5 กันยายน 2548 13:45 น.

เฮ้อ........มีหวัง

nawakarn

เฮ้อ.......................
จะเพ้อเจ้ออะไรดีนะ
ไม่เห็นมีวันไหน
ที่จะได้รู้สึกดี
แม้วันนี้จะทำท่า
ให้รู้สึกเหมือนว่าดี
ไม่สิ...คิดไม่ถูกเลย

.............เจ็บจัง เจ็บใจได้ทุกวัน
.............มันเป็นอไรไม่รู้
.............ชีวิตที่เป็นอยู่
.............ดูเข้มแข็ง ....เปล่าเลย
เหนื่อย ท้อ ไร้แรงแล้วนะ
จะหนีไปไหนดีหนอ
ไม่อยากจะรอ ๆ ๆ
มันท้อมันแท้ไม่แน่ใจ
เลือกเธอก็ไม่ได้
ไม่เลือกคนใกล้ก็ไม่ดี
คงต้องเป็นอยู่อย่างนี้
ไม่สิ้นสุดกันทีเลยนะเรา
    เธอชวนสร้างครอบครัว
    มันน่าปวดหัวไม่เบา
    ฉันมีอะไรที่ไหนเล่า
    มันเศร้าจริง เบื่อจังชีวิต
เก็บเงียบไว้คนเดียว
บอกใครไม่ได้ด้วยสิ
ขึนบกใครไปตอนนี้
มีหวัง.....................				
4 กันยายน 2548 11:09 น.

กั้น.......ขวาง......

nawakarn

วันนี้เป็นวันที่ท้อแท้กว่าวันอื่น
ความสุขสดชื่นที่เคยมีก็ห่างหาย
ไม่รู้ว่าเกิดเพราะอะไร
มันเหนื่อยหน่ายเหน็ดเหนื่อยและท้อแท้
          ผู้คนรอบข้างก็กลาดเกลื่อน
          เพื่อนก์มีมากมายใคร ๆ ก็อยู่
          แต่มันรู้สึกเหงายังไงไม่รู้
          บอกไม่ถูกคิดไม่ออกเพราะอะไร
คงเพราะน้อยใจกระมังเรา
ที่ใคร ๆ เค้าคาดหวังไว้
ไม่อยากให้เรามีใคร
ไม่อยากให้ใครมีเรา
          อยากให้เราอยู่เพื่อพวกเค้า
          อยากให้เค้าไม่ต้องเกี่ยวกับใคร
          อยากจะได้อะไร
          ก์เอ่ยกับเราได้ไม่ขัดข้อง
คงเป็นเช่นนี้สินะ
ที่อยากเก็บเราไว้ในมุมคับแคบของห้อง
ได้โปรดเถอะ......ขอร้อง
อยากออกจากห้องเต็มแก่แล้ว
          เกิดมาเพื่อพวกเค้างั้นหรือ
          เกิดมาถือภาระใช่มั้ย
          เกิดแบบนี้เกิดทำไม
          เลือกทำอะไรก์ไม่ได้ซักอย่าง
ซักวันถ้าเราเข้มแข็ง
ฮึ...........คงไม่แกร่งถึงปานนั้น
แค่อย่างน้อยได้ทำตามใจกัน
แม้วันนั้นจะแอบทำตามใจตัว
   ตอนนี้ก็ทำอยู่
   แต่รู้มั้ย....มันเป็นเรื่องผิด
   ไม่ใช่เราไม่คิด
   แต่ติดที่โดนกั้นขวาง
เราก็รู้   เค้าก็รู้
เค้ารอเราเลือกบ้าง
เราไม่เลือกซักทาง
คงเจ็บกันทั้งสองข้าง
โอ........................				
3 กันยายน 2548 04:49 น.

รู้สึกถึงความรู้สึก

nawakarn

ความท้อแท้ เหนื่อยหน่าย
...........มีจัง
ลบความรู้สึกนี้ไม่ได้ซักที
รำคาญตัวเองมากมาย
อยากหนีไปให้สุดขอบโลก
รู้ว่าลืมได้บางคราว
ไม่ต้องบอกให้เผชิญหรอก
มันฝืนและยิ่งบาดเจ็บลึก
หนีไปซะไกล ๆ ดีกว่า
จะได้มีเวลานึกและไตร่ตรอง
มีสติ......เผื่อคิดอะไรได้บ้าง.
ทางออกคงมีมากมาย
ถ้ารู้ตัวเองเร็วขึ้น
อย่าขวาง
ฉันไม่อยากนั่งต่อสู้กับเจ็บ
มันรุมเร้าระทมระบมหนัก
แทบบ้าคนเดียวนะ
ไม่มีใครรู้สึกถึงความรู้สึกของฉันหรอกมัง
  พอดีกว่า......
>>>>>>>>				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnawakarn
Lovings  nawakarn เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnawakarn
Lovings  nawakarn เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟnawakarn
Lovings  nawakarn เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงnawakarn