9 มกราคม 2547 11:35 น.
|NdEpEndEnT
ฟ้าหม่นระคนทุกข์
จิตถูกปลุกคุกรุ่นไฟ
แสงดับปลงหลับใหล
นิทราไซร้ไฟฝันมรณ์
เงาทึมสิสาดส่อง
ครรลองล่องดั่งสังหรณ์
ฟ้าพรากพเนจร
ให้อาวรณ์ทุกวารวัน
ปิศาจเข้าครอบงำ
ชวนตอกย้ำพิษสวรรค์
คราหนึ่งลุกตื่นพลัน
เพียงแค่ฝันในนิทรา
- - - - - - - - - - - - - - -
หวังเพียงแสงน้อยนิด
ปลุกชีวิตคิดสู้ฟ้า
หวังเพียงเศษเวลา
จักฆ่าฟ้าพินาศลง
- - - - - - - - - - - - - -
8 มกราคม 2547 14:51 น.
|NdEpEndEnT
พลิ้วแผ่วใยฝันวันอบอุ่น
หวานละมุนเคลิบเคลิ้มในห้วงฝัน
นางฟ้ามาเยี่ยมเยือนเตือนพระจันทร์
ดาราดารันดร์ล่วงหล่นมา
หมู่ดาวพราวพร่างวาววะวับ
อยากเอื้อมจับนับดาวบนราวฟ้า
เพียงแค่ก้าวสู่โลกกาลเวลา
โลกของข้าฯมีอิสระให้ท่านชม
เพียรด้วยใจดวงน้อยร้อยความรัก
พร้อมทอถักใยฝันล้อมรอบห่ม
ข้าฯมีโลกใบหนึ่งไร้ทุกข์ทม
เพียงอารมณ์สมเสน่ห์จินตนาการ
ได้อาศัยร่มเงาสร้างภาพเคลื่อน
ดวงดาวเกลื่อนเลือนลับระยับฉ่ำหวาน
ดาวดวงน้อยบริสุทธิ์ตราบเนิ่นนาน
คอยบันดาลไฟฝันปันแก่กัน
- -
7 มกราคม 2547 15:07 น.
|NdEpEndEnT
เกิดจากสันดานอันโสมม
สกปรกดอมดมกลิ่นคราบไคล
ตะวันร้อนระอุปลุกเภทภัย
มหันต์จัญไรแปดเปื้อนพสุธา
วิญญาณเด็กน้อยลอยละล่อง
ต่างเที่ยวท่องมองเมืองค้นหา
หนูถูกแม่ทิ้งลงนรกา
กี่เวลาหนูจะหลุดจากบ่วงกรรม
มนุษยชนบัดเดี๋ยวนี้
มีแต่ขี้รานรดคิดตกต่ำ
ไม่เหลือภาพอาบใจอาบอธรรม
ฅนบ้าพร่ำบ่นบนสะพานลอย
สาธารณะถูกยึดประพฤติแล้ว
คงไม่แคล้วแผ้วพานธรรมถดถอย
คงแต่ภาพประวัติกาลเป็นรอย
ใครเล่าจะคอยพระศรีอาริย์
- -
6 มกราคม 2547 16:12 น.
|NdEpEndEnT
โรงเรียนหนูถูกเผารับปีใหม่
แล้วจะเรียนที่ไหนล่ะคราวนี้
เผาวอดวายมืดหมดอนาคตชีวี
มารอัคคีมันจู่โจมลงนรา
เสียงสะอื้นร่ำโศกก้องโสตถนัด
นักเรียนเหมือนนัดรับทุกข์ขา
ใครล่ะรับผิดชอบและเยียวยา
หนูจะหาโรงเรียนที่ไหนกัน
คำสาปแช่งกองโจรสะท้านภพ
ให้มันประสบพบเจอแต่อาถรรพ์
ให้รับกรรมดำมืดทุกคืนวัน
อย่าได้ผุดสรรสร้างมาเป็น ฅน
ฤๅจิตใจมันหยาบช้า
ไอ้บาปหนาชาชินชาติอึงอล
ไอ้พวกทรามข้าจะฟันให้อับจน
ทุรชนจะลงทัณฑ์บัดเดี๋ยวนี้
- -
6 มกราคม 2547 15:43 น.
|NdEpEndEnT
ยุติธรรมสังคมอยู่ตรงไหน
ชนถึงได้รังเกียจเผ่าพันธ์นี้
ก็เป็นฅนเหมือนท่านรักศักดิ์ศรี
มีชีวีเดินบนดินเทียมเท่ากัน
แต่ถูกเหยียดเหยียบย่ำอกช้ำ
ใจระกำทุกข์ภัยขจัดฝัน
เพรียกหาสันติอยู่เนืองนันต์
ใจถูกบั่นคมมีดปุถุชน
เดินทางไหนฅนมองว่าสกปรก
เป็นดั่งนกปีกหักไร้แห่งหน
เพียงแค่หากินสุจริตตามฅนจน
สัปดนฅนมองว่าไร้จิตใจ
- -