4 กันยายน 2546 10:21 น.
|NdEpEndEnT
เด็กน้อยหน้าม่อยนั่งรอแม่
ผินหน้าแลรถราวิ่งขวักไขว่
ดูมอมแมมแสนซื่อบริสุทธิ์ใจ
เด็กน้อยไร้เดียงสาน่าชื่นชม
บางคนเล่นเกาะรั้วหน้าโรงเรียน
แม่ส่งเขียนเพียรอ่านใจสุขสม
เด็กน้อยเติบใหญ่ไม่โสมม
เฉกผู้ใหญ่ต่างอารมณ์ล้วนแปรผัน
บ้างเดินกินเดินเล่นกับเพื่อนข้าง
ไม่อ้างว้างเหมือนวันวานใจประหวั่น
ต่างผู้ฅนสำเหนียกแห่งชีวัน
ตัวใครตัวมันช่างปะไรไม่ใช่เรา
ผ่านหนทางกึ่งอามรมณ์ไม่คงมั่น
เหมือนถูกหั่นแดดิ้นให้หงอยเหงา
เกิดมากี่วันปีค่อยบรรเทา
สิ่งโรมเร้าอารมณ์นั่นเปลี่ยนไป
จากวันวานสู่วันนี้เจ้าเด็กน้อย
เคยจ้อยร่อยบัดนี้กายาใหญ่
หากในจิตฝังลึกของหัวใจ
ไม่มีใครใคร่รู้นอกจากตน
3 กันยายน 2546 12:38 น.
|NdEpEndEnT
เพราะเธอเป็นใครกัน
ฅนแปลกหน้าของคืนวันที่ผันผ่าน
บังเอิญทายทักฤดูกาล
คืนเนิ่นนานเราสองทอดอารมณ์
ใครกันเข้ามาคลายความเหงา
ที่เคยเศร้าตอนนี้ได้มาห่ม
เพราะใครที่ฉันได้สุขสม
พ้นจากตมห้วงทุกข์สุขสราญ
เพราะเป็นเธอฅนดีอยากอยู่ใกล้
แม้นห่างไกลกายา ณ ห้วงหาญ
ใจฉันเฝ้ารำพึงตลอดกาล
คอยขับขานถึงเธอตลอดไป
คิดถึงฉันบ้างได้ไหมสักน้อยนิด
ได้สะกิดอารมณ์จิตหวั่นไหว
แม้จะอยู่ไกลห่างแสนห่างไกล
หากหัวใจคิดถึงเธอฅนดี
สำหรับฉันเธอมีค่าสำคัญเสมอ
ใจพร่ำเพ้อถึงเธอเต็มล้นปรี่
เพราะเธอเป็นเธอฅนที่มี
ความใจดีผสานเสน่ห์แห่งตัวตน
สุขใจเวลาได้ใกล้ชิด
จักตราติดในฝันแห่งห้วงหน
คือความจริงใจกายแสนร้อนรน
ใจดั้นด้นรันรุกสู่ตัวเธอ
เพราะเธอเป็นเธอฉันจึงสุข
ปลดเปลื้องทุกข์ห่างหายมั่นเสมอ
เพราะมีอะไรดีในกายแหวกว่ายเจอ
ใจชะเง้อถึงเธอเพียงผู้เดียว
ยืนมองดาวเคียงข้างริมระเบียง
ได้คู่เคียงสนิทสนมไม่โดเดี่ยว
คืนร้างลากันไม่เป็นเกลียว
ใจเลยเสียวกลัวเธอจะจากไป
2 กันยายน 2546 21:48 น.
|NdEpEndEnT
คิดถึงรู้ไหมฉันคิดถึง
ให้ตราตรึงในภวังค์ห้วงตัณหา
ตกหลุมพลางสวรรค์ขีดเส้นชะตา
ได้นำพาฉันและใครได้พบกัน
ไม่เสียดายหัวใจที่คิดถึง
ใจคนึงถวิลรมย์ช่างเสกสรร
ฤๅลิขิตฟากฟ้าได้ผลักดัน
ชงักงัน ณ ห้วงแห่งโลกีย์
ได้สัมผัสสิ่งหนึ่งจากตัวใคร
ใจฝันใฝ่ให้คิดถึงทุกวันวี่
ใครมาผ่านพบไม่รอรี
ตื่นชีวีจากความเหงาสู่ความจริง
ใครปลุกฉันตื่นจากห้วงฝัน
ใจเต้นตอบท่วงทันได้เสพสิง
คืออะไรใจฉันได้ประวิง
คือทุกสิ่งที่ฉันตามหามานาน
อยากบอกให้รู้ว่าเป็นห่วง
จักลุล่วงผ่านใจกายที่ผันผ่าน
เป็นกำลังใจให้ใครตลอดกาล
แม้นวันวานไม่กลับกลายสู่นิรันดร์
จะขอยืนมองใครจากตรงนี้
กี่วันปีสุขทุกข์ปะปันกัน
ฉันเคียงข้างใจเธอทุกคืนวัน
แม้นจะเป็นในห้วงฝันฉันจะยืน
- -
เป็นห่วง
2 กันยายน 2546 21:27 น.
|NdEpEndEnT
ขอบคุณผองเพื่อนที่เป็นห่วง
ฉันถูกล่อลวงด้วยกลไฉน
ตกหลุมพลางของหัวใจ
หากฉันยอมรับแต่โดยดี
ฉันรักสิ่งที่ฉันคิด
คงไม่ผิดใช่ไหมทางวิถี
ดำเนินตามครรลองของชีวี
สู่ท่วงทีที่เห็นและเป็นไป
คืออะไรใจฉันสิควรรู้
จึงต้องผูกคู่ควรได้ชิดใกล้
อาจเป็นแค่ฅนของความใคร่
แต่หัวใจมีเขาอยู่เต็มล้น
รู้ไหมฉันเป็นห่วงสุดหัวใจ
อยากชิดใกล้มอบไออุ่นทุกแห่งหน
ไม่ว่าหนาวหรือร้อนของชีวน
ช่างแยบยลฉันชอบเธอเข้าเต็มเปา
2 กันยายน 2546 16:20 น.
|NdEpEndEnT
แผ่นฟ้เจดแผ่นน้ำเห็นแต่ไกล
อยากชิดใกล้แนบสนิทดั่งเช่นนั้น
อิงแอบแนบชิดจบนิรันดร์
ผ่านคืนวันเนิ่นนานยามราตรี
ฟ้าสางแสงแดดส่องประกาย
วะวับวายรายล้อมโอบคิรี
ดูอบอุ่นลถมุนละไมห้วงนที
ฤๅชีวีสนุกสนานได้เริงรอน
มองเข้าไปในเมืองที่เคยผ่าน
เฉกหมอกม่านบังมิดแลสลอน
บ้างรถราวิ่งชิงแข่งทั่วนคร
ฟ้าอมรยิ้มรับกับโลกา
สรรพสิ่งรายล้อมรอบแดนภพ
มิรู้จบพิษภัยแห่งตัณหา
กลิ่นโลกีย์อบอวลทั่วนภา
ใจผวากายาตื่นจากแดนฝัน
หน้าส่วนตัว
737
