้ำในครั้งก่อน
เหมือนใจร้อนๆ ที่คอยลม (พัดมา)
ส่วนก้อนหินที่กร่อนไป
ก็เหมือนใครมาตบหน้า
ฉันอยู่อย่างไร้ราคา
คอยแค่เวลาจะลืมมันเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
882
