31 สิงหาคม 2553 17:19 น.
nidnaree
เปาะภู เอื้องผา ไอยราดอก
ปรายหมอก ขาวมัว สลัวผา
ผาเยือง เยื้องดู ช่างงามตา
ผกา งามงอก ออกดอกรวง
เพลินชม บุปผา เอนอ้าออก
แตกดอก งามเด่น เห็นสีม่วง
เอื้องแซะ หมอนไข่ ออกเป็นพวง
ภูหลวง เด่นงาม นิยามไพร
มองเห็น นกปรอด เฝ้าพรอดรัก
นิลตวาร้องทัก เสียงก้องใหญ่
กินแมลงหัวสีทอง ช่างว่องไว
เพลินใจ เที่ยวชม ไม้ นก วิว
ผีเสื้อ บินเที่ยว เลี้ยวชมดอก
บานออก เอื้องตาเหิร เพลิดเพลินฉิว
เลาะลัด ตัดทุ่ง ลมพัดปลิว
ชมวิว ริมผา น่าตื่นใจ
หนวดปลาหมึก ดอกเหลือง เอื้องสีขาว
เป็นพวงยาว เกาะรวม ร่วมไม้ใหญ่
นกไพร เพลินกินชิม ลิ้มดอกใบ
วงจรให้ หลากชีวา พึ่งพากัน
มีต้นไม้ มีสายน้ำ มีสายหมอก
มีไม้ดอก มีไม้ผล มีรอยฝัน
มีจันทร์เสี้ยว เลี้ยวลดทาง หว่างตะวัน
มีเธอฉัน เคียงข้างคู่ อยู่อย่างเคย
5 สิงหาคม 2553 15:31 น.
nidnaree
แรกเจ้าตื่นลืมตามาดูโลก��
แม่พัดโบกโยกอุ้มคุ้มภัยเจ้า
แม่ลุกดึกดูเจ้าฟ้องร้องไม่เบา��
แม่คอยเฝ้าถนอมรักฟูมฟักมา
จนเจ้าเริ่มเดินออกเริ่มบอกได้��
เจ้าหวังไว้ใดเล่าแม่เฝ้าหา
แม่อุ้มชูดูเจ้าเติบโตมา���
การศึกษาหาเสริมเพิ่มเป็นทุน
หวังแค่เจ้าเติบใหญ่ใฝ่ศึกษา��
ภายภาคหน้าเลี้ยงตัวได้เอื้อเกื้อหนุน
แม่อบรมบ่มเมตตาเกื้อการุณ� �
ให้อบอุ่นไม่รวนเรเกวุ่นวาย
เมื่อเริ่มรุ่นครุ่นระวังการคบมิตร�� �
สราญจิตรพบมิตรแท้แม้ดังหมาย
ลูกเติบใหญ่ได้สมบูรณ์ทั้งใจกาย�
แม่ไม่คลายห่วงลูกผูกพันมา��
��������
เริ่มการงานสานมั่นคงดำรงชีพ�
ไม่ควรรีบเรื่องคู่ครองตรองเลือกหา
หวังเพียงเจ้าออกเรือนเมื่อถึงครา�
สมอุราครองคู่อยู่ยืนนาน
นับแต่เกิดลืมตามองลองตรองจิต�
ใครเคียงชิตทั้งวันทุกข์ทั้งสุขหวาน
แม่คนเดียวเกี่ยวห่วงผูกลูกทุกวาน� �
รักใดปานเปรียบรักแท้ แม่ ของเรา
มกราคม ๒๕๕๐
4 สิงหาคม 2553 19:48 น.
nidnaree
มหาคลื่นถาโถมโหมเข้าฝั่ง
มหาพลังพัดฟาดกวาดทุกหน
พลังจากมหาคลื่นกลืนร่างคน
ทั่วทุกหนระทมซ้ำดำดิ่งจม
แม้นผ่านเลย ล่วงมา ทิวาผ่าน
กระแสธารผ่านชุกทุกข์ทับถม
กระแสทุกข์เศร้าขลุกสุดระทม
กระแสลมพัดโศกระโยกคลอน
กระแสธารน้ำใจมาไหลหลาก
น้ำตาพลากจากผู้คนทนหลอกหลอน
สายน้ำทิ้งผ่านของสิ่งนิ่งตะกอน
ของจงผ่อนความชั่วผืนคืนทะเล
แต่งให้เพื่อ ระลึกถึงเหตุการณ์ สึนามิถล่มไทย
หน้าส่วนตัว
2625
