28 มิถุนายน 2547 18:16 น.
|NdEpEndEnT
แต่ละก้าวของการเดิน
มีขวยเขินกันบ้างไหม
มีทางทอดยาวไกล
แหละใบไม้ร่วงเต็มทาง
แหวกทางให้รองเท้า
ได้มาเล่าเรื่องโลกกว้าง
เลือกเดินที่ตรงกลาง
อยู่ระหว่างขาวกับดำ
ช่วงก้าวแต่ละก้าว
ที่เราสาวนั้นตรากตรำ
ใครหนอมาเหยียบย่ำ
ให้ชอกช้ำกับทุกข์ตรม
ก้าวขาอย่ายาวนัก
จงหยุดพัก ณ อาศรม
เผื่อใจได้เชยชม
โอ้อารมณ์สนุกสบาย
ก้าวช้าไม่ดีแน่
อาจต้องแพ้แก่จุดหมาย
อาจพบอันตราย
มากล้ำกรายกับตัวเรา
ก้าวย่างให้พอดี
กับวิถีที่รุมเร้า
สติคอยเป็นเงา
จะปัดเป่าเหล่าอธรรม
- -
22 มิถุนายน 2547 13:27 น.
|NdEpEndEnT
เวลาและนาทีไม่เคยหยุด
มีแต่ฉุดตัวเราให้เร่งรีบ
เราจึงควานหาแรงถีบ
มากระตุ้นเม็ดเลือดให้ทำงาน
ตัวขี้เกียจมีอยู่ในตัว
เราจึงมัวโอ้เอ้ทุกสถาน
ทำอะไรไม่ค่อยจะยาวนาน
เพราะขี้คร้านวันนี้จึงอับอาย
เข็มนาฬิกาเดินไปไม่เคยเหนื่อย
ไม่เคยเมื่อยบ่นพร่ำคำเบื่อหน่าย
มานะอดทนจนวันตาย
แม้สุดท้ายของนาทีเดินต่อไป
- -
20 มิถุนายน 2547 14:34 น.
|NdEpEndEnT
ฟ้าใหม่แห่งอรุณรุ่ง
กลิ่นจรุงชวนเคลิ้มฝัน
อยากนอนให้เต็มวัน
หฤหรรษ์โลกของเรา
ตื่นมามองโลกกว้าง
ใสสว่างไม่มีเหงา
ไออุ่นคอยบรรเทา
และปัดเป่าความเดียวดาย
เช้านี้มีความรัก
มาทายทัก ณ ยามสาย
มีสุขมิรู้วาย
ไม่เคยหน่ายเลยสักครา
- -
19 มิถุนายน 2547 22:00 น.
|NdEpEndEnT
ม่านฟ้าทาทาบโลก
ให้อาบโศกกันสักครั้ง
เหล่าชนต่างวาดหวัง
ว่าเงาดำจะผ่านไป
พายุมาเยี่ยมเยือน
ฤๅจะเตือนว่ามีภัย
สร้างเกราะกำบังไว้
มิให้ใครมากล้ำกราย
ฟ้าร้องเป็นสัญญาณ
ละลานหาจุดหมาย
กลัวหรือกลัวความตาย
จะมาคร่าชีวิตตน
11 มิถุนายน 2547 00:02 น.
|NdEpEndEnT
ยายชราเดินเข็นรถรุนขายถั่ว
หูตามัวฝ้าฟางบนถนน
แดดร้อนเปรี้ยงผิวกรังยายก็ทน
เพียงดิ้นรนเก็บเศษเงินที่ได้มา
เพื่อเจือจุนชีวิตแสนอาภัพ
แหละแหลกยับด้วยกรรมที่โถมถา
เพราะเหตุใดยายแก่หลั่งน้ำตา
คงเพราะว่าหมดตัวเพราะการพนัน
เมื่อวัยรุ่นยายติดเหล้างอมแงม
หน้ายตาแจ่มได้เงินมาเหมือนฝัน
เหตุแห่งโลภมอมเมาอย่างเมามัน
จึงคิดสั้นคิดผิดเดินอีกทาง
.................................
ไม่ไหวแล้วค่ะ
เดี๋ยวนี้โง่เยอะเลย
ไม่สามารถสร้างสรรค์ผลงานเลยค่ะ
เหนื่อยๆค่ะ
หน้าส่วนตัว
1590
