30 ตุลาคม 2546 22:05 น.
|NdEpEndEnT
ยุติธรรมในโลกอยู่ตรงไหน
มือขวักไขว่ล้วนแล้วแต่อิจฉา
มนุษย์โลกจริงหรือ ? ไร้สัจจา
ภาพลวงตาทั้งเพที่เห็นจริง
อาณาประเทศเขตสยาม
เริ่มลุกลามในจิตเกาะติดยิ่ง
ทั้งเทือกเขาเหล่ากอต่างทิ้ง
เราจะพิงเสาใดหรือเพื่อนยา
ฤๅภพนี้ขาดแคลนแล้วฅนสัตย์
มักตระบัดถ้วนถี่ฉุดคร่า
คงเกี่ยวพันหนามหญ้าคา
อีกพันธุ์นานาร้องวิงวอน
ต่างโหยหวนกู้ก้องโลก
พร้อมทุกข์โศกครวญครางคลอน
พื้นสะเทือนสนั่นม้วยมรณ์
จิตสังหรณ์ขจรนิรันดร์
- -
30 ตุลาคม 2546 21:08 น.
|NdEpEndEnT
เวิ้งฟ้ากว้างไกลเกินเอื้อม
แลละเลื่อมแสงตะวันพลันหลบหาย
น้ำมือมนุษย์ฉุดคร่าชีวาวาย
สัตว์สังคมตายเกลื่อนเปื้อนแผ่นดิน
นับวันโลกล้วนแก่งแย่ง
ทุกแดนแห่งภพฆ่าทั่วถิ่น
จากน้ำมือธรรมดาไม่จบสิ้น
หมายกลืนกินสัจธรรมส่องนำทาง
สลดหดหู่ธรรมชาติ
หมายพิฆาตอาเขตกว้างขวาง
ไร้ผู้ชี้นำเลือนลาง
ใครเล่าจะสะสางโลกกลม
- -
28 ตุลาคม 2546 22:04 น.
|NdEpEndEnT
อิสรภาพ นามธรรม ใครกำหนด
ไม่ละลด ไขว่คว้า เหม่อมองหา
คงเป็นโลกย์ อีกใบ ล่วงเวลา
ล้วนมายา กามกลิ่น ฟุ้งขจาย
ต่างค้นหา ไฟลาม ตามท้องทุ่ง
มั่วเสพย์สุง ตัณหา แผดผึ่งผาย
อีกกิเลส จับเกาะ ไฟละลาย
ฤๅฉันตาย กลายเป็นซาก สู่นรกา
เฉกสวรรค์ กลั่นแกล้ง แล้งน้ำจิต
อันชีวิต หมดหวัง ฅนไร้ค่า
อีกโซ่ตรวน ล่ามขัง พสุธา
ภาพลวงตา อิสระ นั้นหลอกลวง
- -
28 ตุลาคม 2546 21:32 น.
|NdEpEndEnT
อำนาจกวาดฝันขจัดสิ้น
ฝันขาดวิ่นถูกลบหลู่ดูแคลนครัน
ลบศักดิ์ศรีฆาตรกรปลิดชีวัน
รุกโรมรันเส้นทางเลือนลางมลาย
เพียงเศษเสี้ยวไร้ฅนเหลียวมองหา
เพียงเศษค่าพาฝันจรสลาย
เพียงเศษสุขกระจัดกระจาย
เพียงเศษกายเศษใจต้องดิ้นรน
- -
เดินหนีตีจากฅนหว่านล้อม
คอยตั้งป้อมดักต้อนผู้สับสน
ยืนโดดเดี่ยวท่ามกลางสกนธ์
ทุรชนย่ำหยามเหยียดนินทา
ฤ ไร้วิญญาณสื่อสัมผัส
สังคมวัดค่าฅนที่เงินตรา
โลกยิ่งแคบใจยิ่งกลับอนาถา
ร่างเย็นวาบฝ่าฟันอันตราย
27 ตุลาคม 2546 21:13 น.
|NdEpEndEnT
เพื่อนเก่าครั้งก่อนนานเนิ่น
ระหกเหิรเพื่อวิชาความรู้
ต่างเส้นทางฟันฝ่าต่อสู้
หมายมุ่งก้องกู่ขจรไกล
แม้วันเดือนลาล่วง
ขาดช่วงติดต่อแห่งใด
หากมิตรสัมพันธ์ห่วงใย
อุ่นในคำเพื่อนนิรันดร์
เพื่อนรักแม้ห่างสถาน
ฤดูกาลเปลี่ยนแปรผัน
หากหัวใจยังเคียงกัน
เฉกดาวเพื่อนจันทร์แรมรอน
หน้าส่วนตัว
746
