22 พฤศจิกายน 2546 21:57 น.

- - แด่...ตัวข้า - -

|NdEpEndEnT



เด็กขี้เกียจย่อมโง่อยู่อย่างนั้น
ไม่มีวันเก่งกล้าท้าสามารถ
ยิ่งเรียนยิ่งโง่ไม่ฉลาด
น่าอนาถยายเด็กขี้เกียจจำ

ครูสอนฝึกพูดให้เด็กคิด
ให้ตราติดในจิตนำฉนำ
วิธีสอนก้าวหน้าควรกระทำ
อันถ้อยคำเฉียบคมยกย่องยิ่ง

แล้วไฉนตัวข้าจึงขี้เกียจ
ดั่งกบเขียดในกะลานั้นเข้าสิง
หมั่นพากเพียรเรียนเขียนอ่านอย่างเอาจริง
ชีวิตอิงพิงประโยชน์จากวันวาน				
21 พฤศจิกายน 2546 23:07 น.

- - เคือง- -

|NdEpEndEnT




ทำให้ฅนเคืองขัดเกิดความผิด
เคยใกล้ชิดมิตรมั่นแยกห่างรัก
เกิดเป็นหนามตอผุดจากตรมปรัก
จึงต้องหักทางใครทางมัน

คิดอะไรก็จงทำตามที่คิด
คือชีวิตผิดถูกที่เลือกสรร
นาฬิกาเดินไปแต่ละวัน
หากชีวาสั้นแล้วจะกระทำเช่นไร

มีคติประจำใจอยู่หนึ่งอย่าง
อย่าละวางสิ่งที่คิดที่สดใส
คือมีความสุขกับสิ่งที่เป็นไป
แค่เท่านี้หัวใจก็พองโต

ใครจะมองฉันลบช่างหัวเขา
คือตัวเราเท่านั้นไม่ยโส
ใครจะประนามหยามเหยียดกระโท่โร่
อยากจะกู่ร้องโห่ก็เชิญเลย



				
20 พฤศจิกายน 2546 22:49 น.

- - เหยียด - -

|NdEpEndEnT



หยุดเถอะหยุดหยุดคิดเถอะที่รัก
เจ้าไม่หลุดจากปรักง่ายง่ายหรอก
ไอ้ขี้ข้าบ้าบอแสนกระจอก
ฤ จะเทียบฅนนอกอย่างข้าได้

เหม็นกลิ่นสาปจัญไรจากตัวเจ้า
ไอ้โง่เง่าซื่อบื้อออย่าเฉไฉ
เป็นแค่ทาสใต้บาทของใครใคร
มิอาจดมกลิ่นใบไม้ระแนง

--  --

เกิดมาจนข้นแค้นแสนลำบาก
จึงต้องตากแดดฝนทนทุกแสง
เพราะกรรมเก่าปางก่อนมาแสดง
กระจะแจ้งเห็นจริงต้องรับกรรม

..................................................
.................................................
.................................................
.................................................				
18 พฤศจิกายน 2546 23:29 น.

- - ทางเท้า - -

|NdEpEndEnT




ซื้อขายกันเกลื่อนพื้นถนน
เหล่าฅนจนต่างยื้อแย่ง
ช่วงชิงตลาดขายแกง
ดินแดงระแหงรันทดใจ
- - 
ฟุตปาธหลากอาชีพขาย
วุ่นวายทางจนคนใบ้
ขอทานทั่วบ้านเถื่อนไทย
หลั่งไหลสู่เมืองกรุงภมร
- - 
เร่ร่อนทั่วสารทิศ
ชีวิตตกอับเห่าหอน
คุ้ยขยะสกปรกเนืองนอง
น้ำหนองขี้กลากปะปน
- - 
- - 
เงินทองนับวันหายาก
โจรกระชากจากถนน
กล่นเกลื่อนแม่ค้าปะปน
จ่ายจนลืมวันปลายเดือน
- - 
				
16 พฤศจิกายน 2546 23:02 น.

- - อะไร - -

|NdEpEndEnT




คืนฝนพรำฉ่ำน้ำค้าง
ใจอ้างว้างคิดโหยหา
เศร้าเหงาทุกวันเวลา
สายลมพากายาปลิว

ชีวิตติดชะงัก
คือกับดักล่อเร้นริ้ว
พาใจลอยหวิวหวิว
แลละลิ่วแผ่นฟ้าไกล

บ้าจิตกามตัณหา
กิเลสหนา ฤๅไฉน
มองเหม่อมองเงาใคร
เป็นอะไรไปแล้วตน

ปัญหารุมล้อมกรอบ
ชีวิตมอบในวังวน
เหตุจิตยอมจำนน
ถูกเปิดค้นโดยมือใคร

- - 



				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึง|NdEpEndEnT