11 เมษายน 2550 15:01 น.
nidhi
ลอยดวงเด่นบนฟ้านภากว้าง
ไม่อ้างว้างบ้างหรือพระจันทร์จ๋า
แสงเดือนผ่องส่องแสงงามจับตา
รู้ไหมว่าคนรักข้าอยู่ไหน
๒๗กันยายน๒๕๔๗
จำใจต้องบอกลาอย่าเศร้าโศก
ที่อับโชคคงไม่นานอย่าท้อถอย
หากบุญมาวาสนาที่รอคอย
ไม่ต้องสอยก็ลอยร่วงมาให้ครอง
๒๘กันยายน๒๕๔๗
มืดสลัวมัวหม่นบนท้องฟ้า
ทั่วนภาเกลื่อนกล่นเมฆหม่นหนาว
นกการ้องบ่นว่าจวนถึงคราว
เริ่มจะหนาวแล้วนะพระคุณเอ๋ย
๓๐กันยายน๒๕๔๗
สัญญาไว้วันนั้นยังจำมั่น
ไม่ทิ้งกันและกันนั่นใช่ไหม
แต่ขอถาม ณ วันนี้เป็นอย่างไร
เหตุไฉนลืมจำคำวันนั้น
๒๘ตุลาคม๒๕๔๗
สุดสายรุ้งมุ่งไปหาให้พบ
ก่อนจะจบสิ้นแสงชีวิตฉาย
ภารกิจติดรออยู่จะได้คลาย
จุดมุ่งหมายคือได้พบอยู่ครบคน
๙พฤศจิกายน๒๕๔๗
สุดแดนนี้ที่เคยหวังจะมาพบ
กว่าดินกลบร่างฝังยังสุสาน
เพื่อสืบทอดเจตนปณิธาน
และสืบสานความใฝ่ฝันอันดีนั้น
๑๑พฤศจิกายน๒๕๔๗
อย่าสิ้นหวังตั้งจิตให้มุ่งมั่น
รู้ให้ทันปัญหาที่มาขวาง
ตั้งสติตรองนึกหาหนทาง
หัดปล่อยวางอย่างสุขุมหายกลุ้มพลัน
๑๗พฤศจิกายน๒๕๔๗
สุดปัญญาจัดหาคืนให้ได้
สุดสิ้นใจไขว่คว้าหาชื่อเสียง
สุดหนทางเดินไปให้ใกล้เคียง
สุดจะเถียงความเป็นจริงที่เกิดขึ้น
๑๗พฤศจิกายน๒๕๔๗
ผลประโยชน์อะไรนักชักให้ฆ่า
กรรมบังตาพาไปทำให้หลง
อวิชชามากไปจิตต่ำลง
เมื่อใดปลงลงได้ถ้าไม่รู้จักพอ
๒๒พฤศจิกายน๒๕๔๗
สุดสายรุ้งตรงไหนไม่เคยพบ
จุดบรรจบที่ไหนใคร่ขอถาม
บ่อกำเนิดอยู่ที่น้ำตัดแสงตาม
แล้วสร้างความสดใสบนท้องฟ้า
10 เมษายน 2550 03:55 น.
nidhi
ลมเรื่อยเรื่อยเฉื่อยฉิวต้องผิวเนื้อ
จากทางเหนือพัดผ่านม่านไหวไหว
บ่งบอกว่าหน้าหนาวนี้ยังไกล
เธออยู่ไหนเวลานี้พี่อยากรู้
๘ธันวาคม๒๕๔๗
สู้ต่อไปด้วยใจมั่นอย่าหวั่นไหว
หมั่นฝึกใจให้ตรงฝ่าพงหนาม
สู้อุปสรรคขจัดสิ้นด้วยพยายาม
อย่าเกรงขามพยายามต่ออย่ารออะไร
๑๓ธันวาคม๒๕๔๗
เรื่องที่หวังตั้งใจไว้อย่าไปเลิก
ถึงชื่อเกริกสูญสลายละลายหลอม
จิตตั้งมั่นเลิกหวั่นไหวใจอย่ายอม
จงเตรียมพร้อมไว้ต่อสู้กู้ฐานะ
๑๓ธันวาคม๒๕๔๗
จวนจะสิ้นปีเก่าเฝ้ารอใหม่
จัดเตรียมใจอย่าไปรอข้อที่ฝัน
เก็บบันทึกข้อผิดพลาดแต่ละวัน
แล้วจงหมั่นตรองตรึกนึกแก้ไข
๑๓ธันวาคม๒๕๔๗
จากวันนั้นถึงวันนี้หกปีกว่า
ก่อนจะมาถึงจุดที่หักเห
ผ่านงานหนักทุกวันอย่างทุ่มเท
เพื่อจะเหหนทางสร้างชีวิต
ทุกทุกวันตื่นแต่เช้าออกจากบ้าน
เริ่มทำงานสานที่ก่อขอแก้ไข
ทุกวันนี้ปรี่ล้นกำลังใจ
ค่อยทำไปปัญหาร้ายคงกลายดี
๑๔ธันวาคม๒๕๔๗
แม้นมืดหนาวราวถูกขังอยู่ใต้โลก
อย่าไปโศกเศร้าอยู่สู้แก้ไข
ลบอดีตมัวหม่นขว้างทิ้งไป
เพียรตั้งใจหยัดสู้กู้ฐานะ
๑๔ธันวาคม๒๕๔๗
แสงแดดอุ่นส่องทั่วสลัวหาย
ลมพัดคลายหายกลุ้มที่รุมสุม
แสงแดดส่องวาววับจับทุกมุม
สลัวคลุมก็หายคลายจากมืด
๑๖ธันวาคม๒๕๔๗
แสงทองสาดส่องลงมาฟ้าสวยสด
ช่างงามงดจับตานภาสวย
สายลมอุ่นพัดมาพาระรวย
ดอกไม้สวยร่วมด้วยช่วยส่งกลิ่น
๑๗ธันวาคม๒๕๔๗
ปีสองพันห้าร้อยสี่สิบแปด
ให้จงแวดด้วยสุขทุกข์อย่าเห็น
ให้รื่นรมย์มีสติอย่างควรเป็น
โรคขุกเข็ญมอดมลายอย่ากรายใกล้
๑๗ธันวาคม๒๕๔๗
สวัสดีปีระกาให้สร่างโศก
สมบูรณ์โชคโรคไม่มีดีอย่างหวัง
ใจเปี่ยมสุขชีพสดใสไม่ผุพัง
ทุกสิ่งหวังดีดีจงสำเร็จ
๒๐ธันวาคม๒๕๔๗
ให้มีสุขสวัสดีมั่งมีโชค
ที่เคยโศกโรครุมเร้าเศร้าทุกข์หมอง
ให้ปราศโศกสิ้นโรคร้ายอย่างใจปอง
ที่เคยหมองให้คลายหมดปรากฏนาน
๒๐ธันวาคม๒๕๔๗
เย็นลมหนาวพัดโบกโบยโชยมาแล้ว
ยังยินแว่วแผ่วแผ่วแจ้วแจ้วเสียง
สกุณาผกผินบินเคียงเรียง
ขอเธอเคียงอยู่ใกล้ใจคงสุข
๒๑ธันวาคม๒๕๔๗
ถึงจนยากลำบากสักเพียงไหน
ถ้าหากใจยังมั่นหมั่นขยัน
พากเพียรสู้ทนไปคงสักวัน
ตั้งใจนั้นฝันบรรเจิดเกิดขึ้นจริง
๒๒ ธันวาคม๒๕๔๗
10 เมษายน 2550 03:49 น.
nidhi
ถึงวันนี้ชีพที่เหลือนั้นเพื่อลูก
แม้จะถูกหยามเหยียดทำเดียดฉันท์
อดทนสู้ต่อไปไม่นานวัน
ความสุขสันต์วันที่เหลือคงดีขึ้น
๙สิงหาคม๒๕๔๗
ในเวลาอับโชคอย่าโศกศัลย์
ตราบตะวันยังอยู่โลกสดใส
ชีพต้องอยู่อดทนสู้ต่อไป
ท้าโลกให้ได้รู้ยังสู้ต่อ
๑๗สิงหาคม๒๕๔๗
In God we trust
In such this time
To find myself
To help the family.
August17, 2004
เมื่อรู้สึกอับจนอย่าก่นว่า
เที่ยวโทษด่าโชคชะตาฟ้าราศี
หมั่นอดทนไปจนกว่าจะได้ดี
กู้ศักดิ์ศรีคืนกลับประดับสกุล
๑๗สิงหาคม๒๕๔๗
ถึงวันนี้ที่หวังยังไม่เสร็จ
เกือบจะเจ็ดปีแล้วแน่วแน่สรรค์
ที่แก้ไขใกล้จะดีขึ้นทุกวัน
ที่ใฝ่ฝันจะแก้ไขใกล้เสร็จแล้ว
๑๘สิงหาคม๒๕๔๗
จากวันนั้นถึงวันนี้หลายปีแล้ว
แต่ยังแน่วแน่ใจต้องแก้ไข
หวังพรุ่งนี้มะรืนนี้ดีอย่างใจ
ที่แก้ไขไปแล้วช่างน้อยนัก
๑๘สิงหาคม๒๕๔๗
สิ่งที่หวังตั้งใจในวันนี้
หมั่นทำดีคิดดีละที่ชั่ว
หากนอนหลับพับไปไม่ต้องกลัว
ทำดีทั่วกลัวอะไรใครติฉิน
๒๔สิงหาคม๒๕๔๗
ความวุ่นวายสายวันนี้มากมียิ่ง
เกือบทุกสิ่งล้วนต้นตอก่อปัญหา
ความยุ่งยากค่อยสะสมตามติดมา
ถึงเวลารับความจริงในวันนี้
๓๑สิงหาคม๒๕๔๗
สุดสายป่านคือว่าวน้อยที่ลอยลิบ
กว่าห้าสิบไล่ตามหวังยังตามหา
ชีวิตเศร้าเคล้าสุขทุกข์นานา
ต้องฟันฝ่าอีกเท่าไรใครรู้บ้าง
๑๕กันยายน๒๕๔๗
ต่อไปนี้ที่ยังเหลือนั้นเพื่อลูก
เรื่องผิดถูกหรือไม่ไว้ทีหลัง
ก่อนเคยคิดติดเอาไว้ยังไม่ทำ
เดี๋ยวนี้จำเป็นต้องเร่งเซ็งซะแล้ว
๑๕กันยายน๒๕๔๗
คือความหวังที่ตั้งไว้ไม่แปรเปลี่ยน
คือความเพียรประพฤติชอบเพื่อตอบสนอง
คือการเลี่ยงประพฤติผิดทำนอง
คือยุคทองส่องสว่างกระจ่างแล้ว
๒๓กันยายน๒๕๔๗
แสงแดดส่องเรืองรองอย่างทองอาบ
จิตกำซาบปลาบปลื้มลืมทุกข์ขม
ที่ผ่านมาทุกข์หนักมักระทม
เมื่อใดสมเกือบจะล่มจมอยู่แล้ว
๒๔กันยายน๒๕๔๗
10 เมษายน 2550 03:45 น.
nidhi
ที่เคลือบแคลงแสร้งรักยังหนักจิต
ที่ดวงจิตเศร้าหมองข้องใจไหม
ที่ยังรักนั้นรักอยู่หรืออย่างไร
เป็นไฉนไยไม่แจ้งแกล้งให้รอ
๑๘มีนาคม๒๕๔๗
ละอองฝนโปรยปรายเกือบสายแล้ว
ยินนกแจ้วแว่วเสียงสำเนียงหวาน
นกตัวนั้นมันยืนเกาะสายไฟนาน
ชวนสงสารวานไปบอกให้มันรู้
๒๐มีนาคม๒๕๔๗
จากวันนั้นถึงวันนี้ยังดีอยู่
เพราะใจสู้ไม่ท้อไม่รอฝัน
สู้อย่างนี้สู้ทุกทีสู้ทุกวัน
สู้ไม่หวั่นกลั้นใจสู้สู่จุดหมาย
๒๖มีนาคม๒๕๔๗
ก่อนฟ้ารุ่งเรืองรองที่หมองมืด
ก่อนความมืดจางหายเพราะพ่ายแสง
ก่อนชีพรุ่งเรืองรองก้องสำแดง
ก่อนสิ้นแสงปฐพีทำดีไว้
๓๐มีนาคม๒๕๔๗
จากก้อนดินเป็นสินทรัพย์นับไม่ถ้วน
ลำบากล้วนจวนจะดับอยู่หลายหน
บางครั้งทุกข์บางครั้งเศร้าเคล้าปะปน
ชื่อว่าคนปนกันอยู่รู้รู้กัน
๒๑เมษายน๒๕๔๗
เช้าวันนี้มีเมฆครึ้มลอยล่องทั่ว
ดูมืดมัวชั่วประเดี๋ยวแล้วก็หาย
แสงแดดส่องเรืองรองต้องผิวกาย
ความมืดหายไปหมดสดใสพลัน
๒๒เมษายน๒๕๔๗
ไม้ในเมืองวันนี้ยังมีบ้าง
แต่ก็บางไปหมดเพราะหดหาย
ที่เหลืออยู่สู้ต่อเพื่อหยั่งกาย
ไม่สลายฝังกายหล่นปนเป็นดิน
๒๒เมษายน๒๕๔๗
เมฆขาวใสสว่างกระจ่างแล้ว
พระสงฆ์แจวเรือกลับคล้อยลับหลัง
นกกาบินร่อนร้องก้องเสียงดัง
นกเอี้ยงยังเริงร่าเกาะหลังทุย
๒๓เมษายน๒๕๔๗
ในโลกจริงวันนี้แม้มีเพื่อน
แต่ดูเหมือนอยู่คนเดียวเลยเชียวหนา
เพื่อนที่เคยใกล้ชิดเกื้อหนุนมา
ไม่นำพาอีกแล้วน้องแก้วเอ๋ย
เมษายน๒๕๔๗
จากเมืองไทยไปอยู่เมืองญี่ปุ่น
พ่อคุณยุ่นเป็นยังไงขอไต่ถาม
อยู่ทางนี้ยังอยู่สุขเกือบทุกยาม
เพียงแต่อ้างว้างบ้างบางเวลา
๒๕๔๗
ถึงวันนี้ยังมีที่ไม่ดีบ้าง
แต่ก็ห่างไกลจากทุกข์ที่เคยหลอน
ถ้ายังอดทนอยู่ได้ไม่อาทร
ที่ทุกข์ร้อนก่อนวันนี้ย่อมคลี่คลาย
๒๒กรกฎาคม๒๕๔๗
หยาดฝนหล่นปนน้ำตาเวลาเศร้า
นั้นคลุกเคล้าความรู้สึกลึกลึกขม
แต่เมื่อฝนปนน้ำตาสร่างซาจม
ความขื่นขมระทมเศร้าเบาลงไป
๕สิงหาคม๒๕๔๗
10 เมษายน 2550 03:41 น.
nidhi
ค่ำคืนนี้แม้มืดหนาวจงก้าวต่อ
อย่าไปรอหวังสัมฤทธิ์จะผิดหวัง
จงแปรเปลี่ยนความคับแค้นเป็นพลัง
แล้วจงตั้งใจสู้กู้ฐานะ
๒๒ธันวาคม๒๕๔๖
เกาะสายไฟเส้นเดียวเปลี่ยวไหมนี่
สูงอย่างนี้จะโดดเดี่ยวเปลี่ยวแค่ไหน
อยู่ตัวเดียวเที่ยวไปทั่วทุกถิ่นไกล
นานเท่าใดแล้วเจ้านกวิหคเหลือง
๒๘มกราคม๒๕๔๗
สามสิบมกราเวียนมาครบ
จงประสบแต่ความสุขความเจริญเดินก้าวหน้า
ให้ได้เรียนสำเร็จทุกวิชา
ให้ก้าวหน้าต่อไปอย่าได้หยุด
๓๐มกราคม๒๕๔๗
ตะวันสายสาดส่องเรืองรองทั่ว
ฟ้าที่มัวกลับสว่างกระจ่างใส
เหลือแต่เพียงร่องรอยค่อยลบไป
เช่นกับใจที่หมองไหม้ในวันนี้
๓๑มกราคม๒๕๔๗
ขอพระวิษณุกรรมประสิทธิ์
ผู้ทรงฤทธิ์วิทยาเลิศประเสริฐศรี
ได้โปรดดลใจด้วยช่วยลูกที
ต่อแต่นี้ให้มีสุขสำเร็จหวัง
๖กุมภาพันธ์๒๕๔๗
มาฆะบูชาครานี้วันที่ห้า
พุทธบูชากำหนดมาอย่าสงสัย
สวดมนต์เช้าเข้านอนค่ำดื่มด่ำใจ
เกิดเป็นไทยใจเราพุทธหยุดทำชั่ว
๘มีนาคม๒๕๔๗
หน้าส่วนตัว
582
