29 พฤษภาคม 2548 01:18 น.

ฉันคือ...กระจกเงา

nobody_knows



ฉันคือกระจกเงา   ฉันเก่าสีซีดจาง   ขอบกะเทาะล่อน

ฉันถูกทิ้งไว้ริมทาง   นานแล้ว

ฉันอยากจะเล่าเรื่องเมื่อเช้าวันนี้   ให้เธอฟัง

สาวน้อยคนหนึ่งเดินผ่านมา   เธอหยิบฉันขึ้นมา   น้ำตาเธอปริ่มคลอเบ้า



สาวน้อยคนนั้นจ้องมองฉัน   เธอจ้องมองผ่านฉัน

เธอมองลึกลงไปในดวงตาของเธอเอง



เธอมองฉัน   สะท้อนเธอ   น้ำตาหยาด

เธอเอื้อนปาก   เอ่ยวจี   ไม่มีเสียง

สะอื้นสำเนียง   เสียงแตกพร่า   ส่อใจรอน



สาวน้อยจ้องมองฉันอยู่นาน   เธอจ้องผ่านฉัน  

เธอจ้องลึกลงไปในดวงตาของเธอ

เธอจ้องมองลึกผ่านดวงตาร้าวราน   เธอจ้องลึกลงไปในหัวใจ



ใจหนอใจ   ไยว่างเปล่า   หนาวสุดเหงา

ใจร้อนเร่า   เคยร้อนแรง   กลับแห้งผาก

ใจเป็นซาก   บากเป็นแผล   รอยเลือดซึม

ใจหลงลืม   เคยเสพสุข   กลับระทม   ระบมใจ



ชายคนนั้นจากไปแล้ว   สาวน้อยร้องไห้จนน้ำตาเหือด

น้ำตามันไม่มีจะไหลอีกแล้ว   ใจมันทุกข์จนเหี่ยวแห้ง

อกมันไม่เหลือความชุ่มชื้นใดๆอีกเลย



สิ่งที่สาวน้อยต้องการจริงๆในตอนนี้   คือ   ล้มตัวลงนอน

หลับไปให้แสนนาน   ตัดเยื่อใยสุดท้ายที่เชื่อมใจเธอไว้กับเขา   ให้ขาด



สาวน้อยจ้องลึกลงไปในดวงตาของตัวเอง   ดวงตานั้นจ้องตอบกลับมา

แววตาฉาบแววหวาน   เธอยิ้มให้ตัวเอง   สาวน้อยกลับมารักตัวเองอีกครั้ง

เธอวางฉันลง   ก้าวเดินต่อไป



ส่วนกระจกอย่างฉัน   ก็รอคอยต่อไป

รอคอยที่จะส่องสะท้อนใจ   ใจของคนที่หยิบฉันขึ้นมา				
27 พฤษภาคม 2548 23:12 น.

แค่นี้...สุขก็ล้นใจ

nobody_knows



นอนหนุนตัก   อบรักอุ่น   หนุนตักนิ่ม

ไอรักอิ่ม   เต็มในอก   นวลเนียนนุ่ม

มือเธอกุม   มือฉันไว้   ใจเชื่อมกัน

ตาชวนฝัน   แววหวานหวาม   ใจฉันหวิว				
27 พฤษภาคม 2548 01:33 น.

ก้าว...นุ่มนุ่ม

nobody_knows



ยามเธอย่าง   ขาเธอยก   อกเธอผาย

เธอเยื้องกราย   ขาเธอก้าว   นุ่มบาดใจ

เนียนละไม   สุดละเมียด   เธอพลิ้วเดิน

สะโพกเหิน   ค่อยบิดเนิบ   ทำหัวใจ   ฉันละลาย				
25 พฤษภาคม 2548 23:21 น.

เสพ...ไฟพยาบาท

nobody_knows



แม่พ่อร้าง ใจเคว้งคว้าง อ้างว้างเหงา

อกมีเงา ความเหงาทาบ ไร้แสงส่อง

เหงากรีดร้อง เสียงยะเยือก เย็นสุดหนาว

สะท้านกราว ร้าวกลางใจ รอไออุ่น


อกเย็นเยียบ หนาวเกาะกุม ไร้อุ่นอบ

คืนวันทบ เวลาผ่าน ใจระทม

เหงาสะสม หนาวทวี อยากพ้นไป

ต้องออกไล่ ออกตามล่า ความร้อนแรง


ต้องเข้มแข็ง ต้องกร้าวแกร่ง ต้องทำลาย

ชี้ปืนหมาย หัวศัตรู เหนี่ยวไกยิง

เหงาที่สิง อยู่ในใจ ได้ผ่อนคลาย

หนาวละลาย ได้เสพไฟ พยาบาท				
25 พฤษภาคม 2548 00:45 น.

การรอคอย...สิ้นสุด

nobody_knows



ราบราบเรียบเงียบเงียบฟ้า        ดาวดับ

เนียนเนียนลับนวลนวลจันทร์   เมฆบัง

ระบัดรั้งแผ่วพลิ้วผิน                  ลมโชย

ปลิวโปรยโปรยลิ่วลงมา              สู่ผืนดิน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnobody_knows
Lovings  nobody_knows เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnobody_knows
Lovings  nobody_knows เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnobody_knows
Lovings  nobody_knows เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงnobody_knows