13 กุมภาพันธ์ 2547 19:23 น.
|NdEpEndEnT
นั่งรถเมลล์ผ่านคนคณานับ
บ้างก็กลับถิ่นที่เคยอาศัย
บ้างขายของริมฟุตบาธอยู่เนืองใน
บ้างธุระปะปังไปไม่รู้ทาง
ไปทดสอบงานการที่เขาเรียก
ไปไม่ถูกจึงสำเหนียกโทรไปอ้าง
เขาบองทิศบากทางแสนเลือนลาง
ไปทดสอบให้กระจ่างความรู้ตน
แต่ที่ไหนเจ้าดินสอจึงเขียนผิด
โธ่ !! ชีวิตเรียนมากี่ครั้งหน
น่าอับอายครูบาลำบากลำบน
เจ้าดินสอทุกข์ทนเพราะผิดนัย
-
-
5 กุมภาพันธ์ 2547 15:39 น.
|NdEpEndEnT
ส่วนลึกแล้วแน่วแน่ว่าคือผล
คือความจนยื้อแย่งเหตุตัณหา
มรสุมสุมรุมล้อมเข้ามา
ให้สับสนอุราอย่างที่เป็น
กรอบสี่เหลี่ยมกางกั้นกระชากฉุด
มองหาจุดสุดท้ายที่ตาเห็น
ตาฝ้าฟางลางเลือนเลือดกระเด็น
ชาดงามเด่นคาวคลุ้งปรุงโลกา
- -
2 กุมภาพันธ์ 2547 17:20 น.
|NdEpEndEnT
คือด้ามขวานอันแข็งแกร่ง
มากด้วยแรงและคุณค่า
ร้อนเป็นไฟคลุมเขตนครา
ชาวประชาแตกตื่นทั่วกัน
มันเป็นโจรแห่งขุนเขา
รานรุกเราให้เสียขวัญ
มันหมายฆ่าทั้งเผ่าพันธุ์
แหละห้ำหั่นให้วอดวาย
เกิดทุกข์ทุกหย่อมหญ้า
ภัยแห่งป่าจ้องทำลาย
จิตใจอันชั่วร้าย
มันลงมากำจัดคน
บ้านเรือนเคยสงบ
กลับประสบเคราะห์อับจน
มองไปทุกแห่งหน
ประชาชนน้ำตานอง
- -
30 มกราคม 2547 16:17 น.
|NdEpEndEnT
ดอกไม้เอ่ยคำกล่าว
ว่าความขาวบริสุทธิ์
ปุยเมฆงามประดุจ
เฉกวัยเยาว์แย้มเบิกบาน
- -
เกลือกกลิ้งกับสังคม
ชวนอารมณ์สนุกสนาน
ชีวิตจิตวิญญาณ
เริงระบำกับพิษภัย
- -
ขาวนวลกลับมัวหมอง
ด้วยคะนองวัยสดใส
เสรีที่เป็นไป
อิสระไงได้ครอบครอง
- -
มืดมนปนสับสน
อีกระคนตอบสนอง
ชีวีมิสมปอง
ถูกกระทำตามธรรมเนียม
- -
- -
21 มกราคม 2547 19:40 น.
|NdEpEndEnT
ภาพฝันลางเลือนเปล่าว่าง
อ้างว้างเหงาจิตสับสน
ฝันร้ายมาแทนทุกข์ทน
มืดมนหนทางก้าวเดิน
ชีวิตไร้จุดหมาย
ย่างกรายก้าวย่างขัดเขิน
ชีวิตยังไม่พร้อมเผซิญ
เส้นทางเจริญบอดตัน
วันนี้ดายเดียวยิ่งนัก
ความรักลาไกลเปลี่ยนผัน
ร้างรักพบทุกข์ทุกวัน
ฟาดฟันหัวใจแหลากลาญ
ห่างหายอารมณ์สุขโข
ทุกข์โตหมายฆาตประหาญ
ลาแล้วลาด้วยวิญญาณ
เบิกบานในแดนโลกันตร์
- -
หน้าส่วนตัว
962
