31 สิงหาคม 2548 15:16 น.
nawakarn
ความกังวลใจ
มีทุกวันทุกเวลา
มันเหนื่อยล้าแทบทนไม่ไหว
นำมาซึ่งความท้อแท้ใจ
จะอยู่ยังไงก็ไร้สุข
มองโลกแง่ไหน
มันเหมือนรู้ได้
ว่าต่อไปจะต้องต่างคนไป
แล้วทำไมไม่ลาซะเดี๋ยวนี้
คงปล่อยวันเวลา
ให้เนิ่นนานมาเป็นปี
อยากที่จะลองเผชิญเรื่องนี้
ทั้งที่รู้ดีว่า...................
ฉันรู้ถ้าตัดสินใจ
คงทำได้คืออดทน
เวลามันนานกว่าจะผ่านพ้น
คงทนกับเธอตลอดไป
ฉันจะทนได้หรือ
กับสิ่งที่รู้ว่าไม่
แม้รักธอกว่าใคร
แต่รู้ว่าอะไรเกิดกับตัว
เธอบอกจะช่วยกัน
ฉันเองไม่อยากเชื่อ
วันนึงที่เคยเหลือ
จะไม่เหลือ....เมื่อถึงเวลา
เคยบอกฉันไม่เหมือนใคร
เธอว่าไม่ใช่คงคล้ายคนอื่น
เห็นหรือยังรู้หรือไม่ใจเธอกล้ำกลืน
เพราะฉันรู้เธอฝืนปลอบใจฉัน
อยากบอกเธอก่อนว่าเราควรแยก
เธอนี่ก็แปลกชอบฝืน
บอกทุกอย่างจะดีคืน
ไม่เชื่อหรอกนะคนดี........
25 สิงหาคม 2548 15:10 น.
nawakarn
วันนี้เนือย เนือย เหนื่อยนัก
อยากพักไม่พบจบตรงนี้
ก็อยากบอกนะเธอคนดี
แต่วันนี้มันเศร้าเซาซึม
ไม่รู้เกิดอะไร
ใจมันดูคะครึ้ม
คล้ายเมฆบังอับทึบทึม
อยากลืมอยากพักไม่อยากเจอ
...
คำถามที่มีวันนี้
ก็เหมือนวันที่ผ่านมา
ชีวิตเราทั้งสองเอาไงดีหว่า....
ก็ทั้งรู้ว่าเหมือนเคย
ไม่มีอะไรแปรเปลี่ยน
ชีวิตวนเวียนเฉื่อยเฉย
แล้วจะถามทำไม
ว่าเมื่อไรจะลงเอย
เธอเฉยฉันก็เฉื่อยเหนื่อยกัน
บอกพร้อมก็เหมือนไม่ใช่
ดูไปโกหกทั้งนั้น
ต่างเหมือนต่างดูกัน
มันอะไรกัน...ไม่เปิดใจซักที
เวลาผ่านมาไม่น้อย
ไม่อยากคอยอีกนะคนดี
แต่ว่าเวลานี้ขออีกสองปีคงไม่นาน
เธอบอกเวลามีน้อย
ต่างเดินหาฝัน
เวลาจึงผ่านพ้นเสียไปนาน
มาเริ่มกันวันนี้คงดี
แต่เธอก็ไม่พร้อม
อยากเตรียมก่อนอีกนิด
ไม่อยากให้ชีวิต
ลำบากไปด้วยกัน
อยากให้มั่นคงกว่า
หวังว่าคงรอกัน
วันนี้ขออะไรมากกว่านั้น
ก่อนถึงวันนั้นได้ไหม....
เจ็บใจจริง....
จะทิ้งก็รักเค้าเข้าให้
ไม่อยากหรอกนะ...ตามใจ
ยังไง ทนไว้ก่อนนะเธอ
23 สิงหาคม 2548 15:11 น.
nawakarn
เป็นเพราะต่างรู้ดี
ว่าต่อแต่นี้ต้องเผชิญ
ทุกอย่างด้วยกัน
แต่รู้มั้ยว่าฉัน
ไม่ได้พร้อมยอมเดิน
เพราะฉันต้องเผชิญ
บางอย่างเพียงลำพัง
ยังไม่พร้อมยอมเธอ
แม้จะเผลอผิดบ้าง
แต่ยังไงก็หยุดสักครู่
รู้.........
เธอบอกเหมือนฉันไม่รัก
มันยากจะบอก........ว่าขอเวลาซักหน่อย
ไม่รู้.....ฉันก็รู้ว่าเธอก็ไม่คอย
และฉันรู้ว่าเธอก็ไม่พร้อม
ฉันจะยอมได้อย่างไร
แม้ใจเราพร้อม
แต่สังคมไม่ยอม
ต้องประนีประนอมกันไป
นะ.....
เห็นใจกันบ้าง
หวังว่าวันนั้นคงมี
เพราะเราต่างก็รู้ดี
ว่าวันนี้เราเป็นไง
เราต่างก็รู้สึกผิด
ต่างคิดกันมากมาย
แต่จะทำไงได้
มันก็เผลอไปซะทั้งสอง
ฉันรู้ว่าเรารับผิดชอบ
การกระทำที่ต้องมีผลตอบสนอง
ฉันหวังว่าเราทั้งสอง
ต้องมีวันที่ดี
และสดใส
.......ที่พูดไป.....
ฉันคิดเอาเองทั้งนั้น........
22 สิงหาคม 2548 16:00 น.
nawakarn
วันนี้....
ไม่มีอะไรจะบอกเล่า..
เพราะมันเศร้าเกินกว่าจะพรรณนา.
มันเจ็บซะเจียนบ้า
ทุกข์เกินกว่าจะบรรยาย
ไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร
อยากมีใครคอยเคียงข้าง
ใครคอยคำตอบอยู่เบื้องหลัง
แต่ก็ยังไม่มีให้สักที
คนใกล้บอกไม่ต้องเจอ
เผลอรับเมื่อไหร่จะไม่ให้เห็นหน้า
แล้วอย่างนี้จะทำไงดีหว่า
ถ้าเป็น..........จะเลือกใครดี
ครอบครัวหรือว่าใคร..
ตามใจหรือตามดวงดี
คิดยากจริงคราวนี้
อยากทำให้ได้ดีแต่.....ยังไง
ทั้งกลัว....ทั้งเสียดาย
ความหมายชีวิตก็มีอยู่แค่นี้
หากทิ้งบางอย่างไปทั้งที
จะทิ้งอะไรดีเลือกอะไรดี
ข้างนี้ก็ไม่ยอมรับ
อีกข้างอยากทู้ซี้
รู้มั้ย.....คนดี
สองฝ่ายนี้เห็นใจกันมั้ย
ตอนนี้..
จะบ้าตายอยู่แล้ว
ไม่รู้จะเอาอย่างไหน
เฮ้อ.........
ยังไง
งงงัน ...งงงวย....ซวยเลย..
คนกลางอย่างเรา
18 สิงหาคม 2548 15:31 น.
nawakarn
ฉันผิดด้วยหรือ?
การที่ไม่เหมือนใคร
ผิดมากใช่ไหม?
ที่มีใจให้เธอ
ฉันผิดอย่างไร?
ที่ฉันเผลอเพ้อ
ก็ฉันรักเธอ
แล้วฉันผิดอะไร?
ฉันไม่ใช่คนสวย
ฉันไม่ใช่คนรวย
ฉันไม่ใช่คนฉลาด
ฉันไม่ใช่สาวน้อย
แต่......ฉันก็ไม่ใช่โง่เขลา
ฉันไม่หูเบา ฉันหนักแน่น
ฉันไม่เคยให้ใครเป็นแฟน
ฉันเป็นคนดีของเธอ
ฉันคงมีข้อด้อยหลายอย่าง
ที่บางครั้งเธอไม่อาจรับได้
เพราะฉันไม่อ่อนหวานเช่นใคร
ไม่อ่อนโยนเหมือนที่เคยเจอ
ฉันไม่เหมาะสมกับเธอ
เพราะไม่มีเจ้าตัวน้อย
ฉันอยู่ไกลเธอได้แต่คอย
เธอจึงปล่อยฉันลอยล่องไป
เธอบอก
เราเข้ากันไม่ได้
แล้วจะมองหน้ากันทำไม
ไปซะเถอะ..
เธอน่าจะบอกให้ฉันไป
ไม่ใช่เงียบหายไปอย่างนี้
มันใจหายทุกวินาที
รู้มั้ย?
แค่อยากรู้ว่าจะเอายังไง
แค่นั้นแหละฉันจะไป.....
จะยอมรับการกระทำของตัว
หัวใจที่ไหวเอนของฉัน
แค่บอกว่าจะเอายังไงกัน
เท่านั้นเอง....เถอะคนดี
***************************
หน้าส่วนตัว
857
