27 ตุลาคม 2546 10:54 น.
|NdEpEndEnT
คนของความคิดถึง
ฉันรำพึงโหยหา
พร่ำเพรียกทุกเวลา
ที่ได้มาคืออะไร
คนของความคิดถึง
ให้คะนึงหวั่นไหว
บัดนี้คงอยู่ไกล
อยู่แห่งใดใจระคน
คนของความคิดถึง
ได้ซาบซึ้งเปรมกมล
อุ่นไอบันดาลดล
รื่นระบำเพลงราตรี
26 ตุลาคม 2546 22:22 น.
|NdEpEndEnT
จันทร์อร่ามอาบฟ้า
ห่มกายาหายหงอยเหงา
สาดแสงคลายความเศร้า
แบ่งบรรเทาอาทร
หมู่ดาราพราวพร่าง
แจ่มกระจ่างเวิ้งนคร
อุ่นชีวีเอมอร
เหล่าภมรปรีเปรมย์
สุขขีสุขโขแหล่งจิต
ปลุกนิมิตกรุ่นเกษม
ไอสลัวเริ่มอิ่มเอม
ดาวเด่นเคลื่อนคล้อยตามกาล
- -
26 ตุลาคม 2546 21:47 น.
|NdEpEndEnT
จินตนาการไร้พรหมแดน
นั้นสุดแสนหฤหรรษ์
หลากหลายสิ่งมหัศจรรย์
ในภาพฝันมโนภิรมย์
แต่งแต้มสีหลากหลาย
มากมาย ณ โลกใบกลม
ดึงความจริงให้จ่อมจม
ไร้กังวลหลับนิรันดร์
ก้าวสู่โลกใบใหม่
เนืองแน่นด้วยวัยฝัน
คือพลังแห่งเผ่าพันธ์
ฝ่าฟันรากนครา
- -
25 ตุลาคม 2546 12:27 น.
|NdEpEndEnT
โอ้ ! พระเจ้าอยู่แห่งใด
โปรดท่านไว้ชีวิตข้า
จักสนองตอบแทนกายา
จากเศียรสู่บาทาข้าจดจำ
หรือท่านไร้การโต้ตอบ
หรือเพียงปลอบประโลมหัวใจช้ำ
เพียงเศษเสี้ยวถูกเหยียบย่ำ
เพียงชีวันหนึ่งในโลกา
อัปยศอดสูอายเขา
เพราะตัวเราเหลวแหลกหนักหนา
ผ่านวันพ้นคืนกี่เวลา
ไม่เคยคิดคืนถิ่นสถาน
ทั้งอายทั้งเจ็บปวด
ร้าวรวดหวดแส้แหวกม่าน
สิ้นสุดมลายชีพปราณ
ลนลานหาหลุมหลบภัย
24 ตุลาคม 2546 22:05 น.
|NdEpEndEnT
ตื่นเถิดเช้าวันใหม่
ล้างอารมณ์อ่อนไหวในหลับฝัน
สร้างพลังกล้าแกร่งในฉับพลัน
หมายฝ่าฟันมารผจญรอบกายา
ปัจจุบันเภทภัยคร่าชีวิต
เนื่องด้วยจิตกิเลสเกาะเกิดตัณหา
มั่วสุมมัวเมามายา
ฉุดชีวาจมดิ่งดับภวังค์
- -
หน้าส่วนตัว
548
