20 ธันวาคม 2548 15:01 น.
nawakarn
กลับมาพบกันอีกครั้ง
ยังคงมีเรื่องราวมาเล่า
เผื่อว่าจะหายคลายทุกข์
ดูเหมือนที่ผ่านมาไม่เคยสุข
คงเก็บทุกข์มากมาย ขอระบายออกอีกซักครั้ง
" คุยกันกับเธอ
บอกว่าจะอยู่ด้วยกันโดยไม่ผ่านประเพณี
ต่างก็รู้กันดี
ว่าสิ่งที่จะทำต่อไปนี้ไม่มีใครยอมรับมัน
26 ตุลาคม 2548 10:56 น.
nawakarn
ไม่มีครั้งไหนที่ไม่รู้สึกน้อยใจ
บ่อยครั้งที่ตัองระวังความรู้สึกของตัวเอง
ทำไมต้องเป็น.....
ไม่อยากคิด ไม่อยากเป็น และไม่อยากทำ
แต่ก็ใจอ่อนจนได้
ไม่รู้เกิดอะไรกับตัวเองเข้าให้แล้ว
คนที่เข้มแข็ง ใจแข็ง และแกร่งกล้า ท้าทาย
หายไปใหนแล้ว....
ทุกคนเตือน...และให้คิดให้มาก
ฉันกลับกล้าเผชิญ.....
ยังไงก็ตาม
ฉันคงต้องยอมรับทุกการกระทำของตัวเอง
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ...
ใจที่เข้มแข็ง....
แน่นอน..แม้เราจะร้องไห้ฟูมฟายมากเพียงใด
คงไม่มีใคร โน้มไหล่มาให้ซบหรอก
เวลาที่เราเจ็บ....
ก็ไม่มีใครร่วมรับรู้ถึงความเจ็บของเราเช่นกัน
แล้วจะสำออยให้ใครมาเห็นใจหรือยิ้มเยาะล่ะ
ไม่มี.....ไม่มีทาง
26 กันยายน 2548 12:21 น.
nawakarn
คอย...ค้อย ... คอย
ได้แต่ชะแง้ ชะเง้อ คอยเธอ...ร่ำไป
ว่าเมื่อไรเธอจะโทรมา
จะโทรเองก็ไม่กล้า
เพราะใจมันบอกว่า
อย่าเสียฟอร์ม
.............รอ ... ร้อ ... รอ...
รอว่าเมื่อไรจะได้ยินเสียง
เพียงแค่ปี๊ปเดียวก็ไม่มี
เก็บกดอยู่อย่างนี้
ทำไงดี....หรือจะโทรไปก่อนดี
ไม่เอา...เค้าจะว่าเราเป็นของตาย
นาน....น้าน...นาน
ผ่านคืน ผ่าน วัน จนเป็นเดือน
ยังไม่รู้สัญญาณเตือน
แต่ก็เหมือนบอกว่าให้ทำใจ
เป็นเหมือนซ้อมความเหงาเอาไว้
เผื่อเธอไปวันไหนจะได้ไม่เหงามากมาย
ทน...ท้น...ทน
ไม่รู้จะทนทำไม
อยากรู้นะว่าเกิดอะไร
แต่สุดท้ายก็เงียบงัน
......ถ้าจะเป็นเช่นนี้
ขอรู้เหตุผลได้มั้ย
จะได้รู้ว่าจะอยู่หรือไป
ปล่อยไว้นานร้าวรานเกิน
เถอะนะโปรดบอกกัน
ฉันจะได้ทำใจแต่เนิ่น ๆ
จะได้เตรียมตัวเดิน...
ก้มหน้า...ท้าทาย...ความระทม
23 กันยายน 2548 10:55 น.
nawakarn
กลัว.............
......การเปลี่ยนแปลง
กับชีวิตครอบครัว
เพราะตัวไม่แน่ใจว่า
อนาคตจะเกิดอะไรขึ้น
ไม่แน่ใจในผลลัพท์นั้น
.........................กลัว
การถูกพันธนาการ
เพราะไม่แน่ใจว่า
ชีวิตเสรีที่คิดว่าเคยมี
จะถูกกลืนไปครอบครัว
..............กลัว.................
12 กันยายน 2548 13:28 น.
nawakarn
วันนี้ คงเหมือนทุก ๆ วัน
แต่อาการมันแสดงมากไปหน่อย
หลายคนทักบอกหน้าตาอิดโรยดูจ๋อย ๆ
เปล่าหรอก ไม่เป็นไรซักหน่อย
แค่เพลีย....
แค่อาจเมายา...
หมอให้มาไม่รู้หรอกว่ายาอะไร
เพราะที่บอกหมอไปคือเครียด
ทำตามที่หมอสั่ง
ไม่อยากทำร้ายตัวเองไปกว่านี้
แค่ทำร้ายร้ายใจก็พอแรงแล้วนี้
ถ้าเป็นที่กายคงแย่น่าดู
มีใครห่วงเราตั้งหลายคน
ไม่ยอมล้มจะทนให้ได้
ไม่ว่าจะเกิดอะไร
จะไม่ยอมให้ใครกระเทือนด้วย
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิด
คงเชิดหน้าตาว่าเข้มแข็ง
แม้ข้างในจะอ่อนระโหยโรยแรง
แต่เสียใจ.....ไม่ยอมล้มเด็ดขาด.........
*****
หน้าส่วนตัว
1017
