26 ตุลาคม 2548 10:56 น.

ไม่มี.....ไม่มีทาง

ไม่มีครั้งไหนที่ไม่รู้สึกน้อยใจ
บ่อยครั้งที่ตัองระวังความรู้สึกของตัวเอง
ทำไมต้องเป็น.....
ไม่อยากคิด ไม่อยากเป็น และไม่อยากทำ
แต่ก็ใจอ่อนจนได้
ไม่รู้เกิดอะไรกับตัวเองเข้าให้แล้ว
คนที่เข้มแข็ง ใจแข็ง และแกร่งกล้า ท้าทาย
หายไปใหนแล้ว....
ทุกคนเตือน...และให้คิดให้มาก
ฉันกลับกล้าเผชิญ.....
ยังไงก็ตาม
ฉันคงต้องยอมรับทุกการกระทำของตัวเอง
เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ...
ใจที่เข้มแข็ง....
แน่นอน..แม้เราจะร้องไห้ฟูมฟายมากเพียงใด
คงไม่มีใคร โน้มไหล่มาให้ซบหรอก
เวลาที่เราเจ็บ....
ก็ไม่มีใครร่วมรับรู้ถึงความเจ็บของเราเช่นกัน
แล้วจะสำออยให้ใครมาเห็นใจหรือยิ้มเยาะล่ะ
ไม่มี.....ไม่มีทาง