15 มิถุนายน 2549 21:20 น.
Noktawan
หมอกโรยตัวยั่วเย้าคลึงเคล้าผา
เคลื่อนลอยมารวมกันลดหลั่นเห็น
อยู่กลางหุบยุบลึกรู้สึกเย็น
สวยซ่อนเร้นราวป่าท้าแดดทอ
ดั่งปุยฝ้ายกระจายทั่วหัวระแหง
คล้ายเขาแกล้งกักเจ้าเอาไว้หนอ
คงเก็บเจ้าเอาไว้ให้เย็นคลอ
งามลออละอองน้ำมองฉ่ำตา
แล้วแสงแดดแผดกล้าจ้าสดใส
สาดแสงใส่ส่องเขาเผาหมอกหนา
สายหมอกจางลางเลือนเคลื่อนอำลา
ทิ้งภูผาลำพังหลังหมอกจร
รอเวลาฟ้าใหม่ในวันพรุ่ง
อรุณรุ่งหมอกคล้อยลอยสลอน
มาอิงแอบแนบผาให้อาวรณ์
เห็นหมอกอ้อนอิงผาช่างน่าชม
15 มิถุนายน 2549 21:18 น.
Noktawan
แสงสีทองรองเรืองเหลืองสุกใส
เช้าวันใหม่เจิดจ้าอย่าหม่นหมอง
ต้นไม้เขียวเรียวใบลูบไล้ทอง
ยามแดดส่องแซมตลอดเหลืองสอดงาม
นกเขาคูกู่ฟ้าเรียกหาคู่
จู้ฮุกกูโก่งคอดั่งขอถาม
อยู่ที่ไหนไม่ถวิลคิดบินตาม
พี่ต้องพล่ามลำพังหวังเธอมา
ทุกชีวิตลิขิตไว้ให้สมหวัง
ธรรมชาติสั่งแสงทองต้องพฤกษา
พืชจำเพาะสังเคราะห์แสงมิแล้งลา
สัตวาสิงสู่คู่พฤกษ์ไพร
ฉันเหม่อมองจ้องนกยกปีกอาบ
ปล่อยแสงฉาบขนฉ่ำสวยล้ำใส
เคียงคู่แอบแนบอิงพิงอุ่นไอ
กลางแดดใสใต้พฤกษาช่างน่าชม
15 มิถุนายน 2549 21:15 น.
Noktawan
เช้าสดใสได้แดดร้อนแผดกล้า
สาดส่องมาดุจมนต์ดลให้สวย
สะท้อนย้ำน้ำค้างพร่างงงงวย
แวววาวด้วยดั่งเก็จเม็ดจินดา
ประดับใบใส่หญ้าพฤกษากระจ่าง
ใครเผลอวางพลอยเพชรเม็ดแน่นหนา
เพชรน้ำค้างสว่างไสวใกล้ไกลตา
ดาษดาเกลื่อนดงทั่วพงพี
แม้น้ำงามตามใจแสงใสส่อง
ได้เพียงจ้องเพชรจ้าแจ่มราศี
มิอาจฉวยด้วยมือยื้อมณี
คุณค่ามีแค่มองต้องด้วยตา
ชั่วครู่เดียวเสี้ยวหนึ่งครึ่งนาที
แสงรวีสาดสว่างกลางพฤกษา
เพชรมลายหายวับลับสายตา
รอเวลาวันใหม่ได้มาเยือน
หน้าส่วนตัว
7214
