9 มกราคม 2547 11:35 น.

- - เพียงหวัง - -

|NdEpEndEnT


ฟ้าหม่นระคนทุกข์
จิตถูกปลุกคุกรุ่นไฟ
แสงดับปลงหลับใหล
นิทราไซร้ไฟฝันมรณ์

เงาทึมสิสาดส่อง
ครรลองล่องดั่งสังหรณ์
ฟ้าพรากพเนจร
ให้อาวรณ์ทุกวารวัน

ปิศาจเข้าครอบงำ
ชวนตอกย้ำพิษสวรรค์
คราหนึ่งลุกตื่นพลัน
เพียงแค่ฝันในนิทรา
- - - - - - - - - - - - - - - 
หวังเพียงแสงน้อยนิด
ปลุกชีวิตคิดสู้ฟ้า
หวังเพียงเศษเวลา
จักฆ่าฟ้าพินาศลง
- - - - - - - - - - - - - - 



				
8 มกราคม 2547 14:51 น.

- - ใยฝัน - -

|NdEpEndEnT


พลิ้วแผ่วใยฝันวันอบอุ่น
หวานละมุนเคลิบเคลิ้มในห้วงฝัน
นางฟ้ามาเยี่ยมเยือนเตือนพระจันทร์
ดาราดารันดร์ล่วงหล่นมา

หมู่ดาวพราวพร่างวาววะวับ
อยากเอื้อมจับนับดาวบนราวฟ้า
เพียงแค่ก้าวสู่โลกกาลเวลา
โลกของข้าฯมีอิสระให้ท่านชม

เพียรด้วยใจดวงน้อยร้อยความรัก
พร้อมทอถักใยฝันล้อมรอบห่ม
ข้าฯมีโลกใบหนึ่งไร้ทุกข์ทม
เพียงอารมณ์สมเสน่ห์จินตนาการ

ได้อาศัยร่มเงาสร้างภาพเคลื่อน
ดวงดาวเกลื่อนเลือนลับระยับฉ่ำหวาน
ดาวดวงน้อยบริสุทธิ์ตราบเนิ่นนาน
คอยบันดาลไฟฝันปันแก่กัน


- - 
				
7 มกราคม 2547 15:07 น.

- - คอย - -

|NdEpEndEnT



เกิดจากสันดานอันโสมม
สกปรกดอมดมกลิ่นคราบไคล
ตะวันร้อนระอุปลุกเภทภัย
มหันต์จัญไรแปดเปื้อนพสุธา

วิญญาณเด็กน้อยลอยละล่อง
ต่างเที่ยวท่องมองเมืองค้นหา
หนูถูกแม่ทิ้งลงนรกา
กี่เวลาหนูจะหลุดจากบ่วงกรรม

มนุษยชนบัดเดี๋ยวนี้
มีแต่ขี้รานรดคิดตกต่ำ
ไม่เหลือภาพอาบใจอาบอธรรม
ฅนบ้าพร่ำบ่นบนสะพานลอย

สาธารณะถูกยึดประพฤติแล้ว
คงไม่แคล้วแผ้วพานธรรมถดถอย
คงแต่ภาพประวัติกาลเป็นรอย
ใครเล่าจะคอยพระศรีอาริย์
- - 
				
6 มกราคม 2547 16:12 น.

- - โรงเรียน - -

|NdEpEndEnT




โรงเรียนหนูถูกเผารับปีใหม่
แล้วจะเรียนที่ไหนล่ะคราวนี้
เผาวอดวายมืดหมดอนาคตชีวี
มารอัคคีมันจู่โจมลงนรา

เสียงสะอื้นร่ำโศกก้องโสตถนัด
นักเรียนเหมือนนัดรับทุกข์ขา
ใครล่ะรับผิดชอบและเยียวยา
หนูจะหาโรงเรียนที่ไหนกัน

คำสาปแช่งกองโจรสะท้านภพ
ให้มันประสบพบเจอแต่อาถรรพ์
ให้รับกรรมดำมืดทุกคืนวัน
อย่าได้ผุดสรรสร้างมาเป็น ฅน

ฤๅจิตใจมันหยาบช้า
ไอ้บาปหนาชาชินชาติอึงอล
ไอ้พวกทรามข้าจะฟันให้อับจน
ทุรชนจะลงทัณฑ์บัดเดี๋ยวนี้


- - 
				
6 มกราคม 2547 15:43 น.

- - เพรียกสันติ - -

|NdEpEndEnT


ยุติธรรมสังคมอยู่ตรงไหน 
ชนถึงได้รังเกียจเผ่าพันธ์นี้ 
ก็เป็นฅนเหมือนท่านรักศักดิ์ศรี 
มีชีวีเดินบนดินเทียมเท่ากัน 

แต่ถูกเหยียดเหยียบย่ำอกช้ำ 
ใจระกำทุกข์ภัยขจัดฝัน 
เพรียกหาสันติอยู่เนืองนันต์ 
ใจถูกบั่นคมมีดปุถุชน 

เดินทางไหนฅนมองว่าสกปรก 
เป็นดั่งนกปีกหักไร้แห่งหน 
เพียงแค่หากินสุจริตตามฅนจน 
สัปดนฅนมองว่าไร้จิตใจ
  - - 
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึง|NdEpEndEnT