27 ตุลาคม 2547 12:41 น.
nonattis
คอยไถ่ถามความจริงที่อิงอยู่
กับเฝ้ามองเธอคงรู้เกี่ยวกับฉัน
ฉันทุ่มเทความจริงใจ ให้ทุกวัน
คอยเติมวันเวลาให้เติมเต็ม
ห่วงว่าเธอจะเบลอจะหลับไหล
ห่วงว่าเธอเป็นไรไปหากไม่เห็น
ห่วงว่าเธอไม่สบายกลัวตายทั้งเป็น
ห่วงคือเอ็นร้อยฉันให้สรรมา
แต่ดูเธอเหมือนอยู่ไกลในโลกนี้
โลกในที่มีฉันนั้นฝันหา
โลกแห่งความว่างเปล่าทุกเวลา
เลยย้ำมาแน่นนักว่าทักทาย
ฉันคงผิดเอง ที่ห่วงเธอมากไป
ฉันคงผิดเอง ที่ใกล้แต่เธอไม่เห็น
ฉันคงผิดเอง ที่อยู่ดีๆทำเป็น
ฉันคงผิดเอง ที่ล้ำเส้นคำบางคำ
หากเธอได้ผ่านมาทางหน้านี้
หากเธอมีสิ่งใดให้เจ็บช้ำ
หากเธอแจ้งในจิตใจความทรงจำ
ช่วยโปรดทำให้ฉันได้คลายชัดเจน
หวังว่า เราคงได้เจอกันสักวันนะ คนดีของฉัน..
26 ตุลาคม 2547 13:58 น.
nonattis
ก็อยากมีใครบางคนมาเคียงข้าง
ยามอ้างว้างจะได้มีคนเคียงใกล้
แต่ดูเธอเหมือนจะอยากไปให้ไกล
เดาไม่ได้เธอคิดไรในใจเธอ
ฉันร้องไห้ไปคนเดียวเปลี่ยวในอก
ฉันสอบตกพกความช้ำให้ช่ำหนอง
ฉันยืนดูเขาพรอดพร่ำคำครรลอง
ฉันเหม่อมองน้ำตานองอย่างซบเซา
โง่หรือเปล่าที่มัวเมาอยู่เช่นนี้
โง่หรือนี่ที่เผื่อชีวีให้เขา
โง่เกินไปที่รักคนไม่รักเรา
โง่น้ำเน่า คำคน ทนเรื่อยมา
ถ้ามันเป็นแค่คำลวงคำสั้นๆ
ที่มันทำให้ใจฉันนั้นโหยหา
บ้าชอบเขาหรือว่ารักก็ชักพา
ขอเถิดหนาบอกมาฉันจะฟัง
เพียงเพราะอยากจะ เสียใจครั้งสุดท้าย
เพียงไม่อยากจะเสียใจให้บ่อยครั้ง
เพียงอยากลืมความเสียใจให้จีรัง
เพียงได้ฟังคงชั่งใจไปจากเธอ..
25 ตุลาคม 2547 22:29 น.
nonattis
ฉันไม่อาจแย่งใครให้ใจท้อ
ฉันไม่อาจเฝ้ารอกับความหวัง
ฉันไม่อาจข่มรักใครให้รีจัง
ฉันไม่อาจมีหวังกับใครใคร
ฉันก็อยู่ที่เดิมที่แห่งนี้
ฉันก็อยู่มาหลายปียังทนได้
ฉันก็อยู่อย่างเงียบๆ กับ เดียวดาย
ฉันก็อยู่อย่างใครๆ ที่เขาเป็น
ฉันไม่กล้าพาเธอมาจากเขา
ฉันไม่กล้าเป็นเงาให้เขาเห็น
ฉันไม่กล้ารักใครให้เกินเส้น
ฉันไม่กล้าแม้จะเป็นตัวสำรอง
ฉันไม่ฝากความรักแม้อยากให้
ฉันไม่ฝากความในใจให้หม่นหมอง
ฉันไม่ฝากความขมข่าน้ำตานอง
ฉันไม่ฝากให้มันร้องใต้ศอกใคร
แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันอยากจะฝาก
แต่สิ่งหนึงที่ฉันคิดอยากจะได้
แต่สิ่งหนึ่งที่เคยคิดไม่ผิดไป
คือหัวใจเธอต้องจริงไม่ทิ้งคน
ควรคิดถึงคนที่เขาต้องผวา
ควรคิดถึงคนตรงหน้ายังสับสน
ควรคิดถึงความจริงแย่แยบยล
ควรคิดถึงคนบางคน ที่เธอมี
25 ตุลาคม 2547 14:55 น.
nonattis
อยากจะโยนเธอไว้ที่ปลายฟ้า
เผื่อน้ำตาของฉันจะเลือนแห้ง
เผื่อวันนึงหากหัวใจมีเรี่ยวแรง
เผื่อบางอย่างจะแสดงให้เข้าใจ...
อยากจะโยนเขาไว้ที่ปลายฟ้า
เผื่อเวลาให้เขาคลายสงสัย
เผื่อสักวันเขาและเราจะเข้าใจ
เผื่อวันใดในวันหนึ่งซึ่งจะมา...
อยากจะโยนคนใจร้ายไว้ปลายฟ้า
เผื่ออาจจบเวลาให้ไม่ให้เหลือ
เผื่อเป็นสิ่งสุดท้ายให้จุนเจือ
ความคลุมเคลือที่มีอยู่ได้หมดไป...
แม้จะโยนคนใดๆ ไว้ปลายฟ้า
ก็คงโยนได้แต่ค่าของความหมาย
แม้จะโยนให้มันอยู่ไกลแสนไกล
แต่ความจริงยังคาใจเมื่อไหร่ลืม....
หน้าส่วนตัว
1597
