13 กันยายน 2548 15:56 น.
nonattis
ทุรนร้อน ผ่อนหนาว เมื่อคราวนั้น
หัวใจมัน หวั่นไหว ในครานี้
คิดถึงบ้าง บางครั้ง ที่ยังมี
ความรู้สึก ลึกเติ้น เกินบรรยาย
เป็นภวังค์ ยังหลบ สยบหน้า
เพราะใจมัน กลั้นกล้า ด้วยอาศัย
แรงดึงดัน ผ่านจิต มิตรภายใน
กรีดความใน ให้บรรจบ ไปพบกัน
ฉันต้องการ ผ่านมัน ในวันนี้
ฉันไม่ดี ที่มัวหลง อยู่ตรงนั้น
ฉันผิดเอง ที่ไปเดิน เพลินกับมัน
ฉันโศรกศัลย์ ที่ตอนนั้น มันเปลี่ยวดาย
อยากขอโทษ โจษก์ฉัน ละกันนะ
ฉันจะยอม ทุกวาระ ถ้าจะให้
ฉันขอบคุณ คุณหรือเธอ ที่เผลอใจ
ถ้าเลือกได้ ก็จะไม่ ไปเจอเธอ
แต่ตอนนี้ ที่ยังฝืน ยืนตรงนี้
ด้วยมันมี ที่ที่ยัง ฟังเสมอ
ฉันขอบคุณ เธอแล้วกัน ฉันให้เธอ
เป็นอากาศ อาจเก้อๆ เผลอหายใจ
ด้วยอากาศ อาจเป็นใจ ใครคนหนึ่ง
เขามีทั้ง รังผึ้ง ที่พึงหมาย
เราเป็นแมง แมลงน้อย ด้อยค่าไป
เมื่อบินมา คงบินไป ไร้รัง "รอง"
เศร้ามากเลย แง้.....
9 กันยายน 2548 11:00 น.
nonattis
เป็นเพราะเรามากกว่า
หัวใจด้านชาไปยื้อเขา
เท็จจริงอย่างไรก็จะเดา
ก็ความหลังหนเก่าไม่เคยจาง
เธอให้คำหวานไว้กับฉัน
คำสัญญาเหล่านั้นมิทิ้งขว้าง
แต่เมื่อใดหัวใจถูกปล่อยวาง
ความอ้างว้างบางอย่างมันดึงดัน
เวลาเห็นคนสองคนเดินคู่ไป
ทำหัวใจของฉันแทบอาสัญ
เธอไม่ยอมติดต่อหรือถูกกัน
จากคนที่เธอได้หมายมั่นไว้ก่อนมา
ช่วยส่งข่าว เธอสักครั้ง ยังได้ไหม
หากเธอยัง มีหัวใจ ถวิลหา
แม้สักครั้ง เธอยังมิกล่าวลา
แต่วันนี้ น้ำตานองหน้า อยู่ทุกวัน
หรือว่า การเฉยชา ทุกวันนี้
คือคำตอบ ที่แสนดี ของพี่นั้น
เป็นคำตอบ ที่แน่ใจ ในคืนวัน
ที่คนอย่าง เรานั้น ไร้ค่าครอง
-----------------------------
1 กันยายน 2548 18:06 น.
nonattis
ฉันแพ้......
ตั้งแต่คิดจะเริ่มต้น
มองหา ความห่วงใยจากใครบางคน
หมองหม่น ทนมองคคู่สองคนเดินไป
ฉันท้อ.....
รอเวลา ที่เริ่มต้น
นับเลข 1- 12 ตั้งหลายหน
ก็ไม่เห็นมีคนมาสนใจ
ฉันเหนื่อย......
กับการทำงาน ทุกๆวัน
ค่ำเมื่อไร ก็ กลับบ้าน
ชีวิตทรมานจริง นะใจ
ฉันเหงา.........
ด้วยความเศร้า ที่ไร้ใคร
อยากให้เขา ที่เคยเคียงใกล้
กลับมาดูดาย เหมือนเช่นเคย
ฉันรัก..........
แต่มิอาจ บากคำบอกเขาได้
ก็กลัวว่าเขาจะได้ใจ
แต่มันไม่ใช่ เขาตัดใจไปก่อน
ฉันขอโทษ...........
ที่มางอเง้า อ้อนวอน
อยากมีความผูกพันเหมือนกันก่อน
โดยที่เธอมีเขาอ้อนอยู่เต็มหัวใจ
ฉันมาทีหลัง.........
ใจฉันยั้ง เพื่อไฉน
ก็ฉันผิดเต็มเปา จงเข้าใจ
แพ้ตั้งแต่ใจ จะแย่งคืน..............
ขอโทษ ที่ต้องบอกเธอให้รู้ไว้ ว่า คิดถึง มากกก.
26 สิงหาคม 2548 16:40 น.
nonattis
นา นา นา น๊า นา ๆ นานา ๆ
คุณเคยสั่งให้เขียน เรียงความรักเลยผ่าน
บอกให้เก็บให้ทัน ในพรุ่งนี้
มันแย่ จัง คงไม่ไหว หนู แฟน ไม่มี
แล้วจะเขียนได้ดี อย่างไร
ต้องตื่นตั้งแต่เช้า ทำงานต้องขยัน
เวลาหมดไปวันๆ ในวันนี้...
กลับบ้านก็มืดแล้ว เอาเวลาที่ไหน...
เขียนได้ดียังไง... ช่วยบอกที
เป็นห่วงก็ไม่รู้
ดูแลกันไม่เคยเห็น
อ้อมกอดเป็นสุขจริงๆ จะจริงไหม
นัดเจอกัน ... ทานอาหาร
คงเป็นแค่ คิดไป
ไม่มีเพลงกล่อมใจ....ไม่มี
ห่มผ้าไม่เคยอุ่นเลย กอดหมอนไม่เคยสุขใจ
นอนหลับก็ซังกะตาย ทุกที
ไม่มีอะไรจะเขียน ให้คุณได้อ่านพรุ่งนี้
เจอหน้าคงจะทะลักน้ำตา
ถ้าคุณอ่านอยู่ไม่ว่าคุณอยู่ไหน ไม่ว่าคุณเป็นใคร
ช่วยส่งรักกลับมา......
ถ้าคุณอ่านอยู่ คิดถึงหนูหน่อยหนา หนูจะสัญญาว่า
หนูจะเป็นเด็กดี....น๊านา...
------------------------------------ คิดมาเองได้ไงนี่ 555555-----------------
24 สิงหาคม 2548 12:09 น.
nonattis
เศร้ากระไร ใครเขา ทำเจ้าเจ็บ
เหมือนตะเข็บ เหน็บในใจ ให้ขื่นขม
หน้าระรื่น แต่อื่นใด ในอกตรม
ใครเขาสม น้ำหน้า หรืออะไร
เปล่าหรอกนะ ที่ถามมา อย่างอาสัญ
ฉันเพียงหลง คารมครัน ใจหวั่นไหว
ครั้นพอทราบ อาบความจริง เลยนิ่งใน
ก็เพราะใคร ในความฝัน มันต่างลาย
แล้วความหลง คงทำให้ ใจคลายเหงา
เพียงบางเบา เจ้าก็สร้าง ความสดใส
หากความจริง เขาไม่รัก เราจักตาย
พี่อยากให้ น้องเข้าใจ ให้แยกความ
คงจักใช้ ให้เวลา พาหลุดพ้น
ช่วยเดินดล คนผิดหวัง อย่าผิดซ้ำ
มองแต่โลก ความจริง อิงหนุนนำ
โลกมีแง่ เงื่อนงำ ต้องย่ามใจ...
"...การที่เราได้พูดคุยกันใช่ว่าเขาจะเป็นคนดีอย่างที่เราคิดไม่
ต้องเรียนรู้ใจกันไปไม่จบสิ้น
เหมือนชีวา หาเรียนรู้ อยู่อาจิณ
ในชีวิน ที่เดียงสา น่าละอาย.."
-----------------------------------------------------------
หน้าส่วนตัว
904
