22 มิถุนายน 2547 13:27 น.
|NdEpEndEnT
เวลาและนาทีไม่เคยหยุด
มีแต่ฉุดตัวเราให้เร่งรีบ
เราจึงควานหาแรงถีบ
มากระตุ้นเม็ดเลือดให้ทำงาน
ตัวขี้เกียจมีอยู่ในตัว
เราจึงมัวโอ้เอ้ทุกสถาน
ทำอะไรไม่ค่อยจะยาวนาน
เพราะขี้คร้านวันนี้จึงอับอาย
เข็มนาฬิกาเดินไปไม่เคยเหนื่อย
ไม่เคยเมื่อยบ่นพร่ำคำเบื่อหน่าย
มานะอดทนจนวันตาย
แม้สุดท้ายของนาทีเดินต่อไป
- -
20 มิถุนายน 2547 14:34 น.
|NdEpEndEnT
ฟ้าใหม่แห่งอรุณรุ่ง
กลิ่นจรุงชวนเคลิ้มฝัน
อยากนอนให้เต็มวัน
หฤหรรษ์โลกของเรา
ตื่นมามองโลกกว้าง
ใสสว่างไม่มีเหงา
ไออุ่นคอยบรรเทา
และปัดเป่าความเดียวดาย
เช้านี้มีความรัก
มาทายทัก ณ ยามสาย
มีสุขมิรู้วาย
ไม่เคยหน่ายเลยสักครา
- -
19 มิถุนายน 2547 22:00 น.
|NdEpEndEnT
ม่านฟ้าทาทาบโลก
ให้อาบโศกกันสักครั้ง
เหล่าชนต่างวาดหวัง
ว่าเงาดำจะผ่านไป
พายุมาเยี่ยมเยือน
ฤๅจะเตือนว่ามีภัย
สร้างเกราะกำบังไว้
มิให้ใครมากล้ำกราย
ฟ้าร้องเป็นสัญญาณ
ละลานหาจุดหมาย
กลัวหรือกลัวความตาย
จะมาคร่าชีวิตตน
11 มิถุนายน 2547 00:02 น.
|NdEpEndEnT
ยายชราเดินเข็นรถรุนขายถั่ว
หูตามัวฝ้าฟางบนถนน
แดดร้อนเปรี้ยงผิวกรังยายก็ทน
เพียงดิ้นรนเก็บเศษเงินที่ได้มา
เพื่อเจือจุนชีวิตแสนอาภัพ
แหละแหลกยับด้วยกรรมที่โถมถา
เพราะเหตุใดยายแก่หลั่งน้ำตา
คงเพราะว่าหมดตัวเพราะการพนัน
เมื่อวัยรุ่นยายติดเหล้างอมแงม
หน้ายตาแจ่มได้เงินมาเหมือนฝัน
เหตุแห่งโลภมอมเมาอย่างเมามัน
จึงคิดสั้นคิดผิดเดินอีกทาง
.................................
ไม่ไหวแล้วค่ะ
เดี๋ยวนี้โง่เยอะเลย
ไม่สามารถสร้างสรรค์ผลงานเลยค่ะ
เหนื่อยๆค่ะ
1 มิถุนายน 2547 13:30 น.
|NdEpEndEnT
โยกย้ายถิ่นที่อยู่
ย่างเข้าสู่โลกใบใหม่
สังคมความเป็นไป
ต้องปรับตัวให้ถูกทาง
ต่างคนไม่รู้จัก
มาทายทัก ณ โลกกว้าง
จิตใจบ้างหนาบาง
ค่อยเรียนรู้วางตัวตน
จุดหมายของชีวิต
อยู่ที่คิดจักเกิดผล
วางแผนอย่าวกวน
จึงรอดพ้น เป็นคนดี
- -
หน้าส่วนตัว
839
