16 สิงหาคม 2548 15:36 น.
nawakarn
ยิ่งไกล.....ยิ่งห่าง...
ยิ่งอ้างว้าง....โดดเดี่ยว
มีชีวิตลำพัง....คนเดียว
เชื่อใจในเธอ....
วันนี้.....เงียบไป
เป็นไรหนอ
ได้แต่รอ รอ รอ
เมื่อไรจะส่งข่าวคราว
มันเจ็บมากรู้มั้ย???
กับใจทีแสนเจ็บรวดร้าว
ระบม ระทมทุกข์ ค่ำเช้า
แสนเหงาเดียวดาย
มีมั้ยที่อยากบอก..
ก่อนออกไปจากชีวิตฉัน
ไม่อยากให้คิดไปก่อนถึงวันนั้น
จนกว่าฉันจะได้ยินจากเธอ
แค่บอกมาคำเดียว
จะไม่เที่ยวบ่นพร่ำเพ้อ
จะไม่ฝันไม่ละเมอ
และจะไม่เธออีกต่อไป
แค่บอกมาคำเดียว
จะไม่เฉลียวอะไร
จะยอมรับกับสิ่งที่เป็นไป
และจะไม่โทษโกรธเธอ
เจ็บจัง!!!!!!
เศร้าเจ็บมากนะเธอ
ไม่เคยเจอมาก่อน
บอกกันก่อนไปได้มั้ย?
จะได้ทำใจให้เจ็บไม่มาก
แม้จะดูยาก
แต่คงไม่ลำบากที่จะเตรียมใจ
ขอร้อง....บอกกันด้วยนะ
จะได้ไม่ร้าวราน เหมือนตอนนี้
ที่เจ็บเกินทน......
อยู่คนเดียวกับใจที่เงียบเหงา และร้าวราน...........
+++++ใครก็ได้ ++++ ช่วยที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
7 สิงหาคม 2548 14:39 น.
nawakarn
กับความรู้สึกที่เจ็บจุกในอก
มึน ๆ เหม่อ ๆ และหม่นหมอง
คล้าย ๆ ว่าต้องชำระล้างด้วยน้ำในตา
ที่ดูเหมือนว่าไม่มีทางหาย
ที่เป็นเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะใคร
แต่มันเป็นที่ใจที่ไม่เข้มแข็งของตัวเอง
สมน้ำหน้าที่กล้าคิดเล่นกับมัน
ไม่มีใครสงสารซักคน
หนำซ้ำคนใกล้ยังคอยบ่นและเช่งฉัน.....ให้มันไปไกล ๆ
ก็เจ็บอยู่....รอยบาดคงลึกมาก
เพราะมันยากมากที่ให้ใครได้เห็น
ไม่อยากมีหรอกความเจ็บที่มีรอยแผลเป็น
มันยากเย็นกับการลบเลือน
หลายคนบอก ทุกคนเตือน
ว่าเหมือนจะเป็นเส้นขนาน
และบอกด้วยว่าฉันไม่มีวัน
เชื่อคำพวกเหล่านั้นจากหลายคน
จริง...
เพราะฉันได้ลงไปแหวกว่ายกับมัน
และตอนนี้ก็กำลังลอยคอคว้างอยู่กลางมหาสมุทรอย่างเดียวดาย
ห่างไกลฟากฝั่งและเวิ้งฟ้า
ตาพร่ามัวกับทะเลทุกข์......
ตอนนี้.........
ฉันกำลังบอกกับตัวเองว่า
พร้อมแล้วกับการเผชิญกับผลของการกระทำและความรู้สึกของตัว
มันหนักหนามากจริง ๆ
ท้อแท้.......
แต่ฉันต้องหนักแน่นและเข้มแข็ง
เลือกทำอย่างหนึ่งเพื่อสิ่งหนึ่ง
ยอมเจ็บคนเดียว
ไม่เกี่ยวกับใคร
สำออยเหรอ?......คงไม่!!
รู้ว่าใคร ๆ กำลังยิ้มเยาะ
หัวเราะกับความเจ็บดีกว่า
ไม่ยอมเสียเวลาคาดหวังว่าจะมีใครซักคนมาโอบไหล่ปลอบใจเรา
เศร้าก็ไม่ได้ ร้องไห้ก็ไม่ดี
เจ็บอย่างนี้แหละ!
สะใจ...............
หน้าส่วนตัว
759
