26 มกราคม 2555 19:45 น.
nok_yak
เปิดเฟสบุ๊ค ออนไลน์ อยู่หลายครั้ง
ด้วยใจหวัง อยากเจอ เธอสักหน
คลิกแถบชื่อ เรื่อยไป แล้วไล่วน
พบแต่คน เดิมเดิม เริ่มถอนใจ
ที่แอดเฟรนด์ เข้ามา สี่ห้าร้อย
แต่รอคอย หนึ่งคน อยู่หนไหน
เธอที่เคย ทักทาย แล้วหายไป
ทิ้งให้ใคร นั่งรอ หน้าจอคอมฯ
กับโซเชียลเน็ตเวิร์ค เบิกโลกกว้าง
แต่ไร้ทาง พบเจอ เธอหายจ๋อม
โพสต์ข้อความ ถามไถ่ ก็ไม่ยอม-
ตอบคำหอม สักคำ ทำเฉยเมย
รูปโปรไฟล์ คล้ายเธอ นั่งยิ้มเยาะ
ร้ายจริงเนาะ คนเรา ใจเจ้าเอ๋ย
ขืนรออีก ฉันคง ต้องลงเอย
เป็นจำเลย ติดคุก เฟสบุ๊คแล้ว
23 มีนาคม 2554 12:01 น.
nok_yak
เมื่อนิวเคลียร์แผ่พลังพิษรังสี
ภัยก็มีกระจายทั่วหัวระแหง
หายนะโรงไฟฟ้าคราร้ายแรง
มีคนแกร่งยืนหยัดอยู่มิดูดาย
เหล่านักสู้นิรนามท่ามวิกฤต
พร้อมอุทิศชีวิตพลีไม่หนีหาย
ใจองอาจฤๅหวาดหวั่นอันตราย
แม้ตัวตายแต่ก็ต้องสู้ลองดู
ประวัติศาสตร์หน้าใหม่ได้จารึก
บทบันทึกแห่งวิญญาณการกอบกู้
ซามูไรที่ไร้ดาบปราบศัตรู
แต่ก็สู้เพื่อญี่ปุ่นทั้งแผ่นดิน
อนาคตยังอีกไกลใครเล่ารู้
การต่อสู้ดำเนินไปยังไม่สิ้น
ปาฏิหาริย์ขอสักครั้งช่วยหลั่งริน
คุ้มชีวินซามูไรปลอดภัยเอย
บทกลอนสดุดีวีรกรรมของช่างเทคนิค นักดับเพลิง
และผู้เกี่ยวข้องในปฏิบัติการกู้ภัยโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ที่ฟูกูชิมา
ซึ่งมีสารกัมมันตรังสีรั่วไหลในระดับอันตราย
25 พฤศจิกายน 2550 12:09 น.
nok_yak
( อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ สลับ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ )
แสงสูรย์สว่างสรวง
ประลุห้วงประดับหาว
แสงบารมีพราว
ประลุจบพิภพไตร
เย็นกายเพราะหยาดพิรุณพรม
ก็ระทมเพราะร้อนใจ
เย็นจิตเพราะน้ำพระหฤทัย
ก็ระรื่นเพราะชื่นนาน
ร่มไทรพิไลหล้า
สกุณาก็เบิกบาน
ร่มโพธิสมภาร
นรเปรมเกษมสันต์
แห่งองค์มหาวชิรเจ้า
ศิระเกล้าประคมคัล
กอปรกิจประสิทธิ์คุณะอนันต์
พลวัตพิพัฒน์พา
ขอทรงสถิตใน
พระมไหสวรรยา
แผ่ราชศักดา-
ภินิหารภิบาลไทย
ตราบสิ้นอุษากลพิภพ
ผิวจบอสงไขย
ขอรองพระบาทนฤชัย
ศตกัลป์นิรันดร์กาล
11 พฤศจิกายน 2550 23:07 น.
nok_yak
เจ้าหญิงตากลม
นอนซมป่วยไข้
หมดแรงแกล้งใคร
ไร้ฤทธิ์คิดงอน
น้ำมูกก็ไหล
เจ็บคอก็ไอ
จับไข้ตัวร้อน
กินยานะครับ
นอนหลับพักผ่อน
นิดเดียวเดี๋ยวป้อน
ไม่ขมไม่ขม
อากาศเริ่มหนาว
บาดลึกนึกร้าว
หนาวกายเกินข่ม
จะอยู่ชิดใกล้
เฝ้าไข้ชื่นชม
อบอุ่นอารมณ์
หลับพลันฝันดี
เจ้าหญิงหวานใจ
เป็นไข้อย่างนี้
หากฟ้าปรานี
พี่ขอป่วยแทน
24 ตุลาคม 2550 01:59 น.
nok_yak
เจ้าหญิงหน้าบึ้ง
โกรธขึ้งใครมา
ไม่พูดไม่จา
หน้าเง้าหน้างอน
ดอกไม้พลอยเฉา
ผีเสื้อพลอยเหงา
คนเอาแต่ค้อน
อารมณ์ขุ่นใจ
เก็บเอาไว้ก่อน
ใช่คิดยอกย้อน
แค่เย้ายั่วยิ้ม
รู้ไว้ใช่ว่า
หน้านิ่วนานมา
หน้าจะแก่เหมือนซิ้ม
โปรดเถิดเพียงแย้ม
แก้มนุ่มกรุ้มกริ่ม
เดี๋ยวเลี้ยงไอติม
ไม่อิ่ม - ไม่พอ
เจ้าหญิงหน้าบึ้ง
โกรธขึ้งใครหนอ
รู้ไหมใครรอ
ขอแค่เธอยิ้ม
หน้าส่วนตัว
7117
