18 มิถุนายน 2549 11:10 น.
Noktawan
ไอ้สามเขาเข้ามาหากระสุน
แงซายหุนหันยิงรีบวิ่งหนี
มันดันหินหมิ่นทรุดหลุดพอดี
ผลักเต็มที่กระแทกเขาน่าเศร้าพลัน
แล้วเดินหน้าฝ่าลิงชิงขวิดไล่
ล้มต้นไม้หลายต้นจนโค่นหัน
เหวี่ยงดารินหมิ่นเหม่เซพัลวัน
รพินทร์นั้นนิ่งหลบซบคาดิน
ความมืดดำทำให้มองไม่เห็น
ปืนกระเด็นไปไหนในซอกหิน
รพินทร์ถลำคลำไปหูได้ยิน
เสียงปืนสิ้นเห็นแสงไฟใครฉายยิง
เขาโจนหาดารินเมื่อสิ้นแสง
รีบออกแรงรับปืนไม่ยืนนิ่ง
เผชิญหน้าท้าศัตรูคู่เมืองลิง
เสี่ยงยิงทิ้งที่หัวตัวดิ้นตาย
เพชรพระอุมา
ตอนป่าโลกล้านปี เล่ม 2 ตอนที่ 144
1 ตุลาคม 2548
18 มิถุนายน 2549 11:07 น.
Noktawan
ฝนกระหน่ำฉ่ำฟ้าฝ่าแดดใส
ต้นไม้ไกวกิ่งแกว่งแข่งสายฝน
พายุพัดซัดหนักยากจักทน
ทั่วทุกหนเปียกลื่นชื้นพงพี
เต็นท์ผ้าใบใหญ่น้อยพลอยชอกช้ำ
สายฝนทำแทบทรุดเคลื่อนหลุดหนี
พื้นเต็นท์ผองนองน้ำล้ำวารี
ดั่งชลธีไหลบ่าไม่น่ามอง
เสื้อผ้าวางกลางเต็นท์เห็นชุ่มน้ำ
เปียกจนฉ่ำแฉะพื้นชื้นข้าวของ
ดั่งบ่อพักกักไว้ใส่น้ำนอง
ปลาเห็นต้องตะกายหามาเต็นท์เรา
แต่พฤกษ์ไพรในป่าพาชุ่มฉ่ำ
เลิกชอกช้ำแห้งแล้งทุกแห่งเขา
ลำห้วยฉ่ำน้ำมากบากไม่เบา
ชุบป่าเขาสร้างชีวิตลิขิตไพร
แค้มป์บ้านกร่าง
อุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน
9 มิถุนายน 2549
18 มิถุนายน 2549 11:03 น.
Noktawan
ตะวันรอนอ่อนแรงล้าแสงแล้ว
คงไม่แคล้วพลบค่ำเย็นย่ำหนอ
อบอวลอุ่นกรุ่นไอแดดใสทอ
ผีต่างขอตากผ้าอ้อมย้อมเขตคาม
ลมหนาวโชยโรยเรื่อยพัดเฉื่อยฉิว
รักฉันปลิวปลิดร่วงใคร่ทวงถาม
ใยเธอตัดสลัดไปได้ทุกยาม
แม้ทุ่งงามฉันเหงาเศร้าเมื่อมอง
ตัดใจห่างร้างเจ้าเคล้าอกหัก
นิราศรักเรื่องไหนใยต้องหมอง
ดั่งตะวันทันใดไม่คิดตรอง
ทิ้งฟ้าหมองหม่นดำคล้ำระทม
สายลมเฉยเย้ยหยันปล่อยฉันเศร้า
ยากคว้าเอารักคืนแสนขื่นขม
มองทางไหนให้มืดยืดอกตรม
มิอาจข่มแข็งใจใต้แสงจันทร์
18 มิถุนายน 2549 11:00 น.
Noktawan
งูเขียวแอบแนบใต้ใบไม้เขียว
ตัวยาวเชียวดั่งเชือกกลิ้งเกลือกไหว
พันรัดกิ่งอิงชิดติดพุ่มใบ
เกล็ดเขียวใสมรกตแสนงดงาม
ใต้แดดทอลอองามยามเมื่อเห็น
มิซ่อนเร้นหลบหนีเลื้อยผลีผลาม
ยังนอนนิ่งพิงใบให้แดดลาม
ใคร่ขอถามเจ้าหน่อยคอยอะไร
รอดักเหยื่อเผื่อมาเวลานี้
เลี้ยงชีวีอาหารเช้าทนเฝ้าไหว
หัวจิ้งจกยกชูคล้ายขู่ใคร
หางส้มใสเกี่ยวกระหวัดรัดทรงตัว
คอยทอดร่างพรางตัวกลัวใครรู้
ทนนอนอยู่หยุดเคลื่อนเขยื้อนหัว
หลบผู้ล่าพาภัยเข้าใกล้ตัว
ครั้นแดดยั่วกลับเขยื้อนเคลื่อนไหวกาย
18 มิถุนายน 2549 10:56 น.
Noktawan
ตะวันแดงแสงเย็นเห็นดวงใหญ่
ลอยขึ้นไปปลอบโลกหยุดโศกศัลย์
เช้าตรู่นี้ปีใหม่สดใสพลัน
คือของขวัญของเราเฝ้ารอคอย
ฝูงปักษีรี่ร้องบินท่องฟ้า
ผ่านทาบทาอาทิตย์ดั่งคิดสอย
เห็นเงาดำคลำทางกลางดวงลอย
สวยใช่น้อยยามเช้านกเข้ามา
เพ่งมองไปให้เห็นแดงเด่นเข้ม
คล้ายไข่เค็มเคยกินถวิลหา
ชวนหิวข้าวคราวใดใหญ่เต็มตา
ไข่ไชยายังเด็กดูเล็กจัง
มนต์สีแดงแห่งเช้านานเท่านี้
แค่นาทีที่เรานั่งเฝ้าหวัง
แล้วตะวันพลันเพี้ยนเปลี่ยนจีรัง
ทิวาสั่งสุริยาจ้าแสงโลม
หน้าส่วนตัว
1585
