13 ธันวาคม 2546 23:20 น.
|NdEpEndEnT
ริมฟุตบาธวัยรุ่นคะนองนัก
เที่ยวชวนชักซิ่งรถเร็วทำเป็นเท่ห์
มีสาวสาวซ้อนท้ายหว่านเสน่ห์
เดี๋ยวเถอะจะเทก้มลงเคียงทางจร
- -
จะโทษเด็กหรือผู้ใหญ่ดีเจ้าคะ
ผู้ใหญ่ละเลยมิเคยสอน
พฤติกรรมนำพาเที่ยวรานรอน
สักบทตอนละครสอนชีวิตจริง
- -
มีให้เห็นเต็มประเทศสารทิศ
ต่างชีวิตผิกถูกมั่วเสพย์สิง
บ้างยาอีเหล้าเบียร์สราญจริง
คิดว่าสุขยิ่งยืนกว่าสิ่งใด
- -
คือสิ่งที่ระบายหายหงอยเหงา
บั่นทอนเศร้าดายเดียวกว่าสิ่งไหน
หลุดไปโลกที่มีแต่ควันไฟ
สนุกใดสนุกยิ่งสมอารมณ์
- -
13 ธันวาคม 2546 11:48 น.
|NdEpEndEnT
สรรพสิ่งก่อเกิดที่บนโลก
กำเนิดโชคชะตาคร่าชีวิต
สัจธรรมรัตนตรัยไม่เคยผิด
ให้ฅนคิดทำดีละเว้นกรรม
แต่ไฉนมนุษย์เราหาเรียนรู้
สิ่งเลิศหรูชูเชิดทุกเช้าค่ำ
มัวแต่แย่งชิงดีเด่นกันระส่ำ
ค่าของชีพจึงลดต่ำแต่ก่อนกาล
นิทานปรัมปราสอนความสัตย์
มัธยัสถ์เป็นที่ตั้งกอปรพื้นฐาน
ตะวันตกเข้ามาครองตำนาน
จึงพบพาลแต่หัวทองอยู่ร่ำไป
ฮ่าฮ่าฮ่า มนุษย์โลกประสบเคราะห์
ควรเหมาะเจาะเมืองหลวงถล่มไหม้
ชนบทธรรมชาตินิเวศน์ไพร
อารยไซร้มืดหม่นกมลเศร้า
สร้างศรัทธาให้เกิดแก่ในจิต
จงสถิตในกายเถิดนานเนาว์
จักกู้ภาพแต่หนก่อนที่โง่เขลา
ท่านบรรเทาบรรเจิดแจ่มแก่ราตรี
- -
12 ธันวาคม 2546 17:27 น.
|NdEpEndEnT
วัตถุประหลาดมหัสจรรย์
เทคโนโลยีสวรรค์เสกสร้าง
ประดิษฐ์คิดค้นทำลายล้าง
หุ่นกระป๋องต่างแก่งแย่งชูชัน
เจ้าสัตว์ประหลาดมันไร้ชีวิต
วิถีที่ผิดมนุษย์จัดสรรพ์
รกโลกธรรมเนียมธรรมชาติจาบัลย์
อดีตอนันต์พลันหายลับตา
จากจินตนาการได้สัมผัส
วิทยาศาสตร์บำบัดทุกสาขา
เรียนรู้เข้าไปหนังสือวิชา
จดจำตำราพัฒนากว้างไกล
โลกไร้พรหมแดนติดต่อสื่อสาร
อนาคตกาลเดินไปถึงไหน
กาลเก่าลืมเลือนเลือดเนื้อเชื้อไทย
สุดท้ายใครครองประเทศบ้านเรา
- -
12 ธันวาคม 2546 17:22 น.
|NdEpEndEnT
โลกาสั่นสะท้าน เนืองนันต์ ฤๅครวญ
รานรอนเร่หลอนพลัน ร่ำร้อง
บาดแผลเยี่ยมสวรรค์ ยวนยั่ว ใดนา
ภูมิภพลวงลั่นก้อง ต่อต้าน ทรชน
กลไกประดับฟ้า คลาไคล
งามยิ่งขจรไกล ใคร่รู้
แลดีชั่วไฉน ผืนแผ่น ดินเฮย
อร่ามมนุษย์สู้ โอบอุ้ม นาคร
- -
11 ธันวาคม 2546 22:52 น.
|NdEpEndEnT
จุดจบของชีวิต
ขีดเส้นลิขิตไว้
จุดหมายอีกยาวไกล
ท้อแท้ใยเพียงวันนี้
หมดสิ้นแล้วทุกสิ่ง
พร้อมหยุดนิ่งคิดจะหนี
แหวกว่ายควันโลกีย์
โอ้ ชีวีดิ่งนรกา
ฤๅถึงคราพินาศ
มารกวาดล้างมนุสสา
กวาดสิ้นทั้งธารา
อีกเมฆาฟ้าฟาดฟัน
หน้าส่วนตัว
738
