2 พฤศจิกายน 2549 09:44 น.
Niramai
อยู่ตรงนี้รอที่เธอที่เก่า
บังเกิดความเหงาที่ช่วยไม่ได้
แต่ไม่เคยท้อ แม้ต้องรอต่อไป
ถ้ามองเห็นว่าจุดหมาย นั้นยังเป็นเธอ
อยู่ตรงนี้ ...รอเธอที่เดิม
และสิ่งที่พูนเพิ่ม คือ..รักเธอเสมอ
ที่ไม่เคยจางไป คือ ..ยังไงก็รักเธอ
โปรดอย่าปล่อยให้คอยเก้อ เพราะคนที่รักเธอคนนี้ยังรอ
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~~*~*
1 พฤศจิกายน 2549 13:17 น.
Niramai
แค่เคยมี.
ระหว่างเรา ...จบลงที่ตรงนี้แล้วใช่ไหม
แค่คนเคยรักมันก็มากจนเกินไป
แค่คนมีใจ ....แต่ไม่เคยจริงจัง
แค่เคยรักกัน
เมื่อเธอพร้อมจะทั้งฉันไว้ข้างหลัง
แค่คนเคยคุ้นใจ ที่เธอทิ้งขว้างไว้ให้อยู่ลำพัง
แค่นั้นก็เป็นเหตุผลของทุกอย่าง ที่สร้างระยะห่างระหว่างหัวใจ
1 พฤศจิกายน 2549 02:31 น.
Niramai
เธอผู้มากับวันเวลาที่ผ่านเลย
แปลกนักที่เธอไม่เคยผันผ่าน
ยังคงอยู่ในหัวใจ คล้ายว่าจะเนิ่นนาน
แม้คืนวันแห่งกาลจะผ่านเลย
ลมรำเพยพัดพาเธอมาหรือเปล่า
ไม่บอกกล่าวสิ่งใดไว้เพื่อเฉลย
มีเพียงเสียงแห่งใจให้คุ้นเคย
แต่จะเอ่ยคำรัก กลับยากเย็น
เธอผูกพันฉันไว้ในคำว่ารอ
เพียงจะขอฟังคำนั้น สักวันคงเห็น
ว่า รัก...เป็นเช่นหยดน้ำที่ฉ่ำเย็น
จะซ้อนเร้นไปใยหนอใจเธอ
หน้าส่วนตัว
1170
