9 ธันวาคม 2546 21:44 น.

- - เร่ร่อน - -

|NdEpEndEnT


ตรากตรำย่ำเหยียบผืนแผ่นภพ
เหตุประสบชะตากรรมชี้กำหนด
แม้อาหารค่ำเช้าต้องทนอด
มันคือกฏวัฏจักรโลกาชน

เดินเตร็ดเตร่เร่ร่อนถิ่นสถาน
แรมรอนลานบ้านร้างท่ามเม็ดฝน
เปียกปอนปนเประริกรน
เผชิญผจญแหวกว่ายชิงหนทาง

ทางสายหนึ่งบดบังด้วยม่านหมอก
ต่างปอกลอกถูไถเหลือแต่ก้าง
หมอกหม่นหมองทางสายนั้นเลือนลาง
แลตระหง่านหว่างภพจนไหนกัน

ฟ้าฤๅดินมีหรือจะเข้าใจ
ข่มขู่นัยความจนฅนคับขัน
แจ่มแจ้มชัดจะเจนทุกวานวัน
สาละวันพลันพลัดสุดเดียวดาย

- - 
				
9 ธันวาคม 2546 21:28 น.

- - เงาสลัว - -

|NdEpEndEnT




กราดเกรี้ยวพิโรธนัก                ลุประจักษประหัตหาร
ยื้อแย่งติฅนพาล                       พละผลาญสิสิ้นแรง

ด่าวดิ้นกระเสือกสน                ทุรชนกระกวัดแกว่ง
ยื้อยุดสว่างแจ้ง                        มนหยามกระสันใคร่

ฝูงสัตว์กระพือโหม                  จรโรมสถานไหน
อาบอิ่มสราญใจ                        อุระใดจะอิ่มเอม

คราแสงสงบนิ่ง                       ชนะยิ่งสิปรีดิ์เปรม
เหนือสิ่งกษีเษมดิ์                     พิศพรายสลัวงาม

- - 

				
8 ธันวาคม 2546 23:08 น.

- - เงาสลัว; - -

|NdEpEndEnT



กราดเกรี้ยวพิโรธนัก                ลุประจักษประหัตหาร
ยื้อแย่งติฅนพาล                       พละผลาญสิสิ้นแรง

ด่าวดิ้นกระเสือกสน                ทุรชนกระกวัดแกว่ง
ยื้อยุดสว่างแจ้ง                        มนหยามกระสันใคร่

ฝูงสัตว์กระพือโหม                  จรโรมสถานไหน
อาบอิ่มสราญใจ                        อุระใดจะอิ่มเอม

คราแสงสงบนิ่ง                       ชนะยิ่งสิปรีดิ์เปรม
เหนือสิ่งกษีเษมดิ์                     พิศพรายสลัวงาม

- - 
				
8 ธันวาคม 2546 21:36 น.

- - มลทิน - -

|NdEpEndEnT



หยดเหงื่อทุกหยาดหยด
รินรดกายาใครหนอ
ลำบากตรากตรำต่อ
ชีวีล่อแหลมเภทภัย

ถูกเรียกขานหญิงชั่ว
ขายตัวมั่วกามค้าใคร่
สังคมเหยียดหยามใย
หัวใจเจ้าอยู่ไหนกัน

ดูหมิ่นประนามนัก
ชิงรักหักสวาทเหล่าตัณห์
สนิมเกาะครามครัน
ชนโจษจันทั่วเขตแดน

กลิ่นคาวโลกีย์ฟุ้ง
สาบคลุ้งคลุกคราบนับแสน
อัปรีย์ชาติเมืองแมน
ขาแขนล้าแรงลุกบิน

ทรมานเยี่ยงสัตว์
รุมรัดฟัดฟาดหมดสิ้น
ฉีกขาดชีพแหว่งวิ่น
มลทินติดตัวจนตาย

- - 

...................................
...................................

				
7 ธันวาคม 2546 21:44 น.

- - วิถีชีวิต - -

|NdEpEndEnT




โอ้ ! วิถีชีวิตไม่เหมือนฝัน
ช่างน่าขันขาดเขตแดนสถาน
ไร้ถิ่นที่อยู่เหลือประมาณ
เศษอาคารเนืองแน่นฅนสัญจร

แม้นอาหารเขาทิ้งก็ยังเก็บ
ถึงจะเจ็บในจิตมิอาจถอน
ทนระกำลำบากในที่นอน
ต้องรานรอนร่อนเร่ทุกทิศทาง

ยามป่วยไข้ไม่มีหรอกมดหมอ
เพียงแค่รอตะวันมาสาดสาง
อธิษฐานฟ้าฝนให้ไปห่าง
อาการจางเลือดเหือดหายไป

น้ำท่ามีหรือจะได้อาบ
อยู่จมคราบหยาดเหงื่อโลมไล้
ทำงานทุกข์ทนบรรลัย
ไอ้หน้าไหนมันมาตัดหน้าข้า . . . 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟ|NdEpEndEnT
Lovings  |NdEpEndEnT เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึง|NdEpEndEnT